Την Καθαρά Δευτέρα το κατάστημά μας στο Χαλάνδρι θα είναι ανοικτό 10:00-18:00

The Naousa Revolution: η ευρύτερη οπτική...

The Naousa Revolution: η ευρύτερη οπτική...
Από τον Τ. Πικούνη

Πριν λίγες ημέρες παρακολουθήσαμε στο κατάμεστο από φίλους του κρασιού εστιατότιο Paradiso του Σύμβουλου Οίνου του House of Wine Γργηγόρη Μιχαήλου μια διαφορετική παρουσίαση από τις πολλές και καλές παρουσιάσεις που γίνονται τελευταία σε αυτό το χώρο. Όχι από άποψη γευσιγνωσίας μόνο, αλλά από το τι έμεινε σε κάποιους από εμάς όταν φύγαμε το βράδυ εκείνο.

Ήταν η παρουσίαση τεσσάρων νεαρών οινοποιών της Νάουσας και των κρασιών τους, που σε πολλές δημοσιεύσεις μέχρι σήμερα εμφανίζονται σαν μια συνεκτική ομάδα. Το τι "δένει" αυτή την ομάδα θα το δούμε παρακάτω.

Ο Απόστολος Θυμιόπουλος (Αμπελώνες Θυμιόπουλου), ο Κωστής Δαλαμάρας (Οινοποιείο Δαλαμάρα), ο Μάρκος Μαρκοβίτης (Chateau Pegasus) και ο Γιώργος Διαμαντάκος (Κτήμα Διαμαντάκου), οι 4 νεαροί οινοποιοί της Νάουσας, με απόντα το Διαμαντάκο λόγω ανωτέρας βίας.

Ήταν μια πολύ καλή παρουσίαση, ιδιαίτερα γιατί αφέθηκε στους 3 προικισμένους νεαρούς οινοποιούς να παρουσιάσουν τα κρασιά τους και μέσα από αυτά τις ιδέες τους και την δραστηριότητά τους, αλλά και να απαντήσουν απ' ευθείας στις ερωτήσεις του κοινού.

Είδαμε στο Internet μια "after the event" παρουσίαση από τους διοργανωτές που αναλύουν τα τεχνικά δεδομένα και χαρακτηριστικά των κρασιών, τις ομοιότητες ή επιρροές από κρασιά του εξωτερικού, τους αμπελώνες, τα εδάφη κλπ. κλπ. Είναι ασφαλώς στοιχεία που ενδιαφέρουν τους πολύ ειδικούς στο κρασί, αλλά έχω την εντύπωση πως θα πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη έμφαση σε κάποια άλλα, πρωτόγνωρα και πολύ σημαντικότερα χαρακτηριστικά αυτής της ωραίας παρουσίασης. Αν απλά παραμείνουμε στα τεχνικά χαρακτηριστικά άλλων 8 ξινόμαυρων, με "σκοτεινές" για τους πολλούς ορολογίες, συγκρίσεις με γαλλικά κρασιά που ελάχιστοι γνωρίζουν κλπ. κλπ., θα αδικήσουμε την ίδια την παρουσίαση και θα την απομειώσουμε.

Νομίζω ότι εδώ το εξαιρετικά σημαντικό είναι να διαπιστώσουμε άν έχουμε αυτό που η αφίσα της διοργάνωσης ανάφερε σαν The Naousa Revolution (με υψωμένες γροθιές μάλιστα!), και το οποίο δυστυχώς δεν αποκαλύφθηκε αν και θα έπρεπε να είναι το κύριο θέμα αυτής της παρουσίασης και της συζήτησης -κατά την ταπεινή μου γνώμη πάντα. Και τούτο γιατί η δομή της συζήτησης δεν το υποστήριξε. Δεν υπήρξε ούτε μια ερώτηση για τις γενικότερες απόψεις τους για το ελληνικό κρασί, για το τι οι ίδιοι αντιπροσωπεύουν, για τις επιδιώξεις τους... η όλη ατμόσφαιρα και η πορεία της παρουσίασης δεν το "σήκωνε", ανάμεσα στις τανίνες, τα αρώματα, τις τοποθεσίες των αμπελιών και άλλα -ίσως ενδιαφέροντα.

Μόνο στο τέλος, με το "κουδούνι" της λήξης στα αφτιά μου, ρώτησα τους 4 παραγωγούς αν θεωρούν τους εαυτούς τους "επαναστάτες", όπως παρουσιάστηκαν στην αφίσα, αλλά μάλλον οι καλοί νέοι οινοποιοί αιφνιδιάστηκαν και ουσιαστικά δεν έδωσαν απάντηση -ίσως και μια έμφυτη σεμνότητα να εμπόδισε την πραγματική έκφραση της άποψής τους.

Να δούμε όμως την ουσία;

Έχουμε μια ομάδα 4 νέων, ταλαντούχων οινοποιών. Όλοι υψηλού μορφωτικού επιπέδου, με σπουδές στο αντικείμενό τους στο εξωτερικό και στην Ελλάδα. Είναι μεταξύ τους στενοί φίλοι, και είναι γνωστό ότι αλληλοϋποστηρίζονται σε παρουσιάσεις στο εξωτερικό. Έχουν μια κοινή άποψη για τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να φτιάχνουν τα κρασιά τους και να καλλιεργούν τα αμπέλια. Δεν ενέδωσαν στο εύκολο κέρδος μετατρέποντας την καλλιέργεια του αμπελιού σε καλλιέργεια …ροδάκινων, όπως κατά κόρον έχει γίνει στην περιοχή. Αντίθετα, βελτίωσαν τους αμπελώνες, αγόρασαν νέα κτήματα και δημιούργησαν ξινόμαυρα που ενώ υπακούουν στην τυπικότητα της περιοχή φέρνουν το ξινόμαυρο στον 21ο αιώνα, χωρίς να το αποξενώνουν από την παράδοση. Φτιάχνουν όλοι ανεξαιρέτως από εξαιρετικά έως πολύ καλά κρασιά, χωρίς το άγχος των πωλήσεων, χωρίς τις δεκάδες ετικέτες (ο Μαρκοβίτης φτιάχνει ένα μόνο κρασί!). Έχουν -πιστεύω από όσα είδα- τα ιδανικά "ταλέντα" ανάμεσά τους για να υποστηρίξουν την δομή μιάς ομάδας με άποψη: Τον marketeer, εξαιρετικό παρουσιαστή και ταλαντούχο spoksman στο πρόσωπο του Απόστολου Θυμιόπουλου. Έχουν τον "θεωρητικό" τους, τον "Σουσλώφ" της ομάδας τους, τον Κωστή Δαλαμάρα με εξαιρετική πένα και τολμηρές απόψεις. Έχουν τον ορμητικό "επαναστάτη", το ρηξικέλευθο Μάρκο Μαρκοβίτη, απόλαυση να τον ακούς να υποστηρίζει τις απόψεις του (δυστυχώς δεν είδαμε τον Διαμαντάκο.).

Φαίνεται σαν να τα έχουν όλα...

Είναι όμως έτσι; Έχουν τις απόψεις εκείνες που θα ανατρέψουν τα κατεστημένα στο κρασί, που θα προσδιορίσουν το "νέο" στο Ξινόμαυρο, που θα παρασύρουν και άλλους νεαρούς οινοποιούς σε όλη την Ελλάδα να "ξεκολλήσουν" από τα τετριμμένα και να δημιουργήσουν τις δικές τους "ομάδες"; Και κυρίως... είναι τελικά επαναστάτες; Μπορούν να γίνουν "πατροκτόνοι" στο βαθμό και το εύρος που έγιναν στην διπλανή Ιταλία οι δημιουργοί των Super Tuscans τη δεκαετία του '70;

Με μια φράση... έχουν τα κότσια (η όπως αλλιώς θέλετε να τα πείτε) ώστε να μην τους καταπιεί η "επιτυχία" που ασφαλώς θα έχουν με τα πολύ καλά κρασιά τους;

Πιστεύω ότι είναι κάτι που δεν μπορέσαμε να το διαπιστώσουμε στην παρουσίαση. Προσωπικά, γνωρίζοντας τα κρασιά τους -πλην του Παλιοκαλιά του Δαλαμάρα που με εξέπληξε η νέα του οινοποίηση από τον Κωστή Δαλαμάρα και που το δήλωσα με άρθρο μου, νομίζω ότι υπάρχουν και κίνδυνοι αλλά και δυνατότητες:

Οι κίνδυνοι είναι -όσο και αν φανεί παράξενο- η ποιότητα των κρασιών τους, δηλαδή μια μεγάλη επιτυχία, που θα τους αποσπάσει από όποιες "επαναστατικές" προοπτικές και θα τους εντάξει στο κατεστημένο του ελληνικού οίνου σαν "καλούς παραγωγούς". Είναι η κλασσική αντίδραση του όποιου συστήματος σε κάθε επαναστάτη: Να τον απορροφήσει δίνοντάς του "τιμές και δόξες". Η μέχρι τώρα πορεία τους, χαίρομαι να πω, δεν δείχνει κάτι τέτοιο. Ο Κωστής Δαλαμάρας τουλάχιστον έχει δείξει τις "επαναστατικές" τάσεις του και στα πρόσφατα γραπτά του (και με κάποιες καθ' υπερβολή εκφράσεις, κατά την άποψή μου.)

Οι δυνατότητες προέρχονται από τα ίδια πάλι ποιοτικά κρασιά, και την εξέλιξή τους σε συνδυασμό με μια ισχυρή θεωρητική υποστήριξη από τους ίδιους: Να προχωρήσουν περισσότερο, να τα "σπάσουν" με το κατεστημένο του κρασιού, να μας χαρίσουν μια νέα, ρηξικέλευθη κατηγορία ή έκφραση κρασιών που θα δώσει νέα ώθηση στο ελληνικό κρασί, να εκφράσουν ιδέες, να ξεκινήσουν τάσεις.... να δώσουν το παράδειγμα. Η αναγνώριση έχει ξεκινήσει: Ο Κωστής Δαλαμάρας βρίσκεται ήδη ανάμεσα στους 30 πλέον υποσχόμενους νέους οινοποιούς του κόσμου, κατά έγκυρο περιοδικό οίνου.

Είναι έτοιμοι να πάρουν αυτό το ρόλο; Έχουν τις δυνάμεις να τον αντέξουν; Τι θα διαλέξουν ανάμεσα σε Revolusion (επανάσταση) και Evolusion (εξέλιξη); Ο πρώτος δρόμος είναι στρωμένος με αγκάθια, ο δεύτερος ίσως με τριαντάφυλλα... Και το πιο σημαντικό: Μπορούν να προχωρήσουν μαζί, σαν ομάδα ή τάση; Μπορούν να βγάλουν προς τα έξω όλα αυτά που συζητούν στις δικές τους συγκεντρώσεις με "παρέα" τα δικά τους ή τα κρασιά που δοκιμάζουν, μεταξύ τυρού και ...σαλαμιού;

Η αφίσα της εκδήλωσης με τα υψωμένα με το κρασί χέρια θα γίνει ξεκίνημα μιας ελληνικής επανάστασης στο κρασί ή θα "κοσμήσει" κρεβατοκάμαρες ή wine bars, όπως τελικά κατάντησαν οι εικόνες κάποιων "επαναστατών" του παρελθόντος...

Είναι δικό τους, προσωπικό θέμα... εδώ προσπαθώ να ανοίξω μια συζήτηση όχι για τον κάθε ένα τους σαν οινοποιό, αλλά πάνω στις προοπτικές της πολλά υποσχόμενης "ομάδας" που συνιστούν.

Ζητάω πολλά; Ίσως... αλλά αν δεν τα ζητήσω από αυτούς τους 4 νέους ανθρώπους, δεν έχω ελπίδα να τα ζητήσω από κανένα άλλο...

Τελειώνω αυτό το άρθρο μετά από την επιστροφή μου από τα ΒορΟΙνα, την έκθεση των βορειοελλαδιτών οινοποιών στην Αθήνα. Η ανάγκη για κάτι νέο, ακόμα και για μιά επανάσταση ίσως, μου φαίνεται σήμερα το βράδυ περισσότερο από αναγκαία...

Προσωπικά έχω να πω ότι κατά την παρουσίαση των 4 νεαρών οινοποιών στο Paradiso είναι από τις ελάχιστες φορές που είδα φως στο βάθος του "τούνελ" του ελληνικού οινικού κόσμου...

Σας ευχαριστώ παιδιά, ευχαριστώ Γρηγόρη που με κάλεσες...

Μοιραστείτε το άρθρο: