Την Καθαρά Δευτέρα το κατάστημά μας στο Χαλάνδρι θα είναι ανοικτό 10:00-18:00

Η πιο... Ροζ(έ) Επανάσταση!

Από τον Θ. Λέλεκα 


Πριν από λίγες ημέρες, στις 30 του Νοέμβρη, γιορτάστηκε παγκοσμίως η «Ημέρα του Ροζέ». Εντάξει, μη φανταστείτε ότι έγιναν μεγαλοπρεπείς παρελάσεις, σόου με βεγγαλικά, τηλεμαραθώνιοι κλπ, αλλά ήταν η πρώτη φορά που η «ταπεινή» αυτή κατηγορία κρασιών αναγνωρίστηκε ανοιχτά και επίσημα από τους ανθρώπους που την αγαπούν.

Υπήρξα (και εξακολουθώ να είμαι) φαν του ροζέ κρασιού, πολύ πριν αρχίσω να ασχολούμαι επαγγελματικά με το κρασί. Είμαι, νομίζω, τυχερός που δεν επηρεάστηκα από τα αρνητικά στερεότυπα που κατά καιρούς δημιουργήθηκαν και επικοινωνήθηκαν εις βάρος του Ροζέ, και όλη την κακή δημοσιότητα που το είχε «υποβιβάσει» σε κρασί Β’ κατηγορίας για αρκετό καιρό. Και, από τότε που άρχισα να γράφω για το κρασί, έχω αφιερώσει πολλές γραμμές στην προσπάθεια ανατροπής όλου αυτού του αρνητισμού που υπάρχει εναντίον του, κυρίως επειδή θέλω να βοηθήσω (οινο)φίλους και γνωστούς να καταλάβουν την ομορφιά, την ευελιξία, αλλά και την καλή παρέα και την απόλαυση που ένα καλό ροζέ κρασί μπορεί να μας προσφέρει.

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Πολλοί πιστεύουν ότι το ροζέ κρασί προκύπτει από την ανάμιξη λευκού και κόκκινου, με αποτέλεσμα το κρασί που προκύπτει να είναι κάτι ενδιάμεσο, χωρίς δικό του στυλ, γεύση ή ταυτότητα. Δυστυχώς δεν έχουν άδικο να το πιστεύουν αυτό, καθώς παλιότερα, τόσο μεγάλα οινοποιεία σε διάφορα μέρη του κόσμου, όσο (και αυτό είναι το χειρότερο) ασυνείδητοι ταβερνιάρηδες με γνώμονα το εύκολο κέρδος, ακολουθούσαν τέτοιες πρακτικές, «ποτίζοντας» τον κόσμο με αδιάφορα (έως κακά) «ροζ» κρασιά, τα οποία πιο πολύ απωθούσαν παρά ευχαριστούσαν τον κόσμο. Τέτοιου είδους περιπτώσεις έκαναν πολλούς ανθρώπους να πιστεύουν ότι μέχρι εκεί μπορεί να φτάσει το ροζέ κρασί, οπότε δικαίως τράπηκαν σε φυγή μακριά του.

Εδώ και αρκετά χρόνια, ωστόσο, τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά. Δια (Ευρωπαϊκού) νόμου, η παραγωγή ροζέ κρασιού από την ανάμιξη λευκού και κόκκινου ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ ΡΗΤΑ, εκτός από την Καμπανία – στην περίπτωση της Ροζέ Σαμπάνιας, όμως, ο τρόπος οινοποίησης είναι τόσο προσεκτικός και περίπλοκος που η ανάμειξη αναδεικνύει αρώματα και χαρίζει μία απίστευτη δομή, αντί να κάνει ζημιά. Οπουδήποτε αλλού, το ροζέ κρασί οινοποιείται ακριβώς όπως και το κόκκινο, απλά ο χρόνος κατά τον οποίο ο χυμός του σταφυλιού βρίσκεται σε επαφή με τα στερεά μέρη του φρούτου, για να πάρει χρώμα, είναι πολύ συντομότερος. Έτσι, μπορούμε να φανταστούμε, για ευκολία, το ροζέ κρασί, ως ένα μίνι-κόκκινο.

Το μεγάλο «ατού» του ροζέ είναι η ευελιξία του. Ένα καλό ροζέ κρασί μπορούμε να το πιούμε σκέτο, ως απεριτίφ, ή να συνοδεύσουμε με αυτό μία τεράστια γκάμα πιάτων και γεύσεων: από μία πίτσα ή μία ποικιλία αλλαντικών, μέχρι λαδερά, μακαρονάδες με θαλασσινά, πιάτα της Κινέζικης κουζίνας, κλπ. Επιπλέον, ακριβώς επειδή το ροζέ έχει αρκετές από τις «αρετές» του κόκκινου κρασιού, πίνεται όμως δροσερό, όπως το λευκό, σε αρκετές περιπτώσεις μπορεί να τα υποκαταστήσει και τα δύο, ενώ σε κάποιες άλλες η επιλογή του είναι μονόδρομος. Η πιο χαρακτηριστική από αυτές είναι όταν τρώμε κρέας το καλοκαίρι στη ζέστη, κάτι που εμείς οι Έλληνες κάνουμε συχνά, και ούτε το λευκό κρασί μπορεί να ταιριάξει με το πλούσιο και βαρύ φαγητό, ούτε ένα γεμάτο κόκκινο, όμως, πηγαίνει καλά με την ψηλή θερμοκρασία. Έτσι, όταν λέμε ότι το ροζέ είναι «πασπαρτού», ο όρος ακριβώς εννοεί ότι έχει δυνατότητες που οι άλλες κατηγορίες κρασιών δεν έχουν.

Σήμερα ένας πολύ μεγάλος αριθμός (που μάλιστα μεγαλώνει συνεχώς) Ελλήνων οινοποιών παράγει ροζέ κρασί. Και μη φανταστείτε ότι το κάνει σαν «πάρεργο» - αντιθέτως, παράγουν ροζέ κρασιά αξιώσεων, που αγαπιούνται από το οινόφιλο κοινό, βραβεύονται σε εκθέσεις και διαγωνισμούς, και διεκδικούν την δική τους θέση σε καλά οινικά portfolio και λίστες κρασιών. Στο πρόσφατο ταξίδι μου στη Βόρεια Ελλάδα, μάλιστα, άκουσα με χαρά γνωστό οινοποιό στη Νάουσα να μου λέει ότι το ροζέ κρασί του είναι η δεύτερη σε δημοτικότητα ετικέτα του μετά την βασική ερυθρή που παράγει!

Το ροζέ όμως δεν είναι μόνο Ελληνικό προνόμιο. Είναι πολύ αγαπητό στις περισσότερες Μεσογειακές χώρες (όχι τυχαία), αλλά παράγεται κατά κόρον και στις χώρες του νέου κόσμου. Η καταγωγή του είναι από τη Νότια Γαλλία (τα ροζέ της Προβηγγίας, μάλιστα, είναι χαρακτηριστικά για το πολύ αχνό ροδαλό τους χρώμα), ενώ πολλές ετικέτες ροζέ θα βρούμε στην Ιταλία, την Ισπανία, την Πορτογαλία, την Ουγγαρία, την Τσεχία και την Κύπρο. Αντίστοιχα η Νότια Αφρική, η Χιλή, οι ΗΠΑ (Καλιφόρνια) και η Αυστραλία είναι χώρες του νέου κόσμου που έχουν αγκαλιάσει δυναμικά το ροζέ.

Μόλις σήμερα το πρωί πληροφορήθηκα ότι το ροζέ κρασί αυτή την στιγμή αντιπροσωπεύει το 12% της οινικής αγοράς της Αγγλίας (που θεωρείται «βαρόμετρο» παγκοσμίως), όταν πέρυσι δεν ξεπερνούσε το 5%. Το βλέπουμε όμως καθημερινά και γύρω μας. Η Επανάσταση του Ροζέ, που άρχισε πρόσφατα, συνεχίζεται και θεριεύει! Όσοι δεν έχετε επαναστατήσει μαζί μας, ακόμα, δεν ξέρετε τι χάνετε!...



Θόδωρος Λέλεκας

Μοιραστείτε το άρθρο: