Τι θα πιούμε στις γιορτές

Λονδίνο γίναμε. Τα τελευταία χρόνια η Αθήνα, αλλά και οι υπόλοιπες μεγάλες πόλεις της Ελλάδας, συμβαδίζουν μαζί με τις υπόλοιπες πόλεις της Ευρώπης και του υπόλοιπου κόσμου στον στολισμό. Από τέλος Νοεμβρίου το κέντρο της Αθήνας είναι γεμάτο λαμπιόνια και άλλα ωραία στολίδια. Πριν μερικά χρόνια, δεν υπήρχε στολισμός , αν δεν έφτανε ο Δεκέμβριος τουλάχιστον στο ένα τρίτο του. Ακόμη και η συμπρωτεύουσα την οποία επισκέφθηκα το περασμένο Σαββατοκύριακο, φορούσε και αυτή τα γιορτινά της.

Εορταστικό κλίμα λοιπόν, κι όπως είναι αναμενόμενο

Θα πιούμε

Για να πω την αλήθεια, δεν περιμένω τις γιορτές για να πιώ, αφού πίνω 365 μέρες το χρόνο, κι όταν είναι δίσεκτο το έτος, πίνω 366. Ωστόσο, δεν έχει σημασία τι θα πιώ εγώ, να είστε σίγουροι οτι κάτι θα σκεφτώ. Σημασία έχει τι θα πιείτε εσείς. Παρακάτω λοιπόν θα βρείτε μερικές προτάσεις για τις γιορτές.

Ξεκινάω με κάτι βαρύ. Όπου βαρύ ίσον καλό, κι όπου Clynelish 14 ετών, επίσης πάρα πολύ καλό. Δεν θα περιγράψω ιδιαίτερα, ούτε αυτό, ούτε κανένα που θα προτείνω. Ρίξτε μόνοι σας μια ματιά στις περιγραφές, διότι όπως λένε και οι κινέζοι, μια εικόνα χίλιες λέξεις. Το συγκεκριμένο πάντως, ο φίλος μου ο Μιχάλης που είναι μέγας πότης, το περιγράφει ως χορταστικό.

Να αλλάξω γειτονιά τώρα και να πάω στο αγαπημένο Speyside. Για όσους ζητάνε να μη τους προβληματίσει ιδιαίτερα το whisky τους, θα προτείνω κάτι απλό, νόστιμο και ευκολόπιοτο. Πάρτε ένα Glen Moray Sherry Cask Finish, και επωφεληθείτε από την προσφορά των δυο ποτηριών στη συσκευασία μαζί με το whisky.

Παραμένω στο Speyside, λέγοντας την ατάκα, ή μάλλον μια από τις ατάκες του αγαπημένου Βλάσση Μπονάτσου. Δεν υπάρχει περίπτωση. Cragganmore Distillers Edition. Δεν λέω πολλά.

Για πάμε και λίγο στην Ιρλανδία. Θα πιούμε Busker Single Malt και Waterford Ballymorgan. Νόστιμα και τα δυο, κι από τα καλύτερα ιρλανδέζικα, το καθένα στο είδος τους. Διαβάστε περιγραφές.

Να μείνω ακόμη λίγο στην Ιρλανδία, γιατί λησμόνησα δυο δυνατά κομμάτια .Ξεκινάω με το Writers Tears Red Head, το οποίο είναι σχετικά new entry στην ελληνική αγορά, και πολύ νόστιμο. Και συνεχίζω με το καλύτερο ιρλανδέζικο μέχρι 12 ετών. Μη λέω όλη την ώρα τα ίδια. Δωδεκάρι Redbreast.

Θα κάνω μια μικρή διακοπή από τα whisky, για να προτείνω κι ένα υπέροχο cognac. Έχω περάσει πολλά βράδια με το υπέροχο Martell Cordon Bleu. Πολύπλοκο, γλυκόπιοτο και λουσάτο.

Πάμε πάλι σε whisky. Επανέρχομαι στο Speyside και προτείνω το έξοχο Mortlach δεκαέξι ετών. Δεν θυμάμαι να έχω πιεί κάτι που να μη μου άρεσε από αυτό το αποστακτήριο.

Πάω τώρα σε κάτι οικονομικότερο, το οποίο όμως δεν υπολείπεται καθόλου από όσα αναφέρθηκαν μέχρι τώρα. Μας αρέσει πολύ το Monkey Shoulder Smokey Monkey, που συνδυάζει γλύκα και κάπνα, κι είναι και σπουδαίο value for money.

Πάμε τώρα στο Islay. Λέω να πιούμε κάτι καλό. Λες και τα προηγούμενα δεν ήταν δηλαδή. Προτείνω νοστιμότατο πενταράκι Ardbeg, με επίσης καλή σχέση ποιότητας τιμής. Κι επίσης, αν θέλουμε ακόμη περισσότερη τύρφη, πάμε με ένα ωραίο Port Charlotte, το οποίο μάλιστα είναι και heavily peated.

Τύρφη όμως δεν έχει μόνο το Islay. Μεταφερόμαστε στον άγριο βορρά της Σκωτίας. Για όσους θέλουν να δοκιμάσουν τυρφώδες whisky, χωρίς όμως να τους πιάσει από το λαιμό, τα 10ppm του Wolfburn Morven, είναι ιδανική λύση. Γλύκα και τύρφη σε αρμονική παρέα.

Κι άλλη τύρφη τώρα, σε ένα ακόμη πολύ ωραίο whisky. Μας αρέσει πάρα πολύ και το δωδεκάρι Inchmoan, και θα αρέσει και σε εσάς.

Και παρακάτω θα βρείτε μια ακόμη ουισκάρα, με υψηλό αλκοολικό βαθμό αυτή την φορά. Πίνουμε Glen Scotia Victoriana.

Μικρή διακοπή από τα whisky, για να πιούμε δυο εκπληκτικά ρούμια. Θα ξεκινήσω με το υπέροχο Hampden Overproof από τη Τζαμάικα, και θα συνεχίσω με τη φωτοβολίδα 1731 Belize 7 ετών. Και τα δυο κανονικά ρούμια πολύ υψηλής ποιότητας, χωρίς καθόλου πρόσθετα.

Θα γυρίσω πάλι στο whisky και θα κλείσω με αυτό. Θα προτείνω το καλύτερο κατά τη γνώμη μου από τη σειρά Legends Untold. Κι αυτό είναι το εξαιρετικό δωδεκάρι Oban.

Αλλαξα γνώμη. Δεν σταματάω τώρα που έχω πιάσει ρυθμό. Πάμε λίγο στην Αμερική, να πιούμε δυο ωραία bourbon. Buffalo Trace και Elija Craig Small Batch φαντάζουν σωστές επιλογές.

Και όσοι δεν έχουν βάλει μυαλό, διαβάζοντας αυτή τη ρημαδοστήλη, κι επιμένουν να πιούν γιαπωνέζικο, τουλάχιστον ας πιούν κάτι της προκοπής, χωρίς να πουλήσουν και κανένα οικόπεδο για να το πληρώσουν. Επομένως, Yoichi.

Ακόμη ένα πολύ ωραίο whisky από τα σκωτσέζικα Highlands, είναι και το λουσάτο Glenmorangie 18 ετών, το οποίο είναι πολύ ωραίο και για δώρο.

Αυτή τη φορά όντως θα κλείσω τις προτάσεις. Φύλαξα κάτι πολύ καλό για το τέλος. Τελειώνω λοιπόν με πολυαγαπημένο dram. Πίνουμε Bunnahabhain 12 ετών.

Μέχρι την επόμενη εβδομάδα

Στην υγειά σας

Μοιραστείτε το άρθρο: