Ξινόμαυρο: Μετά τον κουρνιαχτό...

Γράφω αυτές τις σκέψεις μου τώρα που καταλάγιασε ο κουρνιαχτός* από τις δηλώσεις, τα άρθρα, τις γευσιγνωσίες κλπ της 1ης Νοεμβρίου, της Παγκόσμιας Ημέρας του Ξινόμαυρου…

Θέλω να ξεκινήσω αντιγράφοντας εδώ τη δήλωση της Χαρούλας Σπινθηροπούλου στο allwinestories:

«Το Ξινόμαυρο είναι η ποικιλία της Νάουσας και για μένα μια από τις πιο σημαντικές της χώρας, ποικιλία με προσωπικότητα που μπορεί να την αγαπάς ή να τη μισείς. Eμείς την λατρεύουμε και προσπαθούμε να προσεγγίσουμε νέους καταναλωτές. Η Νάουσα ποτέ δε θα γίνει κρασί ευρείας κατανάλωσης, μπορεί όμως να σε ταξιδέψει και το ταξίδι σου να είναι αξέχαστο. Προς αυτή την κατεύθυνση δουλεύουμε εδώ στην Αργατία και αυτό το μήνυμα θέλουμε να δώσουμε στη Νάουσά μας.»

Αφού ακούσαμε ότι ακούσαμε στην Παγκόσμια Ημέρα του Ξινόμαυρου, διθυράμβους, ύμνους και πολλές αχρείαστες ανοησίες, η δήλωση της Χαρούλας Σπιθηροπούλου βάζει τα πράγματα στη θέση τους και μας επαναφέρει στην πραγματικότητα!

-Ναι, το Ξινόμαυρο πράγματι είναι μια από τις πιό σημαντικές ποικιλίες της χώρας, όχι όμως, δεν είναι η σημαντικότερη. Η πιο σημαντική μακράν είναι το Ασύρτικο Σαντορίνης.

-Ναι, είναι ποικιλία με προσωπικότητα που μπορεί να την αγαπάς ή να τη μισείς και πράγματι, ποτέ δεν θα γίνει ποικιλία ευρείας κατανάλωσης. Το γιατί, είναι γνωστό: Το Ξινόμαυρο είναι μια ατίθαση, δύσκολη, στριφνή θα έλεγα ποικιλία. Το προδίδει άλλωστε και η ονομασία του: Ξινό και μαύρο. Με τανίνες στο θεό και οξύτητα στα ουράνια. Αλλά βέβαια, θέλει οινοποιούς με πολλά… κότσια, θηριοδαμαστές, για να το δαμάσουν. Το γνωστό ρητό ότι «θέλει πολύ ταλέντο να φτιάξεις ένα κακό Αγιωργήτικο ή ένα καλό Ξινόμαυρο» έχει πολύ αλήθεια μέσα του. Ποτέ το Ξινόμαυρο δεν θα γίνει τόσο προσιτό όσο το Αγιωργήτικο, και υπάρχουν πολλά κακά Ξινόμαυρα και λίγα πραγματικά αριστουργήματα. Ποτέ δεν θα ξεχάσω το Κτήμα Φουντή 1996, με παλαίωση 17 χρόνων στην πλάτη του όταν το δοκίμασα στο οινποιείο στη Νάουσσα! Ούτε τη γευστική δοκιμή με τον τεράστιο αριθμό εσοδειών της απλής Νάουσσας Μπουτάρη στο House of Wine, ζωντανή μέχρι και τη σοδειά του… 1975(!), το μόνο εκλαϊκευμένο Ξινόμαυρο ευρείας κατανάλωσης!

Αλλά μέσα στους διθυράμβους και τον… θαυμασμό προς εαυτούς και αλλήλους, θυμήθηκε μήπως κάποιος τη συνεισφορά της Μπουτάρης ΑΕ στην καθιέρωση του Ξινόμαυρου; Όχι βέβαια!

Αλλά γράφτηκαν και πολλά -επιεικώς- περίεργα! Κάπου γράφτηκε με περισπούδαστο και πολύ… macho ύφος (κάτι σαν 'σ'όποιον αρέσουμε εμέις που ξέρουμε!' ότι πρέπει να… αντέξεις το Ξινόμαυρο στην πρώτη δοκιμή, να μην το βάλεις στα… πόδια αλλά να επιμείνεις, έστω και αν δεν σου αρέσει(!). Το Ξινόμαυρο είναι μια ποικιλία που μπορεί «…να την αγαπάς ή να τη μισείς», όπως σοφά έγραψε η Χαρούλα Σπινθηροπούλου. Και αν πέσεις σε κακό Ξινόμαυρο, σίγουρα θα την μισήσεις!

Όχι, δεν είναι υποχρέωσή σας να σας αρέσει το Ξινόμαυρο για να θεωρηθείτε (από κάποιους) γνώστης του κρασιού! Ούτε θα ανέβει το… επίπεδό σας παριστάνοντας ότι σας αρέσει μια δύσκολη ποικιλία! Αλλά…. προσέξτε πιο Ξινόμαυρο θα δοκιμάσετε όταν είστε αρχάριος! Ρωτήστε να μάθετε με ποιο να ξεκινήσετε: Όχι, μην ξεκινήσετε με κάποιο από τα «μοντέρνα» Ξινόμαυρα, προτιμήστε για αρχή ένα από τα κλασσικά, αυτά που δείχνουν αυθεντικά τα προτερήματα και τα χαρακτηριστικά της ποικιλίας. Οπωσδήποτε μην ξεκινήσετε με φρέσκο, αλλά με Ξινόμαυρο που να έχει τουλάχιστον 5ετή παλαίωση.

Αν σας ενδιαφέρει η προσωπική μου άποψη, θα ομολογήσω ότι το Ξινόμαυρο δεν είναι η πρώτη μου επιλογή στα Ελληνικά ερυθρά. Αυτό όμως δεν αλλάζει το θαυμασμό μου στους οινοποιούς που κατάφεραν από αυτή τη δύστροπη ποικιλία να βγάλουν πραγματικά αριστουργήματα! Φουντής, Χρυσοχόου, Μπουτάρης, Κυρ-Γιάννης, Κτήμα Αλφα, Τσάνταλης με τη Ραψάνη του και αρκετοί ακόμα μας έχουν δώσει υπέροχα Ξινόμαυρα! Πιστεύω επίσης ότι το Ξινόμαυρο δεν είναι… Chardonnay για να το κάνει ο οινοποιός ότι θέλει αφαιρώντας του βασικά χαρακτηριστικά για να το εκσυγχρονίσει. Γεύση και αρώματα ντομάτας, ελιάς, δυνατές τανίνες είναι χαρακτηριστικά αναπόσπαστα της ποικιλίας, και όταν λείπουν μπορεί να δίνουν ένα ευχάριστο, μαλακό, ενδιαφέρον νεοκοσμίτικου στυλ κρασί, που απέχει όμως από το να αποτελεί «σπουδή» πάνω στο Ξινόμαυρο.

Κλείνοντας, δεν θα διστάσω βέβαια να ομολογήσω ότι το κρασί με την καλύτερη σχέση ποιότητας/ τιμής που έχω δοκιμάσει είναι… ένα Ξινόμαυρο: μακράν η Νάουσσα Μπουτάρη 2005!

Στην υγειά σας!

_____________________________________________

κουρνιαχτός αρσενικό

• το σύννεφο σκόνης που σηκώνεται κατά την κίνηση ανθρώπων, ζώων, οχημάτων ή με τον αέρα