Τα νέα της αγοράς

Από τον Κ. Κοντογιώργη


Σήμερα μετά από είκοσι μέρες και βάλε, νομίζω οτι φύσηξε δυνατό βοριαδάκι και καθάρισε την ατμόσφαιρα. Και μου φαίνεται οτι ο καιρός δεν ταιριάζει για άρθρο σαν αυτό της περασμένης εβδομάδας. Δεν έχει σήμερα ούτε ούζα, ούτε τσίπουρα. Θα κινηθούμε σε διαφορετικό μήκος κύματος .Να βάλω να πίνω λίγο δωδεκάρι Glendronach για να μου έρθει έμπνευση, και ξεκινάω να γράφω. Και με τι θα ασχοληθώ?

Τα νέα της αγοράς

Δεν έχω να πω και τίποτα διαφορετικό από την προηγούμενη φορά, σε σχέση με αυτά που είπα για το Brexit. Και αυτό το μήνα βλέπω οτι σαφέστατα επηρεάζει τις τιμές, οι οποίες κυμαίνονται σαφώς κάτω από τα φυσιολογικά, κυρίως στις πολύ ακριβές φιάλες. Θα έλεγα βέβαια, οτι στις μεσαίου εύρους τιμές βλέπω μια σχετική άνοδο και κυρίως στα Macallan. Για να τα δούμε αναλυτικά.

Για πάμε πρώτα με τη Γκλασκώβη, όπου είχαμε κάποια πανάκριβα μπουκάλια, τα οποία όμως έμειναν απούλητα, λόγω των απαιτήσεων των ιδιοκτητών τους. Αυτό είναι ένα ρίσκο που παίρνει κάποιος, βάζοντας υψηλή τιμή εκκίνησης, το οποίο ναι μεν μπορεί να σου αφήσει αδιάθετο το προιόν, ωστόσο γλυτώνεις και από το ενδεχόμενο της πώλησης σε πολύ χαμηλή τιμή. Στο δια ταύτα τώρα, νικητής ήταν και πάλι Macallan, το οποίο τον τελευταίο καιρό, φαντάζει από δύσκολο έως αδύνατο να χάσει.

Κι αφού όπως είπαμε τα πολύ ακριβά έμειναν αδιάθετα για το λόγο που εξηγήσαμε, την πρώτη θέση κατέλαβε το Macallan 40 ετών έκδοσης 2016, το οποίο πωλήθηκε για 18000 λίρες. Στη δεύτερη θέση ακόμη ένα Macallan, και πάλι 40 ετών, αλλά αυτή τη φορά κυκλοφορίας 2005, το οποίο σε φυσιολογικές συνθήκες, όχι μόνο θα έπιανε 23.000 τουλάχιστον, αλλά σίγουρα θα τερμάτιζε και πρώτο. Όλα αυτά όμως, αν είχε και το κουτί του, το οποίο σε τέτοιο επίπεδο είναι πολύ σημαντικό για το συλλέκτη, ή τον επενδυτή που θα το αγοράσει. Και μετά είχαμε ένα και μοναδικό Karuizawa, αφού τα πολύ ακριβά πήγαν σε άλλη δημοπρασία. Στην τρίτη θέση λοιπόν, μια από τις διάσημες γκέισες, και συγκεκριμένα η Murasaki Geisha, η οποία άλλαξε χέρια για 16.000, όσα και το προηγούμενο Macallan. Κι ύστερα ήρθαν τα Bowmore, τα οποία συνήθως είναι τα μόνα που μπορούν να χτυπήσουν τα προηγούμενα που ανέφερα, αλλά όχι αυτή τη φορά. Η τριλογία Black, White και Gold Bowmore, κυμάνθηκε από 12500 μέχρι 15000 ευρώ, και κατέλαβε τις θέσεις 4 έως 6. Σε εμάς άρεσε περισσότερο από όλα, ένα μπουκάλι μύθος. Springbank West Highland Malt Cask 442, και μάλιστα η έκδοση με τα 750 κι όχι τα 700ml. Τιμή πώλησης 6000 λίρες και περαστικά μας.

Και πάω στην επόμενη μέρα, όπου μου φαίνεται είχαμε κλάματα. Και εξηγώ. Στην πρώτη θέση, η πρώτη έκδοση της σειράς Macallan Lalique Six Pillars. Τιμή πώλησης 70000 λίρες. Και γιατί το κλάμα? Διότι πριν ένα χρόνο και κάτι, η φιάλη αυτή πωλήθηκε για 111.000 λίρες. Το οποίο μας δίνει μια διαφορά 41.000 λιρών. Το οποίο κι αυτό με τη σειρά του μας κάνει μια διαφορά γύρω στις 48000 ευρώ, με σημερινή τιμή λίρας. Θα μου πείτε ότι όποιος έχει τέτοιο μπουκάλι, πιθανότατα σκουπίζει τη μύτη του με 48 χιλιάρικα. Δεν είμαι όμως και τόσο σίγουρος, διότι 48 χιλιάρικα, είναι 48 χιλιάρικα, ακόμη κι αν είσαι ο αείμνηστος Αριστοτέλης Ωνάσης. Φυσικά κι εδώ είχαμε απώλεια του κουτιού υπερπαραγωγή, αλλά αυτό δεν δικαιολογεί σχεδόν 50 χιλιάρικα απώλεια από την προηγούμενη τιμή, και μάλιστα ένα και βάλε χρόνο μετά, που θα έπρεπε να είναι πάνω κι όχι κάτω.

Τέλος πάντων, στη δεύτερη θέση, ένα από τα ακριβά Karuizawa που είπαμε πριν. Παλαίωση 51 χρόνια, παραγωγή 1964, τιμή 61.500 λίρες. Σαν τηλεγράφημα ήταν αυτή η περιγραφή. Δεν θα επεκταθώ περισσότερο, αλλά θα πω το εξής. Σε όσους δίνουν 5 χιλιάρικα για Macallan London Edition, εύχομαι καλά ξεμπερδέματα, και τους ενημερώνω οτι πίσω έχει η αχλάδα την ουρά.

Θα βάλω τώρα λίγο Morven γιατί θέλω τύρφη και θα ανανεώσω το ραντεβού μας για την επόμενη εβδομάδα.

Μέχρι τότε

Στην υγειά σας


Ο Κυριάκος Κοντογιωργης ασχολείται από το 1992 με τα κρασιά και τα αποστάγματα, είναι ιδιοκτήτης εταιρείας που ασχολείται με την εμπορία των συγκεκριμένων προϊόντων, καθώς επίσης είναι και γνωστός συλλέκτης whisky και cognac. Εχει μόνιμη συνεργασία με όλους τους μεγάλους οίκους δημοπρασιών whisky, όπως Christies, McTears, Bonhams. Η ενασχόληση του για 25 και πλέον χρόνια σε αυτό τον χώρο, του έχει δώσει βαθιά και εμπεριστατωμένη γνώση στο whisky, τόσο σε επίπεδο τεχνικών στοιχείων, όσο και σε επίπεδο ιστορικών λεπτομερειών.

Μοιραστείτε το άρθρο: