Το 2020 ξεκινά με δύο εκθέσεις

Από την Γιοβαννα Λύκου, Οινοχόο

Είναι κάτι παραπάνω από ευχάριστο η εβδομάδα σου να τελειώνει αλλά και να ξεκινά με απόσταγμα και κρασί αντίστοιχα. Τις προηγούμενες ημέρες οινόφιλοι αλλά και επαγγελματίες του χώρου είχαν την ευκαιρία να επισκεφτούν δύο εκθέσεις οι οποίες έδειξαν τον καλύτερό τους εαυτό τόσο αναφορικά με τη διοργάνωση αλλά και με τα όσα ήταν διαθέσιμα προς δοκιμή. Εξάλλου είναι δεδομένο πως η δοκιμή ή αλλιώς η γευσιγνωσία είναι μία διαδικασία τρομερά ωφέλιμη. Όταν δοκιμάζεις σημαίνει πως αποτυπώνεις μία εικόνα η οποία ανακαλείται κάθε φορά που τη χρειάζεσαι κι έτσι αναπόφευκτα αποκτάς με έναν τρόπο πληροφορία και γνώση για αυτό που γεύτηκες.

Αλλά ας τα πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά.

Την Κυριακή 19.1 στην Αίγλη του Ζαππείου πραγματοποιήθηκε η έκθεση με τίτλο ‘Ελληνικό Απόσταγμα’ 2020. Εκεί βρέθηκε και η ομάδα του 42.Barstronomy φτιάχνοντας κοκτέιλ από ελληνικά αποστάγματα . Αυτές είναι μερικές χρυσές γουλιές που ξεχώρισαν:

Το ούζο έδειξε το πραγματικό υπέροχό του πρόσωπο με δύο αντιπροσώπους. Ο ένας από τη Μυτιλήνη κι ο άλλος από το Πλωμάρι. Η ποτοποιία Σπέντζα με το ομώνυμο απόσταγμα δείχνει το πιο εξεζητημένο προφίλ του Ούζου Μυτιλήνης με υπέροχη ,ήπια αρωματική παλέτα. Αντίστοιχα μεγαλύτερη ένταση και αψάδα συναντήσαμε στο γαστρονομικό μπλε Ούζο Βαρβαγιάννη που παραμένει ίσως ο κυρίαρχος της περιοχής.

Η καρδιά του τσίπουρου χτυπάει στον Τύρναβο και συγκεκριμένα στη οικογένεια Κατσάρου. Ο Νίκος Κατσάρος έχει δημιουργήσει ένα μικρό θαύμα με το Angel Tears τριπλής απόσταξης να είναι –τολμώ να πω- το πιο αγγελικό άγγιγμα που θα έχει δεχθεί ο ουρανίσκο σας. Καταπληκτική δουλειά κάνει και με το παλαιωμένο του, που βάζει κάτω δημοφιλείς γκράπες αλλά και άλλα παλαιωμένα αποστάγματα. Αντιστοίχως το ούζο του είναι μακράν η καλύτερη απάντηση που μπορεί να δώσει η ηπειρωτική Ελλάδα στις νησιωτικές συνταγές.

Κλασική αξία παραμένει το Αγιονέρι Μετεώρων της οικογένεια Τσιλιλή και βεβαίως το πρωτοποριακό και αδιαπραγμάτευτα υπέροχο Dark Cave. Νοστιμότατο είναι το απόσταγμα Κανένας του Τσάνταλη και μεγάλο ενδιαφέρον δείχνει το τσίπουρο Μπελλάς χωρίς γλυκάνισο από το Σουφλί. Όλο και καλύτερα τα (μονο)ποικιλιακά αποστάγματα Μούχταρο και Μαλαγουζιά από το αποστακτήριο Lost Lake δείχνοντας πως το Μούχταρο είτε στο κρασί ή ακόμα και στο απόσταγμα είναι ξεκάθαρα υπόθεση της οικογένειας Ζαχαρία.

Ευχάριστη έκπληξη ήταν το ολοκαίνουριο παλαιωμένο Asclepius με 4 χρόνια παλαίωση σε γαλλικά δρύινα βαρέλια και η Μυτιληνιά μαστίχα Mastic Tears της Ποτοποιίας EVA .

Τη Δευτέρα 20.1 στο ‘Peloponnese Wine Festival’ στον ιδιαίτερο χώρο του Ελληνικού Μουσείου Αυτοκινήτου συναντήσαμε μερικούς από τους πιο αξιόλογους παραγωγούς της περιοχής και είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε σεμινάρια από καταξιωμένους επαγγελματίες. Τα κρασιά ήταν πολλά και υπέροχα, οπότε στάθηκε δύσκολο να ξεχωρίσουν μόνο λίγα από αυτά. Ωστόσο, κάποια για το δικό τους μοναδικό λόγο αποτυπώθηκαν λίγο πιο έντονα στο μυαλό μας:

Θα μπορούσε κανείς να συμπεριλάβει όλη την γκάμα από το Κτήμα Παπαιωάννου αλλά το Μικροκλίμα 2006 καθώς και η Νεμέα Παλαιά Κλήματα 2010 παραμένουν τα πιο εντυπωσιακά. Ίσως η πιο κλασική και παραδοσιακή εκδοχή του Αγιωργίτικου με βελούδικο αποτύπωμα και πλούσια νοστιμιά.

Το Νόημα 2013 από το Κτήμα Παλυβού δείχνει πως είναι ένα κρασί να σε αγγίζει και να σου προκαλεί ζεστασιά. Καλοδουλεμένο, με λαίμαργο βαρέλι και υπέροχο μαύρο φρούτο. Λίγο δυτικότερα το Οινάρι του Παρπαρούση είναι ξεκάθαρα το πιο value χαρμάνι Αγιωργίτικου με Μαυροδάφνη και δε σε απογοητεύσει ποτέ. Τέλος το φαινομενικά απλό Σταυροδρόμι από το Κτήμα Στροφιλιά (Αγιωργίτικο, Syrah) καταφέρνει να είναι σε τέλεια στιγμή να το πιείς αλλά και να σε προϊδεάζει να κρατήσεις μερικές φιάλες για να πιεις αργότερα.

Στα λευκά ξεχώρισαν το υπέροχο, τραγανό Ασπρούδι από το Οινοποιείο Τσιμπίδη αλλά και το Λευκό σε Γκρι από το Κτήμα Μητραβέλα. Η Μαντινεία του Τρουπή μας θυμίζει τους λόγους που δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ το Μοσχοφίλερο και το καινούριο Τhesis μας δείχνει πόσα πολλά μπορεί να κάνει αυτή η ποικιλία. Ένα από τα πιο εντυπωσιακά κρασιά της έκθεσης ήταν το Gewurztraminer από το Κτήμα Σεμέλη.

Το Peplo του Κτήματος Σκούρα παραμένει γευστικά ίσως το κυρίαρχο ροζέ της περιοχής.

Έκπληξη ήταν τα κρασιά Κορωνιώτη με το Malvasia να είναι η πιο εντυπωσιακή έκφραση της ποικιλίας και το ολοκαίνουριο Merlot του να είναι πολλά υποσχόμενο. Αντίστοιχα εντυπωσιακή ήταν και η πρώτη απόπειρα της Αχαιών Οινοποιητικής να καταπιαστεί με το βαρέλι, δημιουργώντας μία υπέροχη έκφραση της Μαυροδάφνης σε ξηρή οινοποίηση.



Στην υγειά σας!

Γιοβάννα Λύκου, Οινοχόος