Τα νέα της αγοράς

Από τον Κ. Κοντογιώργη


Την περασμένη και την προπερασμένη εβδομάδα μοιράστηκα μαζί σας τις εντυπώσεις μου από τα ποτά που έχω δοκιμάσει τον τελευταίο καιρό. Την αμέσως επόμενη σκοπεύω να επανέλθω, με ακόμη περισσότερες εντυπώσεις, στο μεταξύ όμως, αυτή την εβδομάδα λέω να κάνω μια διακοπή και να επανέλθω για λίγο στα θέματα της παγκόσμιας αγοράς whisky.

Από την Κυριακή το βράδυ λοιπόν, μέχρι και το μεσημέρι της Τετάρτης, έγιναν 4 δημοπρασίες whisky, με τις οποίες και θα ασχοληθώ και θα τις παρουσιάσω αναλυτικά. Η γενική εικόνα είναι περίπου η ίδια με αυτή που είχα παρουσιάσει πριν λίγο καιρό, με λίγες όμως αλλαγές.

Ξεκινάω με την πρώτη χρονολογικά δημοπρασία, που έλαβε χώρα την Κυριακή 7 Αυγούστου στην Γκλασκώβη. Εδώ είχαμε, όπως συνήθως τον τελευταίο καιρό, ξανά ήττα για τα γιαπωνέζικα, αφού η Σκωτία επικράτησε πάλι πολύ εύκολα. Πιο συγκεκριμένα, νικητής αναδείχτηκε το Mortlach 75 ετών παρακαλώ, το οποίο φτιάχτηκε το 1939 και πουλήθηκε για το αστρονομικό ποσό των 17500 λιρών. Από κοντά και το φοβερό και ακόμη παλιότερο Dalmore 50 ετών, παρασκευής του 1926, το οποίο διπλασίασε την τιμή που είχε πιάσει το χειμώνα και πουλήθηκε για 13000 λίρες. Πολύ ψηλά σαν ποσό, αλλά αρκετά κάτω από τα προηγούμενα, το Macallan 52 ετών του 1946 με 7600 λίρες. Μετά από αυτά εμφανίστηκε και ένα από τα ακριβά Karuizawa, συγκεκριμένα αυτό του 1967, με την 42 ετών παλαίωση, το οποίο πωλήθηκε για 6800 λίρες. Σημειωτέον, ότι το συγκεκριμένο στις αρχές του χειμώνα έπιανε σχεδόν 11000 λίρες και τα συμπεράσματα δικά σας. Παρακάτω είχαμε Ardbeg Double Barrel 1974, με 7800 λίρες, όμως περιέχει δυο μπουκάλια στο σεντούκι υπερπαραγωγή, άρα τερμάτισε πιο κάτω από τα προηγούμενα. Απίθανη επίδοση για το Balvenie Tun 1401, με την πρώτη έκδοσή του να πωλείται για 3100 λίρες, ενώ πολύ καλά πήγαν και τα δυο whisky της Suntory. Το Hibiki 30 ετών, με 2200 λίρες και το Yamazaki 25 ετών με 2100. Λησμόνησα την επίσης σπουδαία επίδοση για το Highland Park του 1958, το οποίο αποχαιρέτησε ο ιδιοκτήτης του για 3200 λίρες. Από τα άλλα θηρία, Laphroaig, Bowmore και Springbank, κινήθηκαν μάλλον σε ρηχά νερά. Καλύτερη επίδοση για Laphroaig οι 1750 λίρες, για Bowmore οι 1500 και για Springbank οι 540.

Πάω παρακάτω στην επόμενη χρονολογικά δημοπρασία που έγινε στο Perth της Σκωτίας στις 8 Αυγούστου. Εδώ νικητής αναδείχτηκε πολύ εύκολα το Macallan Millenium Edition 50 ετών, παραγωγής 1949, με 16300 λίρες. Στη δεύτερη θέση κάτι πολύ ιδιαίτερο από την Ιαπωνία. Από το κλειστό αποστακτήριο Hanyu, ένα από τα τραπουλόχαρτα και εδώ ανοίγω παρένθεση για να εξηγήσω. Υπάρχει μια σειρά whisky από το συγκεκριμένο αποστακτήριο, που κάθε ένα έχει σαν πινακίδα ένα συγκεκριμένο φύλλο από την τράπουλα. Κάθε whisky προέρχεται από ένα και μόνο συγκεκριμένο βαρέλι, είναι δηλαδή single cask και είναι όλα τους σπάνια κομμάτια, με κάποια όμως να είναι από σπανιότατα, έως σχεδόν αδύνατο να βρεθούν. Στη συγκεκριμένη περίπτωση για 8600 λίρες πουλήθηκε ο άσσος μπαστούνι, από την κάσκα 9308, το σπανιότερο όλων των φύλλων. Πάω παρακάτω σε δυο τρομερά Bowmore. Πρώτα το 42 ετών, παραγωγής 1965, για 6200 λίρες και έπειτα το διάσημο White Bowmore, 43 ετών του 1964, με 5100 λίρες. Αμέσως μετά εμφανίζεται μια από τις γκέισες του Karuizawa, με 4400 λίρες, ενώ το Yamazaki του 1984, το οποίο έχει ψηφιστεί σαν καλύτερο whisky στον κόσμο για το 2011, πουλήθηκε για 4100 λίρες. Αμέσως μετά ένα Macallan του 1956 και κατόπιν δεκάδες Karuizawa.

Συνεχίζω με Λονδίνο στις 9 Αυγούστου. Εδώ τα γιαπωνέζικα έκαναν περίπατο. Νικητής το δεύτερο σπανιότερο από τα τραπουλόχαρτα του Hanyu. Η μονόχρωμη πινακίδα του Jocker, για 7600 λίρες, η πολύχρωμη κοστίζει πέντε φορές λιγότερο. Αμέσως παρακάτω, δυο Karuizawa του 1967, με 7000 και 6800 λίρες αντιστοίχως, ενώ μέσα στον ορυμαγδό των γιαπωνέζικων whisky, το μόνο που ξεχώρισε από τη Σκωτία, ήταν το απίθανο Laphroaig 40 ετών 1960, με 4000 λίρες.

Τέλος, την Τετάρτη στη Γκλασκώβη ξανά, δεν υπήρχαν καθόλου γιαπωνέζικα και νικητής αναδείχτηκε ένα Macallan του 1938 με χειροποίητη πινακίδα και γραμμένη εξ ολοκλήρου στο χέρι. Τιμή 5500 λίρες, ενώ στη δεύτερη θέση τερμάτισε ένα malt, πραγματικός celebrity και όχι γιαλαντζή, ας μην αρχίσω πάλι. Black Bowmore λοιπόν και μάλιστα η πρώτη έκδοση, οι 4800 λίρες είναι απολύτως δικαιολογημένες για αυτό το whisky super star.

Γενικώς, θα λέγαμε οτι επιβεβαιώνεται αυτό που έχουμε τονίσει εδώ και καιρό. Ότι η Σκωτία έχει ξαναπάρει το πάνω χέρι και αυτοί που επενδύουν σε ιαπωνικά, πρέπει να αγοράζουν με προσοχή. Επίσης επαναλαμβάνω τη ρήση του Σωκράτη. Εν οίδα, ότι ουδέν οίδα. Το σπορ απαιτεί γνώσεις στο έπακρο. Εγώ που υποτίθεται οτι το γνωρίζω καλά και πάλι δεν γνωρίζω τίποτα. Είναι θέμα ημέρας, τύχης και γνώσεων. Απλώς αν έχεις τη γνώση, ανεβάζεις τις πιθανότητές σου. Σε μια από αυτές τις δημοπρασίες πούλησα 4 Caol Ila 25 ετών, για 185 έκαστο, ενώ τα είχα αγοράσει για 200, άρα, όχι μόνο δεν κέρδισα κάτι, αλλά έβαλα και από τσέπη μου, σε αντίθεση με κάποια παλιά Macallan και Glenfiddich που μου έδωσαν πολύ παραπάνω από την αρχική μου εκτίμηση. Ποντάρουμε λοιπόν, αλλά με προσοχή.

Σας αποχαιρετώ με μια γουλιά από το απίθανο Havana Club Gran Reserva, ευτυχώς έχει αρκετό ακόμη μέσα στο μπουκάλι, δεν ξέρω για πόσο.

Στην υγειά σας


Ο Κυριάκος Κοντογιωργης ασχολείται από το 1992 με τα κρασιά και τα αποστάγματα, είναι ιδιοκτήτης εταιρείας που ασχολείται με την εμπορία των συγκεκριμένων προϊόντων, καθώς επίσης είναι και γνωστός συλλέκτης whisky και cognac. Είναι μόνιμος συνεργάτης του Whisky Magazine τα τελευταία χρόνια, και έχει επίσης μόνιμη συνεργασία με όλους τους μεγάλους οίκους δημοπρασιών whisky, όπως Christies, McTears, Bonhams. Η ενασχόληση του για 22 και πλέον χρόνια σε αυτό τον χώρο, του έχει δώσει βαθιά και εμπεριστατωμένη γνώση στο whisky, τόσο σε επίπεδο τεχνικών στοιχείων, όσο και σε επίπεδο ιστορικών λεπτομερειών.

Share: