Την Καθαρά Δευτέρα το κατάστημά μας στο Χαλάνδρι θα είναι ανοικτό 10:00-18:00

Τα bar τα αγαπημένα

Από τον Κ. Κοντογιώργη


Καλησπέρα σας.

Καταρχάς, από αυτήν εδώ τη στήλη θα ήθελα να ευχηθώ Χρόνια Πολλά, με υγεία και αγάπη, σε όλους τους φίλους αναγνώστες και γενικά σε όλο τον κόσμο.

Θα ξεκινήσω τη σημερινή μας επικοινωνία με κάτι το οποίο είναι εντελώς άσχετο με το θέμα με το οποίο θα καταπιαστώ σήμερα, είναι όμως χρήσιμη πληροφορία για τους απανταχού πότες. Όπως λοιπόν έχω πει και στο παρελθόν, όταν ξεκινάω να γράψω κάτι, φροντίζω ταυτοχρόνως να πίνω και κάτι, πλην ελαχίστων βέβαια εξαιρέσεων. Αφού τελείωσα λοιπόν το απίθανο δωδεκάρι Dalmore, που μου κράτησε συντροφιά όλη την εβδομάδα, αποφάσισα να ανοίξω ένα μπουκάλι cognac, μάλιστα πολύ παλιό και συγκεκριμένα ένα Martell VSOP Mentaillon.

Την στιγμή του ανοίγματος, πρόσεξα κάτι στην τηλεόραση που μου τράβηξε την προσοχή και έτσι δεν φρόντισα να ανοίξω προσεκτικά τη φιάλη, με αποτέλεσμα ο φελλός να γίνει θρύψαλα, μιας και το μπουκάλι ήταν πολύ παλιό. Φυσικά εγώ που γνωρίζω τι σημαίνει αυτό, δηλαδή τίποτα, σέρβιρα κανονικά στο ποτήρι, προσέχοντας βέβαια να πέφτει μόνο απόσταγμα και συνέχισα κανονικά τη δουλειά μου, αλλά και την απόλαυσή μου με αυτό το φίνο cognac. Κοντολογίς, σε παλιά μπουκάλια ανοίγουμε προσεκτικά, αλλά αν παρόλα αυτά έχουμε το ατύχημα που είχα και εγώ, συνεχίζουμε κανονικά, αφού το απόσταγμα παραμένει ανέπαφο.

Ξεκινάω να παρουσιάσω το θέμα με το οποίο θα ασχοληθώ σήμερα.

Γιορτινές μέρες είναι, γιορτινή διάθεση υπάρχει, ελπίζω σε όσο το δυνατόν περισσότερο κόσμο, άρα όλο και κάπου θα πάμε, όλο και κάτι θα πιούμε σε κάποια βραδινή έξοδο. Σήμερα λοιπόν θα παρουσιάσω τρία bars που έχω ξεχωρίσει στην Αθηναϊκή νύχτα και τα συστήνω ανεπιφύλακτα .Διευθύνσεις δεν πρόκειται να αναφέρω, υπάρχει και το internet, όλα πάντως βρίσκονται στην ευρύτερη περιοχή του κέντρου.

Ξεκινάω με το Low Profile

Το συγκεκριμένο bar ξεκίνησε την λειτουργία του το 1996 και μετά από μια πολύ πετυχημένη πολυετή πορεία μετακόμισε σε καινούριο χώρο στο Σύνταγμα. Ξεκινάω την περιγραφή μου από τις πολύ ωραίες μουσικές, jazz μουσικές και ακούσματα, με τον Chet Baker, τον Miles Davis και τον Duke Ellington να χαϊδεύουν τα αυτιά. Μια μουσική που εναρμονίζεται πλήρως με τον πολύ καλαίσθητο χώρο, στον οποίο κυριαρχεί το ξύλο, δίνοντας την εικόνα ενός bar της αγαπημένης, παλιάς σχολής, που όμως δεν γυρίζει την πλάτη στους νεωτερισμούς. Ως προς το τι θα πιούμε, ακόμη και εγώ που είμαι πολύ απαιτητικός, δεν δυσκολεύομαι να επιλέξω, αφού η ποικιλία είναι μεγάλη και η ποιότητα ανάλογη, με ετικέτες όπως Ardbeg 10 ετών, Talisker Port Ruigh, Balvenie 12 ετών και πολλά άλλα, ενώ παρότι το Low Profile είναι κατά βάση whisky bar, υπάρχει επάρκεια σε ετικέτες άλλων αποσταγμάτων. Με δυο λόγια εξαιρετική δουλειά από τον κύριο Σταύρο Κασιώτη και τους συνεργάτες του, ενώ ξέχασα να αναφέρω οτι οι πολιτικές συζητήσεις δεν επιτρέπονται, όπως ενημερώνει η αντίστοιχη ταμπέλα.

Συνεχίζω και κατεβαίνω λίγο πιο νότια.

Baba au Rum

Το συγκεκριμένο bar ήταν μέσα στα 50 καλύτερα bars παγκοσμίως για το 2013, ενώ ο ιδιοκτήτης, κύριος Θανάσης Προυναρούς είναι πολύ ευγενικός και ενημερωμένος. Πάμε στο ζητούμενο, δηλαδή τι θα πιούμε. Ως γνωστόν δεν είμαι πολύ φανατικός των cocktails, προτιμώ τα σκέτα, όμως πραγματικά εδώ θα έμπαινα στον πειρασμό να διαλέξω κάποιο από τα πολύ ψαγμένα που προτείνει η ομάδα του Baba au Rum. Ακόμη καλύτερα τα πράγματα, σε ότι αφορά στα σκέτα. Καταρχάς, σε ότι αφορά στο ρούμι, παρελαύνει μπροστά μας όλη σχεδόν η Κεντρική και Νότια Αμερική, καθώς και η Καραιβική, ενώ υπάρχουν άπειρες επιλογές από χώρες όπως η Γουατεμάλα, με τα έξοχα Zacapa 23 ετών και Botran 18 ετών, η Βενεζουέλα, με τα σπουδαία Santa Tereza 1796 15 ετών και Diplomatico 12 ετών, η Νικαράγουα με το Flor de Cana 18 ετών, η Κούβα με το Havana Club Gran Reserva 15 ετών, η Βρετανική Γουιάνα με το El Dorado 15 ετών, όλα τους υπέροχα και ακόμη πάρα πολλές χώρες, όπως η Αιτή, η Βερμούδα, ο Παναμάς και η Αντίκουα. Ιδιαίτερη μνεία στα rum agricole - έχω εξηγήσει σε παλαιότερο άρθρο τι σημαίνει ο όρος - από τη Μαρτινίκα, όπως το Trois Rivieres και το Clement, ενώ δεν πρέπει να ξεχάσω και τα απίθανα Angostura 1824 και Angostura No1 που όπως ήταν αναμενόμενο φιγουράρουν στον κατάλογο ενός bar που ειδικεύεται στο ρούμι.

Τέλος, πραγματικά εντυπωσιάστηκα από την παρουσία του St Nicholas Abbey από τα νησιά Barbados, το οποίο παλιότερα που το είχα δοκιμάσει στο εξωτερικό νόμιζα πως δεν υπάρχει στην Ελλάδα και είναι απλά εκπληκτικό. Επίσης, ωραία whisky, gin και cognac. Εξαιρετική προσπάθεια.

Συνεχίζω με το CV Distiller

Ακόμη ένα whisky bar, με έμφαση δηλαδή στο whisky, αλλά όχι μόνο. Ο ιδιοκτήτης, κύριος Στέφανος Ψυλλάκης πάσχει από την ίδια ασθένεια με μένα, είναι δηλαδή μανιώδης συλλέκτης - πάντα για αποστάγματα μιλάμε. Όπως είναι φυσικό, δεν έχω πραγματικά καμία δυσκολία για να πιώ κάτι, ενώ πραγματικά εντυπωσιάζομαι όταν το μάτι μου πέφτει στο πολύ σπάνιο πράσινο μπουκάλι Tamdhu από τη δεκαετία του 60, στο επίσης σπανιότατο Bowmore 21 ετών του 1974, σε παλιά καλά Macallan, δεν γράφω άλλα γιατί πραγματικά θα χρειαστώ πολύ χρόνο. Ως προς το χώρο μιλάμε για ένα πραγματικά πολύ ζεστό bar και δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά, αφού ο ιδιοκτήτης είναι έμπειρος, πολυταξιδεμένος αρχιτέκτονας. Επίσης, πολύ ωραίο prive κελάρι με πολύ σπάνια κομμάτια, προς τέρψη των οφθαλμών μας και πολύ ωραία jazz και soul μουσική. Τα συγχαρητήριά μου.

Καλό Σαββατοκύριακο

Κυριάκος Κοντογιώργης


Ο Κυριάκος Κοντογιωργης ασχολείται από το 1992 με τα κρασιά και τα αποστάγματα, είναι ιδιοκτήτης εταιρείας που ασχολείται με την εμπορία των συγκεκριμένων προϊόντων, καθώς επίσης είναι και γνωστός συλλέκτης whisky και cognac. Είναι μόνιμος συνεργάτης του Whisky Magazine τα τελευταία χρόνια, και έχει επίσης μόνιμη συνεργασία με όλους τους μεγάλους οίκους δημοπρασιών whisky, όπως Christies, McTears, Bonhams. Η ενασχόληση του για 22 και πλέον χρόνια σε αυτό τον χώρο, του έχει δώσει βαθιά και εμπεριστατωμένη γνώση στο whisky, τόσο σε επίπεδο τεχνικών στοιχείων, όσο και σε επίπεδο ιστορικών λεπτομερειών.

Share: