Την Καθαρά Δευτέρα το κατάστημά μας στο Χαλάνδρι θα είναι ανοικτό 10:00-18:00

Γευσιγνωσίες εστιατορίων: Για τζαμπατζήδες ή για οινόφιλους;

Γευσιγνωσίες εστιατορίων: Για τζαμπατζήδες ή για οινόφιλους;
Από τον Τ. Πικούνη

Όταν ξεκίνησε τη δραστηριότητά του το House of Wine, οι γευσιγνωσίες σε εστιατόρια ήταν μάλλον ένα σπάνιο γεγονός. Αφορούσε κυρίως πραγματικούς οινόφιλους, ειδικές προβολές οίνων σε ακριβά εστιατόρια ή Wine Clubs... Θυμάμαι το πρώτο μας δείπνο γευσιγνωσίας, την "Πρόβα Χριστουγέννων", με αντικείμενο ένα Χριστουγεννιάτικο δείπνο ...πριν την ώρα του, όπου μαζί με τα Χριστουγεννιάτικα εδέσματα δοκιμάστηκαν τα κρασιά που ταιριάζουν με αυτά. Ήταν μια εξαιρετικά πετυχημένη εκδήλωση, με την καθοδήγηση τότε του Θόδωρου Λέλεκα, και αν θέλαμε, θα μπορούσαμε να είχαμε πάνω από 150 συμμετέχοντες...

Αλλά από τότε, πολύ νερό κύλησε... και στο Ροδανό, και -κυρίως- στον Πηνειό... ήρθε η κρίση: Αδυσώπητη, καταλυτική για τον χώρο και του κρασιού και της εστίασης... ιδίως όμως για την τελευταία: Η πελατεία της περιορίστηκε (σε ορισμένα εστιατόρια σχεδόν εξαφανίστηκε), οι τιμές έπεσαν, το εμφιαλωμένο κρασί εξοβελίστηκε -και επίσημα, γιατί οι εστιάτορες στην πλειοψηφία τους το είχαν ...εξοβελίσει από πολύ πιο πριν την κρίση, απλά οι οινοποιοί δεν το είχαν πάρει είδηση (μερικοί δεν το έχουν αντιληφθεί ούτε σήμερα!). Το "κρασάκι", το "δικό μας" κρασάκι, το χύμα, το βουλγάρικο βαφτισμένο ελληνικό με "νονούς" κάποιους σκοτεινούς εισαγωγείς, ξανασήκωσε το επ' ολίγον χαμηλωμένο κεφάλι του και κυριαρχεί τώρα... Βλέπετε, η "Ελλάδα... μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνει, και ξανά προς τη δόξα τραβά". Όπως δε ξέρουμε όλοι, Ελλάδα είναι το "χύμα", το "αγνό", το "δικό μας" παρέα με το μουσακά μαγειρεμένο με φρέσκο ορυκτέλαιο, και όπως το είχε πει ο Χάρυ Κλιν πριν ...λαλήσει, "Ελλάδα η χώρα του πράσινου ήλιου ...πατρίδα, θρησκεία, σουβλάκι με πίτα, ντάτσουν addidas και Χάνι της Γραβιάς"... (Συγγνώμη αν ακούγομαι σαν την φίλη μου την Όλγα... ΟΚ, σταματάω εδώ!).

Τι σκαρφίστηκαν λοιπόν οι φίλοι εστιάτορες για να μπορέσουν να περιορίσουν τα κόστη τους; Μα, πολύ απλά, εκμεταλλεύθηκαν την αφέλεια των οινοποιών αλλά και την αδικαιολόγητη πλέον εμμονή τους να επιμένουν ότι την ...εκπαίδευση των Ελλήνων στο κρασί την έχουν αναλάβει τα εστιατόρια!

Έτσι λοιπόν... οι "γευσιγνωσίες" -σε εισαγωγικά- πολλαπλασιάστηκαν... κάθε ταλαιπωρημένο εστιατόριο βρίσκει έναν απελπισμένο -ή παραπλανημένο- παραγωγό, του οποίου τα κρασιά υποτίθεται ότι προβάλλει, και τα παίρνει δωρεάν για να πουλήσει πιάτα. Συρρέουν δε σε αυτές τις ιδιότυπες γευσιγνωσίες άσχετοι με το κρασί, για να φάνε και να πιούνε σε ειδικές τιμές. Σήμερα, για κάποιον που ψάχνει στο Internet και τα διάφορα εκπτωτικά sites, μπορεί να φάει κάθε βράδυ σε διαφορετικό εστιατόριο με εκπτωμένες τιμές και ...δωρεάν το κρασί, βέβαια.

Από την άλλη, "ιπτάμενοι" παραγωγοί, βρίσκονται κάθε ημέρα σε κάποιο διαφορετικό "κουτούκι" για να "προβάλλουν" -δωρεάν βέβαια- τα κρασιά τους σε ένα κοινό που 9 στις 10 περιπτώσεις δεν έχει -ούτε θα αποκτήσει ποτέ- σχέση με το κρασί.

Το House of Wine, μπροστά στον ευτελισμό του θεσμού, έκανε "πίσω" και σταμάτησε τις γευσιγνωσίες γενικά,- ναι, ο ..."ανταγωνισμός" ήταν καταλυτικός! Όχι όμως και οι οινοποιοί... Τουλάχιστον, οι περισσότεροι συνεχίζουν ακάθεκτοι!

Είναι όλες οι γευσιγνωσίες των εστιατορίων "σκάρτες"?

Όχι, τίποτα δεν είνα απόλυτο. Υπάρχουν κάποια εστιατόρια που διοργανώνουν σωστές γευσιγνωσίες γιατί τιμούν το κρασί, τους πελάτες τους και τους οινοπαραγωγούς. Αλλά... είναι ελάχιστα πιά. Ειδικά τώρα, που ιστορικά ή σημαντικά εστιατόρια διοργανώνουν γευσιγνωσίες με ασήμαντους οινικά οινοποιούς, προσφέροντας και "αναλώνοντας" θα μου επιτρέψουν να πω, το όνομά τους και την αίγλη τους στο βωμό της κρίσης.

"Ωραία", θα μου πείτε... "Και εμείς, οι φίλοι του κρασιού, τι μπορούμε να κάνουμε; Πως μπορούμε να ξεχωρίσουμε την ήρα από το στάρι; Και στο τέλος-τέλος, γιατί μας αφορά; Εμείς πίνουμε κάποια καλά μερικές φορές κρασιά δωρεάν, τρώμε φθηνά... αυτά αφορούν εσάς που τα δωρεάν κρασιά σας "κόβουν" πωλήσεις..."

Όπως συνήθως συμβαίνει, το να κοιτάζουμε πέρα από τη μύτη μας χρειάζεται προσπάθεια. Γι' αυτό και θέλω να διευκρινήσω ότι στο γνωστό "ότι φάμε, ότι πιούμε, ότι..." απάντηση δεν έχω... Αλλά αυτή την ερώτηση δεν θα μου την απευθύνει ποτέ οινίφιλος. Και αυτό γιατί ο οινόφιλος πηγαίνει σε μια γευσιγνωσία όχι για να "σαβουρώσει" ότι του δώσουν, αλλά για να μάθει, να διευρύνει τους οινικούς του ορίζοντες, να γευθεί νέους ή καταξιωμένους συνδυασμούς οίνου και φαγητού. Δεν είναι στις βλέψεις του οινόφιλου το "τζάμπα"... αυτό που θα εκμηδενίσει την αξία του κρασιού, με τις προφανείς συνέπειες: Κατάρρευση της παραγωγής οίνου, κλείσιμο οινοποιείων και σημείων πώλησης, απόλυτη επικράτηση του "χύμα"...

Πιστεύω ότι το θέμα είναι σημαντικό, γιατί αφορά στην προώθηση του εμφιαλωμένου οίνου, πραγματική ή ψεύτικη. Τα ερωτήματα είναι πολλά, και αφορούν σε όλους τους εμπλεκόμενους- οινοπαραγωγούς, χώρους εστίασης, οινόφιλους...

Το House of Wine ανοίγει μια συζήτηση για το θέμα. Με εισαγωγή αυτό το άρθρο, θα απευθύνoυμε μια σειρά ερωτήσεων προς όλους τους εμπλεκόμενους. Και πρώτα απ' όλους, στους οινοποιούς.

Τι περιμένουν από αυτές τις "γευσιγνωσίες"; Γιατί προσφέρουν τα κρασιά τους δωρεάν σε εστιατόρια αμφιβόλου η απαράδεκτης οινικής αξίας; Δεν απαξιώνεται η έννοια "εμφιαλωμένο κρασί" όταν αυτό προσφέρεται δωρεάν; Πως περιμένουν να αγοραστούν κρασιά των 5,6 7 ή και 15 ευρώ όταν οποιοσδήποτε τα βρίσκει... δωρεάν; Υπάρχουν άλλοι παραγωγοί εκτός οίνου που προσφέρουν δωρεάν τα προϊόντα τους; Ποιοί πιστεύουν ότι προωθούν το εμφιαλωμένο κρασί σήμερα; Ποιός ο ρόλος των εστιατορίων; Των Wine Bars; Και εν τέλει, τι ζητά ο συνειδητοποιημένος οινόφιλος ή έστω και ο εν δυνάμει φίλος από μια γευσιγνωσία μετά ...δείπνου?

Στο επόμενο τεύχος μας θα έχουμε τις απαντήσεις κάποιων καταξιωμένων οινοποιών... κάποιων που ΔΕΝ μετέχουν, και κάποιων που μετέχουν έντονα σε γευσιγνωσίες και "γευσιγνωσίες". Θα μας δώσουν την άποψή τους.

Παρακολουθήστε μας... μείνετε μαζί μας. Αν έχετε και εσείς άποψη, είναι πάνω από ευπρόσδεκτη να τη συζητήσουμε δημόσια.




Μοιραστείτε το άρθρο: