Λουτρό στην αισιοδοξία τα «Βραβεία Ποιότητας» του Γαστρονόμου

Λουτρό στην αισιοδοξία τα «Βραβεία Ποιότητας» του Γαστρονόμου
Από τον Τ. Πικούνη

Παρακολουθήσαμε και φέτος -όπως κάθε χρόνο- την τελετή της απονομής των «Βραβείων Ποιότητας» του Γαστρονόμου, την όγδοη κατά σειρά στον εννεαετή βίο του ένθετου της «Καθημερινής". Μια όαση κυριολεκτικά αισιοδοξίας, δημιουργικότητας από Έλληνες μικρούς και μεγάλους παραγωγούς, που παρά την «βοήθεια» (διάβαζε χίλια-δυό εμπόδια) του Ελληνικού κράτους, δημιουργούν, παράγουν, εξάγουν, αναπτύσσονται και μας κάνουν να πιστεύουμε ότι η ελπίδα δεν χάθηκε από αυτό τον τόπο...

Έτσι άρχιζα το αντίστοιχο άρθρο μου και πέρυσι, έτσι θα το αρχίσω μάλλον και του χρόνου!

Διάβασα τα προηγούμενα άρθρα μου για τις αντίστοιχες εκδηλώσεις των προηγουμένων ετών... και είναι όλα άρθρα θαυμασμού τόσο για το «Γαστρονόμο» που επιμένει να προβάλλει τα προϊόντα αλλά και την επιχειρηματικότητα και τις δράσεις των Ελλήνων παραγωγών... θαυμασμού αλλά και θυμού -όπως είχα γράψει στο άρθρο μου του 2013, γιατί έβλεπες ότι μέσα στη βαθειά κρίση, με σχεδόν ανύπαρκτη την τραπεζική χρηματοδότηση και απολύτως ανύπαρκτη την κρατική μέριμνα -έστω και στον τομέα των διαδικασιών μόνο!- υπάρχουν Έλληνες και ελληνικές επιχειρήσεις που αγωνίζονται, επιμένουν και παλεύουν καθημερινά για το καλύτερο...

Αν λοιπόν θύμωσα πρόπερσι, είναι προφανές ότι θύμωσα πολύ περισσότερο φέτος! Θύμωσα με τους «υπόλοιπους"... Θύμωσα για το δρόμο στον οποίο οδηγούμαστε όλοι ερήμην μας, θύμωσα για την πιθανότητα ακριβώς αυτές οι επιχειρήσεις της ελπίδας και της προόδου να κινδυνεύσουν να αφανιστούν όχι γιατί έκαναν κάποιο λάθος, όχι γιατί απέτυχαν στους στόχους τους, αλλά γιατί το «κράτος» που έχουμε -διαχρονικά δυστυχώς- απέτυχε παταγωδώς στα πάντα, και τώρα οδεύει πλησίστιο προς τα βράχια!

Διαβάζοντας όσα έγραψα πέρυσι, είχα την αίσθηση ότι θα επαναλαμβανόμουν... ίσως και ότι πιθανόν να θαύμαζα τις προσπάθειες του «Γαστρονόμου» σαν από... συνήθεια, έχοντας πια αδυναμία να δω πιθανά λάθη, παραλείψεις.

Ήθελα μια φρέσκια ματιά! Και αυτή τη ματιά τη βρήκα στην πολύ καλή μας φίλη και φίλη του κρασιού Φλώρα Κωνσταντοπούλου, μια νέα γυναίκα με σπουδές, με συχνή επαφή με το εξωτερικό λόγω της δουλειάς της, και με κριτική σκέψη που εκτιμώ, που παρακολούθησε για πρώτη φορά τα «Βραβεία Ποιότητας» του «Γαστρονόμου». Της είχα ζητήσει να βγάλει κάποιες φωτογραφίες από την εκδήλωση, και η Φλώρα είχε την καλοσύνη, μαζί με τις φωτογραφίες, να μου στείλει το ίδιο βράδυ και ένα σημείωμα για το πως είδε την εκδήλωση από την πλευρά της! Γραμμένο προφανώς στο κινητό, χωρίς διορθώσεις, φρέσκο και ανεπιτήδευτο!

Ήταν για εμένα μάννα εξ' ουρανού! Σας το παραθέτω αυτούσιο, με μόνες διορθώσεις τα λάθη του... autocorrect (αυτής της ορθογραφικής αυτοσυμπλήρωσης και... κατάρας του iphone)!.


Αγαπητέ Τάσο,

Γυρίζω πολύ ευχαριστημένη και θετικά έκπληκτη από τα βραβεία του Γαστρονόμου. Ομολογώ ότι δεν ήξερα τι ακριβώς σκοπιά και οπτική γωνία θα έχουν, αλλά ήμουν περίεργη να δω πως αντιμετωπίζεται ο κλάδος των τροφίμων από ένα περιοδικό σαν τον Γαστρονόμο σε μια εποχή που το φαγητό έχει γίνει κάτι περισσότερο από μόδα.

Έτσι λοιπόν εξεπλάγην θετικά. Δεν βραβεύτηκε άπλα το καλύτερο προϊόν, αλλά παρουσιάστηκαν με σοβαρό τρόπο επιχειρήσεις που πραγματικά έχουν κάτι να πουν στην αγορά. Δυστυχώς με την δουλειά που κάνω αρκετά χρόνια , δεν είμαι πια ρομαντική και πραγματικά πιστεύω ότι αν δεν τοποθετηθείς ξεκάθαρα στην αγορά, διαλέγοντας «που θες να είσαι", δεν είσαι τίποτα.

Η έναρξη από τον κ. Τσιχλιά ήταν ξεκάθαρη για το που μπορούμε να πάμε βασισμένοι στα ελληνικά προϊόντα με σωστή στρατηγική και προγραμματισμό. Τους βραβευμένους τους ειδές. Ο καθένας είχε κάτι διαφορετικό να δείξει και δεν μιλάω για προϊόντα μόνο αλλά και για την τοποθέτησή τους στην αγορά.

Η παρουσίαση ξεκίνησε με μια αναφορά σε παλιότερους βραβευμένους γιατί το που είναι σήμερα. Πολύ καλή εισαγωγή, μιας και ο σκοπός μιας ανάδειξης, είναι να μην είναι κομήτης αλλά να είναι η ώθηση για καλύτερη συνέχεια. Έτσι λοιπόν, η «Γαία», ο «Κωσταρέλος», τα «Αυγά Βλαχάκη» ήταν πολύ καλά παραδείγματα για επιχειρήσεις που αναδύθηκαν και έμειναν, παίρνοντας θέση.

Το κλίμα ήταν πολύ ευχάριστο, χωρίς να είναι χαζοχαρούμενο. Αρκετά προσεκτική οργάνωση όσον αφορά βραβεύοντες και βραβευόμενους, που με κάποιο τρόπο τα ζευγάρια αυτά είχαν αρκετά κοινά σημεία και αρκετοί βραβεύοντες ήταν πρώην βραβευμένοι (σε προηγούμενες χρονιές). Το αποτέλεσμα ήταν πολύ ζεστό και μεταφερόταν και στον κόσμο. Ακόμα ήταν ωραίο που ακαδημαϊκοί, επιχειρηματίες, παραγωγοί με διαφορετικές οπτικές μπλέκονταν, και που στο τέλος έφτιαχναν το σύνολο όπως πρέπει να είναι.

Το βραβείο για το αυγοτάραχο του Μεσολογγίου δεν στάθηκε στην μοναδικότητα του προϊόντος αλλά στο πως ένας συνεταιρισμός κατάφερε να πάρει ΠΟΠ μέσα από τις δυσκολίες της γραφειοκρατίας και να δημιουργήσει κάτι που μπορεί επισήμως να ξεχωρίσει.

Οι «Γουμένισσες» κρατάνε ζωντανή την παράδοση χωρίς να είναι άλλη μια γυναικεία επιχείρηση που πέθανε πολύ γρήγορα. Έχει δυναμική και προοπτική.

Σημαντικό βάρος στο ελαιόλαδο φυσικά, με τον «Μαλέα» να ξεχωρίζει συνδυάζοντας τεχνολογία και παράδοση.

Το «ΑΤΜ του γάλακτος» (που ομολογώ ότι το σνόμπαρα! Θα πάρω την επόμενη φορά στην Λάρισα!) δείχνει τρόπους επιβίωσης των παραγωγών με σύγχρονα μέσα και κοινό στόχο.

Τα προϊόντα «Αχελώος» στάθηκαν πολύ στο δίκτυο διανομής που πραγματικά πιστεύω ότι είναι από του πιο σημαντικούς παράγοντες για μια εμπορική επιτυχία.

Επιτέλους όσον αφορά το «βιολογικό", κάποιος μίλησε ανοιχτά και για την κάθετη παραγωγή και αναφέρομαι στην «Φάρμα Προδρομίτη» .

Τα τυριά «Τζουρμπάκη» βασισμένα στο πάθος για το προϊόν αλλά και στην συνεχή προσαρμογή στα νέα πράγματα που απαιτούνται.

Εντυπωσιακές οι κύριες του υπουργείου που δούλεψαν για τις προδιαγραφές του λαδιού κάνοντας ξεκάθαρο ότι το κράτος θα μπορούσε να ανοίγει μονοπάτια, να βάζει τους κανόνες και να καινοτομεί.

Τέλος, ο «Κικιζας» (πελάτης μου!:)) αντιπροσώπευσε ένα άλλο μέγεθος επιχείρησης που σέβεται την παράδοση αλλά επιχειρεί με σύγχρονα μέσα.

Κρατάω για το τέλος το μπακάλικοΠαντοπωλείο Θεσσαλονίκης»), που βραβεύτηκε από τον (μεγάλο για μένα) Μπουτάρη εξηγώντας ολόκληρη την επιχειρηματικότητα με δυο λέξεις, χρησιμοποιώντας παράδειγμα από τα κρασιά φυσικά! «Μας χρειάζεται terroir για να ξεχωρίσουμε και συντονισμένες ενέργειες marketing για να βγούμε στις αγορές όπως έγινε με επιτυχία στα κρασιά. Νiche markets και όχι πόλεμος τιμών για να επιβιώσουμε» και συμφωνώ απόλυτα! Το μπακάλικο, ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα που πετυχαίνει μέσω μιας ατμόσφαιρας που μεταφέρει στον καταναλωτή.

Τώρα, τα κρασάκια μας! Η βράβευση έγινε από την Μερόπη Παπαδοπούλου του «Οινοχόου». Παρών ήταν μόνο ο Παπαγιαννάκος, θα τους ήθελα όλους ομολογώ. Το βίντεο έδειχνε αυτή την παρέα αλλά θα ήταν καλύτερα να ήταν εκεί, να φανεί η φιλοσοφία που πρεσβεύουν. Προωθήθηκε ο οινοτουρισμός για την μύηση του καταναλωτή. Σαββατιανό λοιπόν, μια παρεξηγημένη ποικιλία, συλλογική δουλειά στην περιοχή και ανάδειξη των δυνατοτήτων του Αττικού αμπελώνα που εχει αμεληθεί και ξεχαστεί. Ο Παπαγιαννάκος έκλεισε την βραδιά με τον καλύτερο επίλογο, δίνοντας εικόνα και συναίσθημα στα μοναδικά όπλα της χώρας μας: «Αν καταστραφεί ο κόσμος θα μείνει η ελιά, το αμπέλι και η θάλασσα και θα ξαναστηθεί και πάλι"

Μέσα από όλα αυτά κατάλαβα ότι στο «Γαστρονόμο» και κυρίως η κα Πατέρα -που αναφέρθηκε πολλές φορές με σεβασμό από όλους-, ψάχνουν πολύ και παντού, για κάθε παραγωγό με άποψη και πάθος γι αυτό που κάνει, και ότι τα άρθρα του δεν είναι άπλα διαφημίσεις. .

Φυσικά, στην συνέχεια (δεξίωση) κυριαρχούσαν τα Σαββατιανά και η ρετσίνα. Ήπια μόνο ρετσίνα του Παπαγιαννάκου η οποία μου θύμιζε μαστίχα και του «Μαλεα» πολύ πιο ήπια. Το φαγητό ήταν ωραίο με υλικά από τους βραβευμένους και συνταγές των σεφ του «Γαστρονόμου», με τα τυριά να προβάλλονται πάρα πολύ κατά την γνώμη μου. Ιδιαίτερες και πρωτότυπες συνταγές αλλά και καταπληκτική πρώτη ύλη. Γραβιέρα με επικάλυψη βούτυρο κακάο που έμοιαζε με σοκολατάκια και χωνάκι με ανθότυρο που έμοιαζε με παγωτό. Ακόμα, τα κυδωνόπαστα από τις κύριες και τα ντολμαδάκια με φύκι που είναι απάντηση στο σούσι! Τα υπόλοιπα πολύ ωραία αλλά ... έχουμε ξαναφάει.

Λοιπόν μπορώ να σου λέω για ώρες. Συγχώρεσε ότι λάθη έχουν γίνει από το autocorrect.

Ευχαριστώντας θερμά την αγαπητή Φλώρα, θα τελειώσω αυτό το σημείωμα με μια ευχή: Το παράδειγμα αυτών των βραβευμένων επιχειρήσεων και των ανθρώπων τους σε όλους τους τομείς, από την σύλληψη της ιδέας, στην παραγωγή, στα προϊόντα, στην προώθηση και το marketing μέχρι και τα δίκτυα διακίνησης, οι συνεργασίες μεταξύ επιχειρήσεων με κοινούς σκοπούς, να γίνει παράδειγμα προς όλους μας. Να καταλάβουμε ότι, αντί να ζητάμε μόνο δανεικά και «έτοιμα", μπορούμε να «επιχειρούμε", να παράγουμε, να φτιάξουμε το δικό μας μέλλον. Να εμπεδώσουμε κάποια στιγμή ότι η επιχειρηματικότητα, η πρωτοτυπία, ο αγώνας είναι τα εργαλεία της προόδου.

Να σταματήσουμε να κοιτάμε προς τα πίσω, και να κοιτάξουμε μπροστά...


Στην υγειά σας!


Τάσος Πικούνης


Μπορείτε να δείτε εδώ το Δελτίο Τύπου του By the Glass

Μοιραστείτε το άρθρο: