A photo of Γρηγόρης Μιχαήλος

Γρηγόρης Μιχαήλος

Ο Γρηγόρης Μιχαήλος γεννήθηκε τον Ιανουάριο του 1978 στην Αθήνα και μεγάλωσε στο Χαλάνδρι μέσα σε ένα περιβάλλον όπου το φαγητό και το κρασί πάντα κατείχαν ξεχωριστή θέση. Προέρχεται από οικογένεια με μεγάλη παράδοση στον χώρο της εστίασης, η οποία του ενέπνευσε αγάπη για αρώματα και γεύσεις. Οι σπουδές του στο τμήμα Χημικών Μηχανικών του ΕΜΠ και στη μουσική, δεν ανέκοψαν μια μάλλον προδιαγεγραμμένη πορεία, ωστόσο διεύρυναν τα πεδία σκέψης του και τις ικανότητες του.

Τελικά ο Σεπτέμβριος του 2004 τον βρίσκει στο WSPC Ltd να κάνει αυτό που αγαπάει περισσότερο. Ένα ταξίδι γνώσεων που διήρκεσε 5 χρόνια και σίγουρα αποτέλεσε μια από τις καλύτερες εμπειρίες της ζωής του. Τον Αύγουστο του 2009 βρίσκεται ανάμεσα στους 3 πρώτους απόφοιτους του WSET Diploma, του κορυφαίου εκπαιδευτικού τίτλου στον χώρο του κρασιού και των αποσταγμάτων, ένα σκαλί κάτω από τον εξωτικό τίτλο του Master of Wine. Ως αριστούχος σπουδαστής σε όλα τα επίπεδα του WSET έλαβε 4 υποτροφίες, ενώ το Diploma του απονεμήθηκε με έπαινο.

Από το 2010 είναι εισηγητής στο WSPC Ltd, ενώ αρθρογραφεί σε διάφορα Ελληνικά και Διεθνή περιοδικά του χώρου. Απο το 2011 εως το 2015 διετελεσε συμβουλος οινου στο House of Wine.

 

Τα του καίσαρος τω καίσαρι…

Από τον Γ. Μιχαήλο


Σας μεταφέρω αυτούσια τη σημείωση από το ημερολόγιο της αγαπημένης μου μικρής Κατερίνας που επισκέφτηκε το εστιατόριο μου την Παραμονή Πρωτοχρονιάς για να γιορτάσει με τους δικούς της την έλευση του νέου χρόνου: «Σήμερα ήταν μια μέρα που λέγετε παραμονή προτοχρονιάς. εγό με τους γονείς μου θα πάμε για προτοχρονιά στο Paradiso. To Paradiso ήνε ένα εστιατοριο που εχει πολί ωραία κρασιά επίσης αφτά τα κρασιά τα θαβμάζουνε πολί άνθρωπη».

Περιττό να πω πως με έριξε στα πατώματα με τη γλύκα και την αθωότητα των γραφόμενών της. Ταυτόχρονα βέβαια σκέφτηκα την αλήθεια που έκρυβαν τα λόγια της και πως ήμουν και εγώ ανάμεσα σε αυτούς τους ανθρώπους που θαύμασαν πολλά κρασιά τη χρονιά που πέρασε.

Read more

Ξινόμαυρο

ΞινόμαυροΑπό τον Γ. Μιχαήλο


Αναρωτιέμαι αν στην Ελλάδα της αποσύνθεσης καταφέρουμε να βουλιάξουμε και το καράβι, τι θα μας απομείνει… Μόνο η ελιά και το αμπέλι; Δεν λέω… Ευλογημένη η θάλασσα για αυτόν τον τόπο, αλλά αυτή η ‘άτιμη’ γωνιά στεριάς, που λέγεται ότι ο Θεός είχε φυλάξει αρχικά για τον εαυτό του, μας προίκισε με σπάνιους θησαυρούς.

Read more