Rum and Whisky Festival

Από τον Κ. Κοντογιώργη


Εχτές επισκέφθηκα την έκθεση για το ρούμι και το whisky που γίνεται αυτές τις μέρες στο Hilton. Τα της διοργάνωσης έχουν αναλάβει το Duiffords Guide και το Baba au Rum. Η έκθεση φιλοξενήθηκε στο εσωτερικό χώρο δίπλα από την πισίνα του Hilton, ενώ στον εξωτερικό χώρο της πισίνας υπήρχαν διάφορα διάσημα μπαρ της Αθήνας και της υπόλοιπης Ελλάδας, τα οποία σερβίριζαν αποκλειστικά cocktails. To μέγεθος της έκθεσης ήταν σχετικά μικρό, τα ποτά που ήπιαμε όμως ήταν από αξιόλογα, έως υπέροχα. Λέω να ρίξουμε μια ματιά τι ακριβώς έγινε.

Το πρώτο περίπτερο που επισκέφθηκα, ήταν αυτό της εταιρίας Τσακνάκης, η οποία εισάγει υψηλής ποιότητας ποτά, όπως ρούμι, cognac, whisky. Για να είμαι πιο ακριβής, μιλάω για το πρώτο περίπτερο της εταιρίας, στο οποίο υπήρχε αποκλειστικά ρούμι. Πίσω από τη μπάρα, ο Αλέξανδρος Γκιγκόπουλος, που γνωρίζει το ρούμι όσο ελάχιστοι στην Ελλάδα. Ήπιαμε για αρχή, ένα rhum agricole από τη Μαρτινίκα και συγκεκριμένα ένα Clement VSOP. Έχουμε πει και στο παρελθόν, οτι rhum agricole παρασκευάζεται κυρίως στα γαλλόφωνα νησιά της Καραιβικής, όπως Μαρτινίκα, Γουαδελούπη, Marrie Galante. Δίνεται λοιπόν έμμεσα μια εξήγηση, γιατί αυτό το πολύ ωραίο ρούμι έχει πολλές ομοιότητες με cognac, κυρίως θα λέγαμε ως προς τα αρώματα. Αμέσως μετά δοκίμασα ένα υπέροχο ρούμι, αφού ο Αλέξανδρος μας έβαλε ένα Foursquare 2005, από τα νησιά Μπαρμπάντος. Υπέροχο, βαρύ ρούμι, με πολύ υψηλό αλκοολικό βαθμό της τάξεως του 59 τοις εκατό, μου αρέσει πολύ. Παρεμπιπτόντως, νομίζω οτι χρωστάω αφιέρωμα στο Foursquare και φυσικά στον τεράστιο καλλιτέχνη που βρίσκεται πίσω από αυτό, τον Richard Seale. Πάμε παρακάτω.

Λίγο πιο δίπλα, είδα Diplomatico. Είδα Exclusiva, είδα Maduano, δεν ήπια, γιατί, πρώτον τα έχω ξαναπιεί, δεύτερον δεν μπορείς σε μια έκθεση σαν κι αυτή να πιείς τα πάντα, γιατί μετά δεν θα βρίσκεις το δρόμο για το σπίτι, έστω κι αν είσαι πολύ προπονημένος, όπως η αφεντιά μου. Πήγα λοιπόν απέναντι.

Και απέναντι πήγα, γιατί πήρε το μάτι μου Worthy Park. Το συγκεκριμένο αποστακτήριο, μαζί με το Hampden θα λέγαμε, είναι τα κορυφαία αποστακτήρια της Τζαμάικας. Δεν έχασα λοιπόν την ευκαιρία. Η αλήθεια είναι οτι είχα ακούσει οτι εισάγεται Worthy Park στην Ελλάδα, αλλά δεν ήξερα από ποιά εταιρία. Η εταιρία λοιπόν που το εισάγει, είναι η εταιρία The Bar Seed, η οποία είχε φροντίσει να υπάρχουν πίσω από τη μπάρα δυο πολύ ευγενικά παιδιά. Μίλησα κυρίως με το Νίκο Σωτηρόπουλο, με τον οποίο έπαθα πλάκα με τις γνώσεις του γύρω από το ρούμι και μας ενημέρωσε στο έπακρο. Δοκιμάσαμε Worthy Park Gold, σε 40 τοις εκατό αλκοόλ, ακόμη ένα παλαιωμένο σε 45 τοις εκατό, πολύ αξιόλογα και τα δυο, αυτό όμως που με εντυπωσίασε ήταν το λευκό. Και με εντυπωσίασε διότι παρότι είχε 63 τοις εκατό αλκοόλ, ήταν πολύ πιό μαλακό και ντελικάτο από πολλά άλλα με 40 τοις εκατό, άλλων αποστακτηρίων. Από τα καλύτερα, αν όχι το καλύτερο λευκό που έχω δοκιμάσει. Σαν να πίνεις ρούμι φτιαγμένο επιτόπου παραδοσιακά στη Τζαμάικα.

Και αποφάσισα οτι ήταν αρκετά με το ρούμι, γιατί έπρεπε να περάσουμε και στο κυρίως πιάτο, δηλαδή το whisky. Βεβαίως υπήρχε μπόλικο και whisky αλλά και whiskey, δεν εξηγώ τη διαφορά, τα έχω πει πολλές φορές. Στο περίπτερο της εταιρίας Pernod Ricard είδα απίθανο Redbreast δωδεκάρι, Glenlivet δωδεκάρι, δεκαοκτάρι και βάλε, δοκίμασα όμως το πολύ ωραίο και ασυνήθιστο Glenlivet Peated Cask και πήγα απέναντι στο δεύτερο περίπτερο του Τσακνάκη. Πίσω από τη μπάρα ο Τεό Σπυρόπουλος, από τους λίγους γνώστες του whisky, το γνωρίζει καλά, όχι στο περίπου. Είδαμε πολύ ωραία Kilchoman, οπως Machir Bay και Sanaig, δεν ήπια, γιατί τα έχω πιεί πολλές φορές, οπότε ήπια Arran.

Στην αρχή ήπια το εξαιρετικό Arran Port Cask Finnish, πολύ ωραίο και ιδιαίτερο χρώμα, μου θύμισε λίγο σε χρώμα το Talisker Port Ruigh, ενώ πολύ ωραία ήταν και η γεύση και το άρωμά του, με σαφή επηρεασμό από το βαρέλι port. Πολύ ωραίο επίσης και το Arran Marchie Moor, με μπόλικη κάπνα και πολύ υψηλό αλκοολικό βαθμό 58.1 τοις εκατό. Μου άρεσε πολύ. Στο μεταξύ, δεν ξέρω αν είναι επειδή με γνώριζαν οι περισσότεροι, αλλά όλοι μου έβαζαν σχεδόν μεζούρα πενηντάρα, οπότε άρχισα να βαραίνω.

Πήγα μια βόλτα για σκανάρισμα στο διπλανό περίπτερο της εταιρίας Diageo, με πολλά ωραία whisky, με καλύτερο όλων το απίθανο εικοσιπεντάρι Talisker, οσοι δεν το έχετε πιεί, πρέπει να βιαστείτε. Κάπου εκεί έμεινα για λίγο να απολαμβάνω νοερά τα πολύ ωραία ποτά της Diageo, γιατί έπρεπε να κάνω λίγο διάλειμμα.

Και το διάλειμμα έγινε. Και αποφάσισα να τελειώσω την περιήγηση στο Ultra Premium, για να πιώ τους ακριβότερους κωδικούς. Μας περίμενε ο άνθρωπος ορχήστρα, ο Αλέξανδρος Σουρμπάτης, ο οποίος έχει χιούμορ και γνώσεις στο έπακρο. Αλλά εκεί που νόμιζα οτι είχα τελειώσει από το ρούμι, κάτι είδα που μου κίνησε την προσοχή. Αποστακτήριο που έχει κλείσει οριστικά το 2000 δεν βρίσκεις όλη την ώρα, οπότε δοκίμασα το απίθανο Uitvlugt, το οποίο φτιάχτηκε στη Γουιάνα το 1999 και εμφιαλώθηκε το 2017, αν δεν κάνω λάθος. Ακοολικός βαθμός στο Θεό, με 59.7 αλκοόλ, βαριά γεύση καραμέλας και μπαχαρικών, απλώς υπέροχο. Δεν μπορούσα άλλο, είχα σχεδόν τερματίσει, με κράταγε το ότι είχα καλή παρέα. Τελείωσα τη βραδιά, ή μάλλον το απόγευμα με ακόμη ένα Kilchoman, ηταν το λουσάτο Loch Gorm 2017 Edition, με παλαίωση σε βαρέλι sherry, με ότι αυτό συνεπάγεται.

Έπρεπε λοιπόν να φύγω, διότι είχα συνέχεια αργότερα με τη σύζυγό μου και τους φίλους μας. Ήταν ωραία εκδήλωση, με πολλά ωραία ποτά, το μόνο μείον που βρήκα, ήταν ότι δεν ήταν ανοιχτός ο κλιματισμός και έκανε πολλή ζέστη, αυτό όμως είναι κάτι για το οποίο δεν ευθύνονται οι διοργανωτές, αλλά το ξενοδοχείο.

Και του χρόνου.

Τώρα που το σκέφτομαι, δεν αποκλείεται να πάω και σήμερα.


Ο Κυριάκος Κοντογιωργης ασχολείται από το 1992 με τα κρασιά και τα αποστάγματα, είναι ιδιοκτήτης εταιρείας που ασχολείται με την εμπορία των συγκεκριμένων προϊόντων, καθώς επίσης είναι και γνωστός συλλέκτης whisky και cognac. Εχει μόνιμη συνεργασία με όλους τους μεγάλους οίκους δημοπρασιών whisky, όπως Christies, McTears, Bonhams. Η ενασχόληση του για 22 και πλέον χρόνια σε αυτό τον χώρο, του έχει δώσει βαθιά και εμπεριστατωμένη γνώση στο whisky, τόσο σε επίπεδο τεχνικών στοιχείων, όσο και σε επίπεδο ιστορικών λεπτομερειών.

Share: