Την Καθαρά Δευτέρα το κατάστημά μας στο Χαλάνδρι θα είναι ανοικτό 10:00-18:00

Athens Bar Show

Από τον Κ. Κοντογιώργη


Αυτή την εβδομάδα, συγκεκριμένα στις 3 και 4 του μήνα, παραβρέθηκα στο Athens Bar Show. Η εκδήλωση έλαβε χώρα στη Τεχνόπολη και ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά, ξεκινώντας από την πρώτη μέρα.

Πάρα πολλά τα περίπτερα, πάρα πολλοί οι εκθέτες, πάρα πολύς κόσμος και αυτή τη φορά, σε αντίθεση με κάποιες άλλες χρονιές, υψηλότερο επίπεδο. Και λέγοντας υψηλότερο επίπεδο, εννοούμε βασικά αυτά που δοκιμάσαμε και σε κάποιες περιπτώσεις την παρουσίασή τους. Επίσης, προς μεγάλη μου χαρά, αυτή τη φορά απουσίαζαν οι διάφοροι μοδάτοι bartenders (shic?) με τα μισού μέτρου μούσια και τις μηδενικές γνώσεις, αντιθέτως μάλιστα ξεχώρισα αρκετούς σοβαρούς και ενημερωμένους επαγγελματίες, ενώ φυσικά δεν έλειψαν και οι εξαιρέσεις. Επί του προκειμένου λοιπόν, λέγοντας προκείμενο εννοούμε πάντα αυτά που ήπιαμε, περιγράφω με χρονολογική σειρά ότι δοκίμασα.

Ξεκίνησα με ένα ρούμι από την Κούβα και συγκεκριμένα το Legendario Elixir 7 ετών, το οποίο ενώ σε όλη την παρέα μου άρεσε, δεν θα έλεγα οτι ισχύει το ίδιο και για μένα, αφού αν θέλω να πιώ κάτι τόσο γλυκό, μπορώ να πάω στην Εκκλησία να κοινωνήσω. Αντιθέτως, η επίσκεψη στο δεύτερο περίπτερο στέφθηκε από επιτυχία, αφού δοκίμασα δυο πολύ ωραία ρούμια, από μια εταιρία μάλιστα που δεν ήξερα πως υπάρχει. Ήπια λοιπόν το πιπεράτο και γλυκόπιοτο ταυτοχρόνως δεκαπεντάρι Botran από την ορεινή Γουατεμάλα και το τελείως διαφορετικού ύφους, αλλά επίσης εξαιρετικό Clement από τη Μαρτινίκα, το οποίο σημειωτέον είναι Rhum Agricole, σε σχετικό άρθρο έχω εξηγήσει τι σημαίνει ο όρος.

Επόμενη επίσκεψη και whisky αυτή τη φορά, όπου δυστυχώς πέσαμε πάνω στο παντελώς αδιάφορο Jameson Caskmates, το οποίο με έκανε να αναρωτηθώ πώς άφησαν να βγεί στην παραγωγή ένα τέτοιο whisky, από ένα τόσο ιστορικό όνομα. Ψάχνοντας εναγωνίως να πιώ ένα whisky της προκοπής, πέρασα από το περίπτερο της εταιρίας Καρούλιας, το οποίο σημειωτέον ήταν το ομορφότερο της έκθεσης, πλην όμως η πρόσβαση στα Glenrothes ήταν αδύνατη λόγω του πολύ κόσμου.

Καλύτερη τύχη είχα στο περίπτερο της εταιρίας Campari που δοκίμασα για πολλοστή φορά Aberfeldy 12 ετών, ενώ η βραδιά τελείωσε εντυπωσιακά και πάλι με ρούμι. Και τι ρούμι. Angostura από Trinidad και Tobago. Όποιος από τους φίλους αναγνώστες έχει χρόνο μπορεί να ρίξει μια ματιά στο σχετικό με το Angostura άρθρο. Ήπιαμε λοιπόν Angostura 1919, Angostura 1824 12 ετών και το υπέροχο Angostura No 1, το οποίο και ήταν ο καλύτερος επίλογος για την πρώτη βραδιά.

Την επόμενη μέρα, λίγο ως πολύ, κυμανθήκαμε στα ίδια, με κάποιες όμως ενδιαφέρουσες προσθήκες. Απορία βέβαια μου προκάλεσε το οτι και στις δυο επισκέψεις μου δεν μπόρεσα να δοκιμάσω το Highland Park 12 ετών, μιας και η εταιρία που το εισάγει, για λόγους που δεν γνωρίζω, δεν προώθησε ούτε ένα μπουκάλι για κατανάλωση από το κοινό. Θα μου πείτε βέβαια, δεν μου φτάνουν άραγε οι εκατό και βάλε φορές που έχω πιεί διάφορα Highland Park, αλλά για Highland Park δεν φτάνουν ούτε εκατό, ούτε χίλιες εκατό φορές.

Πάμε παρακάτω στις προσθήκες που προανέφερα

Ευχάριστη έκπληξη δυο whisky που δοκίμασα. Craigelachie 13 ετών και Sheep Dip. Σκωτσέζικα και τα δυο, το πρώτο malt από το Speyside, το οποίο ήταν πάντα στη σκιά του Macallan, λόγω του οτι βρίσκονται στο ίδιο χωριό, blend το δεύτερο με την υπογραφή εγγύηση του μεγάλου Richard Paterson, δημιουργού όλων των κορυφαίων Dalmore και όχι μόνο, του τελευταίου αιώνα.

Η βραδιά τελείωσε όπως και η προηγούμενη, Angostura No 1

Και λιγα λογια για κατι προσωπικο.

Για να είμαι συνεπής στην εβδομαδιαία μας επικοινωνία, πραγματικά δυσκολεύτηκα πάρα πολύ σήμερα. Δυσκολεύτηκα, γιατί μου είναι πολύ δύσκολο να εκφράσω με λόγια κάτι που θεωρώ καθήκον μου να κάνω, αλλά κυρίως εσωτερική ανάγκη. Από αυτή τη στήλη λοιπόν σήμερα αποχαιρετώ, με πραγματική θλίψη, έναν καλό φίλο και συνεργάτη. Πριν από 10 μέρες έφυγε από κοντά μας ο Φωκίωνας Κοπανάρης, εκδότης και πραγματική ψυχή του περιοδικού Whisky Magazine και το περασμένο Σάββατο η οικογένεια και οι φίλοι του τον συνόδεψαν στη τελευταία του κατοικία. Η δυσκολία του να γράψω αυτά τα λόγια για το Φωκίωνα δεν έγκειται μόνο σε λόγους συναισθηματικούς, οι οποίοι ούτως ή άλλως υφίστανται, αλλά και στο ότι δεν ξέρω πώς πραγματικά μπορεί κάποιος να περιγράψει έναν άνθρωπο τόσο ευγενή, πολιτισμένο, αξιοπρεπή και κυρίως τόσο χαμηλών τόνων. Έναν άνθρωπο με τον οποίο μοιραστήκαμε το ίδιο πάθος για το whisky, είτε ως συνεργάτες, είτε ως απλοί συνομιλητές, κάνοντας ατελείωτες συζητήσεις, πάντα ενδιαφέρουσες και ζωντανές, πάνω από ένα ποτήρι. Χωρίς πολλά λόγια λοιπόν, που ποτέ δεν του άρεσαν, τον αποχαιρετώ, όπως τον αποχαιρέτησε πλήθος κόσμου, στη πιο λιτή, σεμνή και ευπρεπή τελετή που έχω παρευρεθεί.

Καλό ταξίδι φίλε

Κυριάκος Κοντογιώργης


Ο Κυριάκος Κοντογιωργης ασχολείται από το 1992 με τα κρασιά και τα αποστάγματα, είναι ιδιοκτήτης εταιρείας που ασχολείται με την εμπορία των συγκεκριμένων προϊόντων, καθώς επίσης είναι και γνωστός συλλέκτης whisky και cognac. Είναι μόνιμος συνεργάτης του Whisky Magazine τα τελευταία χρόνια, και έχει επίσης μόνιμη συνεργασία με όλους τους μεγάλους οίκους δημοπρασιών whisky, όπως Christies, McTears, Bonhams. Η ενασχόληση του για 22 και πλέον χρόνια σε αυτό τον χώρο, του έχει δώσει βαθιά και εμπεριστατωμένη γνώση στο whisky, τόσο σε επίπεδο τεχνικών στοιχείων, όσο και σε επίπεδο ιστορικών λεπτομερειών.

Share: