Τα καλά, τα κακά και τα Ανάποδα: "Ζωγραφίζοντας" την οινική "πραγματικότητα"

Τα καλά, τα κακά και τα Ανάποδα: "Ζωγραφίζοντας" την οινική "πραγματικότητα"
Από τον Τ. Πικούνη

Είναι πολλές φορές που θέλω απλά να επισημάνω κάτι... Καλό ή κακό, και κάποιες φορές (τις περισσότερες!)... ανάποδο. Κάτι που παρατήρησα, που δοκίμασα, που ένοιωσα, που με εντυπωσίασε -θετικά, αρνητικά, δεν έχει σημασία. Πάντα κάτω από τη δική μου, προσωπική οπτική, και με το δικό μου, προσωπικό (ναι... και ίσως λίγο υπερβολικό!) ύφος. Ο χώρος του κρασιού και των "περί αυτό" -γιατί το κρασί δεν παύει να είναι το κέντρο!- δίνει πολλές ευκαιρίες για σχόλια.
Μερικές φορές, τα πολλά λόγια ενός άρθρου είναι φτώχεια. Είτε γιατί το θέμα δεν είναι τόσο σημαντικό ώστε να καταλάβει το χώρο ενός άρθρου, είτε γιατί η "φτώχεια" των λέξεων μπορεί να δίνει πλούτο σε αυτό που θέλεις να πεις. Άλλο είναι να πεις πολλά λόγια κι άλλο να πεις τα κατάλληλα, όπως έλεγε και ο Σοφοκλής...

Αν το " Ζωγραφίζοντας " του τίτλου σας ξενίζει, ξανασκεφτείτε το: Πάντα βάζουμε τις δικές μας, προσωπικές πινελιές όταν μιλάμε για κάτι. Το χρωματίζουμε, το διανθίζουμε, και το "σημαδεύουμε" με τη δική μας άποψη, έστω και αν "διαρρηγνύουμε τα ιμάτιά μας" ότι είμαστε αμερόληπτοι...

Ελπίζω να ξεκαθάρισα τι θα αντιμετωπίσετε...



#Προβηγκία: Και ξαφνικά... γίναμε Προβηγκία! Παντού γύρω βλέπεις τα χαρακτηριστικά "χλωμά" ροζέ της περιοχής, με τριανταφυλλένιες γεύσεις και αρώματα, φτιαγμένα από... ελληνικά χέρια! Τι έγινε, βρε παιδιά; Αποκλείετε να ανακαλύψατε την Προβηγκία φέτος! Ασφαλώς είναι ένα στυλ κρασιού που έλειπε από την Ελλάδα... αλλά τι θα γίνει με τα θαυμάσια Ελληνικά ροζέ; Εκείνα τα ξηρά ροζέ με το χρώμα που είχε το κοκκινέλι (η έκφραση "ερυθρωποί οίνοι" τα εκφράζει απόλυτα), τα καλοκαιρινά "ερυθρά" που αντικαθιστούν τα ερυθρά στο ελληνικό καυτό καλοκαίρι; Αλλά... αυτό σηκώνει άρθρο! Θα επανέλθω λοιπόν.

#Τυπικότητα: Κάτι προφανώς δεν καταλαβαίνω... Γιατί ένα άρωμα σε κρασί χαρακτηρίζεται "μη τυπικό" και αυτό είναι οπωσδήποτε κακό... Αν η τυπικότητα μιας ποικιλίας είναι αυτό που περιμένουμε σε κάθε κρασί, τότε οι πειραματισμοί, οι διαφοροποιήσεις, η εξέλιξη γενικότερα πάνε περίπατο χάριν της... ομοιογένειας! Αποφασίστε λοιπόν: Το "μη τυπικό" είναι τόλμη, πειραματισμός, ή... κατάρα; Και τα δύο... αποκλείεται!

#Εντυπωσιασμένος: Αν με ρωτούσατε ποιά είναι τα φετινά κρασιά που με εντυπωσίασαν περισσότερο, δυο μου έρχονται αμέσως στο μυαλό: Το Aspro του Gentilini και το Kατσανό του Γαβαλά. Δοκιμάστε τα και τα δύο, και δεν θα χάσετε!

#Σαντορίνη: Σε τελευταία γευσιγνωσία κρασιών της Σαντορίνης... άλλα αντί άλλων! Βραβευμένα διεθνώς κρασιά πιάσανε πάτο, οι "έσχατοι" έγιναν "πρώτοι" -δε λέω, χριστιανική άποψη!- και μια εμβληματική Σαντορίνη, που μόλις προχθές κατατάχθηκε ανάμεσα στα 50 καλύτερα κρασιά κάτω από τις 20 λίρες (και πριν περίπου δύο μήνες ανάμεσα στα 25) από το περιοδικό Decanter, κατατάχθηκε σχεδόν τελευταία! Αιδώς, Αργείοι! Μήπως... λέω μήπως, να ξανακοιτάξετε τη σύνθεση της ομάδας;

#Mono Restaurant: Τις προάλλες δείπνησα στο Mono, πίσω από τη Μητρόπολη. Είναι η τρίτη φορά από τότε που το εστιατόριο άλλαξε χέρια, που η εμπειρία ήταν εξαιρετική!. Και όχι μόνο στα πιάτα, αλλά και στη λίστα κρασιών -επιτέλους μια λίστα που έχει και γνωστά, αγαπητά κρασιά και δεν αντιπροσωπεύει τις extreme ιδέες κάποιου "ψαγμένου" Sommelier -έχω αρχίσει να φοβάμαι τους "ψαγμένους" τελευταία!. Μια εξαιρετική εμπειρία, μπράβο Γιώτα Βαμβακά, μπράβο και στον Chef!

#Cookovaya _1: Τι θα γίνει με τις απόψεις περί Cookovaya; Κάποιοι το βρίσκουν εξαιρετικό, κάποιοι άλλοι απαράδεκτο! Έχω συναντήσει ανθρώπους που τρώνε εκεί κάθε φορά που βγαίνουν, και άλλους που δηλώνουν ότι δεν θα ξαναπάνε... Η δική μου άποψη: Δεν γίνονται τα πάντα σε λίγους μήνες! Ιδιαίτερα όταν 5 chef με προσωπικότητα, από τους καλύτερους που έχουμε, αναζητούν την ισορροπία... Απλά, οι απαιτήσεις του κοινού είναι λόγω αυτού τεράστιες. Δώστε τους χρόνο! Έχω δοκιμάσει απίστευτα πιάτα στο Cookovaya, η δυναμική είναι εκεί. Λίγη υπομονή...

#Cookovaya _2: Πάλι για το Cookovaya: Κάτι που ξενίζει πολλούς και εμένα μαζί, είναι η "κατάληψη" του κεντρικού τραπεζιού από τους 5 Chef, κουρασμένους από τη δουλειά, μπαιλντισμένους, να καπνίζουν αρειμανίως! Αυτό, μετά τις 12:00 όταν το κεντρικό τραπέζι αδειάσει. Μην το συνεχίσετε, παιδιά! Δεν είναι ότι καλύτερο για το κέφι των πελατών!

#Chef: Προσωπική μου άποψη: Οι Chef δικαιώνονται στο εστιατόριο, όχι στην τηλεόραση. Αν δεν δοκιμάσετε την συνταγή που σας δίνει φτιαγμένη από... τα χεράκια του, μη βιαστείτε να έχετε άποψη. Τώρα, αν δεν τον βρίσκετε πουθενά, σε κανένα εστιατόριο, ε... αυτό κάτι λέει...

#Οινοχόος: Λίγα για τον "Οινοχόο" που είναι πια και πάλι ένθετο στην "Καθημερινή" της Κυριακής: Εξαιρετική έκδοση, ισορροπία στα θέματα, όλα πολύ ενδιαφέροντα. Μου φάνηκε μεγαλύτερο από τότε που "βολόδερνε" στα περίπτερα, αλλά η φίλη μου η Μερόπη Παπαδοπούλου (υπεύθυνη της έκδοσης), μου είπε ότι ήταν 60(!) σελίδες μικρότερο, χωρίς να έχει λιγότερες διαφημίσεις. Streamlined το λένε οι ξένοι, "Ουκ εν τω πολλώ το ευ..." το λέμε εμείς εδώ και 2.500 χρόνια. Μπράβο Μερόπη, μπράβο στους συντάκτες, αρθρογράφους, μπράβο σε όλους τους συντελεστές!

#Wine_Bars_1: Μια ματιά στα Wine Bars... Πρώτη μου επίσκεψη στο Kiki de Grece, και πολύ καλές εντυπώσεις, μαζί με εξαιρετικές τιμές, σε μια θαυμάσια από κάθε άποψη γευσιγνωσία των κρασιών του Γιάννη Βογιατζή -αδυναμία μου δηλωμένη!. Το Satyrus by CV με θέα τις γραμμές του τρένου, με τη Μαριέτα επικεφαλής- μπρίο, ζωντάνια, χαμόγελο, ευχάριστη διάθεση και γνώση του κρασιού!- κάθε φορά που το επισκέπτομαι είναι και καλύτερο και πιο... γεμάτο! Ήδη "στέκι"... ¨Όπου και αποδεικνύεται η προσωπικότητα αυτού που το "τρέχει" είναι καθοριστικός παράγοντας επιτυχίας.

#Wine_Bars_2: Και μια και μίλησα για "προσωπικότητα", δεν νομίζω ότι θα μου αμφισβητήσει κανείς τον ισχυρισμό ότι η κορυφαία προσωπικότητα των wine bars σήμερα είναι η Φωτεινή Παντζιά του By the Glass: Αεικίνητη, στιλάτη πάντα, έντονη σε ότι κάνει, με πάθος για το μαγαζί της, πολλές φορές απρόσμενη, προσωπικότητα που "τραβάει" τον κόσμο σαν μαγνήτης. Μην ψάχνετε λοιπόν να βρείτε "λόγους", "αιτίες" κλπ που κρύβονται πίσω από την τεράστια επιτυχία του By the Glass. Φωτεινή, θέση, περιβάλλον (η στοά είναι όλα τα λεφτά!), προσωπικό με γνώσεις, άψογο service έχουν κάνει το By the Glass αδιαμφισβήτητα το κορυφαίο wine bar της Ελλάδας... Και σε λίγες μέρες, και στην πλατεία, απέναντι! Sky is the limit, Φωτεινή!

#Passé: Ο όρος υποδηλώνει "ξεπερασμένο(ς), του παρελθόντος" Κάποιοι πρέπει να το καταλάβουν: Είναι passé... δυστυχώς! Κανείς δεν τους αμφισβητεί τη συνεισφορά τους στο Ελληνικό κρασί, αλλά... οι καιροί αλλάζουν, το κρασί εξελίσεσεται, τα μυαλά σκληραίνουν (με την ηλικία) και δυστυχώς, τίποτα δεν ξαναφέρνει δόξες και μεγαλεία του παρελθόντος, παρά μόνο η μνήμη... Ούτε άρθρα, ούτε "εμφανίσεις", ούτε εκθέσεις, τ;iποτα δεν ανασταίνει κάτι που πέρασε. Μπορούν να επαναπαυθούν στις δάφνες τους, κανείς δεν τους τις αμφισβητεί, και ο σεβασμός στο τι προσέφεραν αμέριστος. Αυτή είναι η καλύτερη μέθοδος της υστεροφημίας...


Στην υγειά σας!



Τάσος Πικούνης

Μοιραστείτε το άρθρο: