Tagged with 'Πάσχα'

Ο Τάσος Πικούνης, με πείρα μισού αιώνα (και βάλε!) στο ψήσιμο του οβελία, συμβουλεύει τους νέους ψήστες, τους ".πρωτάρηδες"... όχι τι να κάνουν, αλλά ακριβώς το αντίθετο: τι να ΜΗΝ κάνουν, τι να αποφύγουν, για να έχουν ένα... ανεκτό αποτέλεσμα! Και συνοψίζει τα ΜΗ και τα ΟΧΙ σε ένα χρηστικό δεκάλογο!

Ένα ...μεταπασχαλινό, υπέροχο φρικασέ! Γράφει ο Sommelier 



Όπως έχουμε ήδη πει, σαν γνήσιος φιλότιμος Έλληνας που ΠΟΤΕ δεν ανέχεται να λείψει φαγητό, σίγουρα θα έχετε αγοράσει αρνάκι ή κατσικάκι για τον Οβελία σας τουλάχιστον μιάμιση φορά περισσότερο από αυτό που θα καταναλώσετε εσείς, η οικογένειά σας και οι καλεσμένοι σας (και μεταξύ μας, καλά κάνατε, κινδυνεύετε λιγότερο να σας καεί στο ψήσιμο...)

Έτσι λοιπόν, θα έρθει η μεγάλη στιγμή να βγάλετε τον Οβελία από την σούβλα με συνοδεία χειροκροτημάτων, αλαλαγμών και κάποιων "επιτέλους!", θα τον κόψετε σε μερίδες και θα τον σερβίρετε σε πιατέλες... Αλλά, με φρίκη θα διαπιστώσετε ότι οι καλεσμένοι σας, σχεδόν χορτάτοι από το υπέροχο κοκορέτσι σας που το εξαφάνισαν δύο ώρες πριν, από τα συκωτάκια, τα νεφράκια, τα γλυκαδάκι, τα δεκάδες κόκκινα αυγά, τις υπέροχες σαλάτες που φτιάξατε και αυτοί κυριολεκτικά καταβρόχθισαν όσο σας περίμεναν με υπομονή να ψήσετε επιτέλους αυτό τον οβελία που δεν έλεγε να βγει από την φωτιά... δεν τον τίμησαν όσο περιμένατε...

Δε φτάνει ο «πονοκέφαλος» των Χριστουγέννων γύρω από τα κρασιά που θα διαλέξουμε, έχουμε και το Πάσχα με την απόφαση είναι εξίσου σημαντική. Ειδικά την Κυριακή του Πάσχα, που στην ουσία σηκώνει και το μεγαλύτερο βάρος των εορτασμών με το παραδοσιακό ψήσιμο του Οβελία.
Φυσικά στο House of Wine όπως κάθε χρόνο έχουμε στήσει έναν σημαντικό αριθμό προτάσεων σε διάφορες κατηγορίες τιμής για να σας βοηθήσουμε να επιλέξετε τα ιδανικά κρασιά για το τραπέζι σας. Από εκεί και μετά όμως θέλω να μοιραστώ μαζί σας μερικές σκέψεις μου...

Από τον Τ. Πικούνη

Περισσότερες από 1000 ετικέτες κρασιών συνολικά, γύρω στις 700 ελληνικές... και αυτά χωρίς τα δεκάδες ούζα, τσίπουρα και αποστάγματα. Και σκεφτείτε ότι ...κάθομαι κυριολεκτικά από πάνω τους, αφού στις υπόγειες αποθήκες του House of Wine φιλοξενούμε πάνω από 20.000 φιάλες!

Καταλαβαίνετε προφανώς το πρόβλημά μου: Τι να πρωτοδιαλέξω, ή καλύτερα μήπως αφήσω έξω από το πασχαλινό "συμπόσιο" (ή τσιμπούσι στη νεοελληνική) κάποιο εξαιρετικό κρασί που παράβλεψα;

Από τον Τ. Πικούνη

Δεν το έκρυψα ποτέ... Η γιορτή που πραγματικά "μιλάει μέσα μου" είναι το Πάσχα! Όπως και το φαγητό της προτίμησής μου -μακράν!- είναι το αρνάκι στη σούβλα (Προσοχή! Το αρνάκι και όχι το κατσικάκι, που βρίσκεται πολύ χαμηλά στη λίστα των προτιμήσεών μου -ναι, είναι το λίπος που κάνει τη διαφορά!).

Ίσως να φταίει το "ορεσίβιο" DNA μου, μάλλον όμως οι παιδικές μου αναμνήσεις από τους εορτασμούς του Πάσχα που έζησα με τους θείους μου έχουν ενσταλάξει μέσα μου την αγάπη για τη γιορτή του Πάσχα, αλλά και για το σουβλιστό αρνί. Μεγάλοι "ψήστες" οι θείοι μου (όπως και μεγάλοι κυνηγοί και καλοφαγάδες), ήθελαν ο ανιψιός τους να κληρονομήσει την παραδοσιακή αυτή τέχνη που και αυτοί κληρονόμησαν από πατεράδες και παππούδες. Έτσι, από πολύ νωρίς μπήκα στα ...βάσανα της ιεροτελεστίας της προετοιμασίας των "λιχουδιών" του Πάσχα, που είναι το αρνάκι στη σούβλα και το κοκορέτσι. Από την οποία δεν έχω βγει ακόμα!

Οι "ειδικοί" -και ποιός Έλληνας δεν είναι!- θα ξυπνήσουν πρωί και θα ασχολούνται  με την φωτιά, κάποιοι άλλοι θα παλεύουν -κυριολεκτικά- με το αρνί που αρνείται να "σταθεί" στην σούβλα, λίγο αργότερα κάποιοι (μάλλον κάποιες) θα αρχίσουν να κόβουν τις σαλάτες, να φτιάχνουν τα ορεκτικά, να καθαρίζουν πατάτες, να ετοιμάζουν πίτες....

Όχι όμως εγώ! Γιατί εφέτος είμαι καλεσμένος! Και σαν καλεσμένος κάνω όλα αυτά που έκαναν οι δικοί μου καλεσμένοι τα προηγούμενα ... τριάντα (και βάλε...) χρόνια: Δηλαδή θα ξυπνήσω αργά με το πάσο μου, θα απολαύσω πρωινό και καφέ, θα διαβάσω τη χτεσινή εφημερίδα (μόνο τα καλλιτεχνικά), ε... και όταν μου αρέσει, θα ξεκινήσω για την εξοχή της Αττικής, όπου το σπίτι των φίλων που μας έχουν καλέσει

Από τον Τ. Πικούνη

Οι περισσότεροι γνωρίζετε την μπόλια. Λίγοι γνωρίζουν ότι είναι ο υμένας που περιβάλλει τα έντερα του αρνιού, οι περισσότεροι την γνωρίζουν σαν περιτύλιγμα (νοστιμότατο) μεζέδων, καθώς επίσης σαν το επικάλυμμα της πλάτης του αρνιού όταν το αγοράζουμε από τον κρεοπώλη. Ο λόγος που τοποθετείται στην πλάτη του αρνιού είναι απλός: Με το ψήσιμο ζεσταίνεται, λειώνει και προφυλάσσει τον οβελία από το κάψιμο. Η κατανομή του λίπους στο αρνί δεν είναι ομοιόμορφη, με αποτέλεσμα κάποια σημεία "στεγνότερα" να κινδυνεύουν να καούν περισσότερο. Η μπόλια λιπαίνει τα σημεία που επικαλύπτει (πλάτη, στήθος) περιορίζοντας το πρόβλημα... όσο βέβαια διαρκεί. Γιατί μετά από κάποια ώρα, λειώνει και η ευεργετική της επίδραση σταματάει.

Πασχαλινά Τσουγκρίσματα! Από τον Θ. Λέλεκα 


Πάσχα Ελλήνων πλησιάζει, και όλοι μας αρχίζουμε τις ετοιμασίες για να μας βρουν οι γιορτινές αυτές ημέρες τέλεια οργανωμένους. Είναι αλήθεια ότι, ενώ για τους Αγγλοσάξωνες και τους Βορειο-Ευρωπαίους τα Χριστούγεννα έχουν μεγαλύτερη οινογαστρονομική σημασία, για εμάς τους Έλληνες το Πάσχα πάιρνει την πρωτοκαθεδρία. Δεν ξέρω αν γι αυτό ευθύνεται η ανοιξιάτική μας διάθεση ή η λαχτάρα μας μετά την αποχή της νηστείας, πάντως το πατροπαράδοτο Ελληνικό Πασχαλινό τραπέζι είναι αυτό που συζητιέται στο σπίτι όλο τον χρόνο!

Αυτή την περίοδο, συνήθως, εμείς οι δημοσιογράφοι οίνου δημοσιεύουμε τις προτάσεις μας για οινικούς συνδυασμούς με τις γεύσεις των ημερών. Το έχω κάνει κι εγώ στο παρελθόν, και είμαι σχεδόν σίγουρος ότι θα το ξανακάνω στο μέλλον. Στην προκειμένη περίπτωση, ωστόσο, δεν είναι αυτό το μέλημά μου. Η δική μου προτεραιότητα, ενώ γράφω αυτές τις γραμμές, είναι να βεβαιωθώ ότι όλοι μας θα περάσουμε καλά απολαμβάνοντας καλό κρασί στο τραπέζι μας – οι ακριβείς ετικέτες που θα επιλέξει ο καθένας, ας βρεθούν μετά από το παιχνίδι που θα κάνουμε δοκιμάζοντας και διαλέγοντας ανάμεσα στις γεύσεις, τα αρώματα, τα στυλ, και βέβαια τις τιμές που μας ταιριάζουν καλύτερα.

Από τον Θ. Λέλεκα 


Θα έχετε ακούσε σίγουρα τη λαϊκή σοφία που μιλάει για τον «δάσκαλο που δίδασκε και νόμο δεν εκράτει», έτσι; Ε, λοιπόν, σας πληροφορώ ότι εγώ είμαι αυτός! Θυμάστε που λίγο πριν το Πάσχα σας εκθείαζα τις αρετές του Ξινόμαυρου και του Syrah σε συνδυασμό με τον Πασχαλινό οβελία; Ε, λοιπόν, αφού τα έγραψα όλα αυτά, κανόνισα και σούβλισα στη Νεμέα, πίνοντας – προφανώς – Αγιωργίτικο!...

Βέβαια, είχα λόγο, και μάλιστα σοβαρό. Βλέπετε, ήμουν προσκεκλημένος του Χρήστου Αϊβαλή, ο οποίος, εκτός από αγαπητός φίλος και πολύ καλός οινοποιός, είναι και άφταστος στη σούβλα! Πώς λοιπόν θα μπορούσα να αρνηθώ μία τέτοια πρόσκληση;

Αν έχετε αγωνία να μάθετε πώς τα κατάφερε το Αγιωργίτικο συνοδεύοντας το αρνάκι και τα παρελκόμενά του, σας πληροφορώ ότι τα πήγε περίφημα! Η αλήθεια είναι, βεβαίως, ότι δεν ήπιαμε «ό,τι κι ότι». Βασική ετικέτα στο τραπέζι ήταν το εξαιρετικό Μονοπάτι του 09, πλαισιωμένο από τη Νεμέα Αϊβαλή της ίδιας εσοδείας, ενώ κάποια στιγμή περάσαμε και στο [ολόφρεσκο ακόμα] Μονοπάτι του 2010, το οποίο ο Χρήστος «έκλεβε» απευθείας από το βαρέλι, καθώς το κρασί δεν έχει καν εμφιαλωθεί ακόμα.