Στην εποχή του Covid
-
By
Κυριάκος Κοντογιώργης
- 16 Jan 2021
Από τον Κ.e Κοντογιώργη
Δεν ξέρω αν το όνομα covid είναι αρκετό, ή αν έπρεπε να του βάλω και επίθετο τον αριθμό 19. Φαντάζομαι όμως οτι δεν χρειάζεται, αφού μάλλον το μάθαμε καλά το ποίημα, απο την καλή κι απο την ανάποδη, ή μάλλον μόνο απο την ανάποδη.
Αν τώρα το δω απο προσωπική σκοπιά, θα έλεγα οτι κατάλαβα τι εστί covid 19, αλλά δεν κατάλαβα καραντίνα ούτε στο ελάχιστο. Δυο τρια μπουκάλια στο αμάξι, συνοδευόμενα απο τα αντίστοιχα τιμολόγια, ήταν αρκετά για να μπορώ να κάνω άνω κάτω όλη την Αττική. Εξυπακούεται οτι εννοώ περιοχές που πραγματικά είχα δουλειά να πάω, κι όχι για να βολτάρω. Τώρα που το σκέφτομαι, έχω μια δουλειά στην Άρτα, πάντα για ποτό μιλάμε, και δεν το έχω ψάξει αν μπορώ να πάω.
Αυτό που θέλω να πω λοιπόν, είναι οτι γενικώς περπάτησα πολλούς δρόμους. Και είδα πολλά. Θα τα εξιστορήσω ευθύς αμέσως, αλλά όχι ξεροσφύρι. Θα βάλω να πιω ένα πολύ σοβαρό ρούμι. Απο τη σειρά 1731 Fine and Rare βάζω το έξοχο επταράκι Belize και συνεχίζω.
Θυμάστε μήπως πριν πολλά χρόνια που είχα πάει σε μια κάβα και μου εξήγησαν γιατί το δωδεκάρι Highland Park λέγεται Highland Park, και δεν λέγεται Βαγγέλης ας πούμε? Που να το θυμάστε. Εδώ το είχα ξεχάσει κι εγώ. Αλλά ευτυχώς ο καλός Θεός φροντίζει να μορφωθεί ο κάθε αδαής σαν εμένα. Μπαίνω λοιπόν σε κάβα του κέντρου, ή μάλλον της ευρύτερης περιοχής του κέντρου και μετά το γρήγορο σκανάρισμα με το μάτι, βλέπω σε μια γωνιά το μπουκάλι που ανέφερα, με λιγο παλιότερη ετικέτα. Ρωτάω για τιμή, κι αντί για την τιμή , κουβέντα στην κουβέντα, αναγκάζομαι να περάσω σεμινάριο. Στο οποίο τελικά μαθαίνω οτι λέγεται Highland Park διότι βγαίνει σε κάποιο πάρκο στα Highlands, τα οποία εκτός των άλλων , είναι και περιοχή της Σκωτίας. Ευχαρίστησα για το δωρεάν μάθημα κι έφυγα. Τιμή δεν έμαθα, ούτε και επέμεινα, διότι θα έτρωγα κανένα μισάωρο ακόμη. Κι η ώρα είχε πάει 3.30 και στο σπίτι είχε κεφτεδάκια.
Σε άλλο σούπερ γνώστη εκεί κοντά, μαθαίνω κι άλλες πληροφορίες τσάμπα. Ο εν λόγω κύριος ήταν πολύ μερακλής, και απο τα μπούρμπον (δε φταίω εγώ, έτσι μου το είπε) του αρέσει το Glen Garioch, το οποίο φαίνεται μετακόμισε λόγω κρουσμάτων απο τα Highlands και πήγε στην Αμερική. Μη με ρωτήσει κανείς αν ήξερε πως ακριβώς λέγεται το εν λόγω αποστακτήριο. Αυτό δεν το ξέρουν καλά καλά ούτε κι άνθρωποι που ασχολούνται σοβαρά. Κι ούτε βέβαια είχε διαβάσει ο τύπος τις αράδες που είχα γράψει για το Glen Garioch, ώστε να ξέρει πως το λένε αυτό το ρημάδι.
Πάω παρακάτω, και τελειώνω για σήμερα, με μια πολύ συμπαθή τάξη. Το οτι είναι συμπαθής, το βάζω σε πολλά εισαγωγικά. Δεν ξέρω αν υπάρχει κατηγορία εργαζομένων που να με εκνευρίζει περισσότερο, απο την κατηγορία των υπευθύνων. Εξυπακούεται βέβαια οτι υπάρχουν κι εξαιρέσεις. Καταρχάς, τι θα πει υπεύθυνος? Το οτι σε κάθε δουλειά υπάρχουν προϊστάμενοι και υφιστάμενοι, το καταλαβαίνω. Το οτι όμως υπάρχει υπεύθυνος, θα μπορούσε κάλλιστα να μεταφραστεί οτι όλοι οι υπόλοιποι που εργάζονται εκεί, είναι ανεύθυνοι. Και βέβαια πάντα μιλάνε σε πρώτο ενικό. Βάζω, βγάζω, θέλω, δε θέλω, πάω, έρχομαι, φτιάχνω, χαλάω, κάνω ανακαίνιση, χτίζω, γκρεμίζω. Ενω άλλος έχει βάλει τα ωραία του λεφτά, άλλος φαίνεται είναι το αφεντικό. Αλλιώς δεν εξηγείται αυτός ο ενικός.
Πάμε λοιπόν σε μεγάλη κάβα της Αθήνας, όχι του κέντρου, που σύμφωνα με την άποψη των υπευθύνων(shic?) είναι η καλύτερη που υπάρχει. Σε αυτό θα είχα να πω, αυτό που έλεγαν οι αρχαίοι Έλληνες. Ουκ εν τω πολλώ το ευ. Κι ας αφήσουμε τον πελάτη να το πει αυτό, και το δικό μου το μάτι ξέρει τι βλέπει μέσα και τι δεν βλέπει. Έχω ψωνίσει λοιπόν πολλές φορές, άρα ήμουν πελάτης. Κι ενω ως πελάτης δεν μπορώ να πω οτι αντιμετωπίστηκα άσχημα, το αυτονόητο δηλαδή, αντιμετωπίστηκα τελείως διαφορετικά, όταν πολύ ευγενικά επιχείρησα να κάνω μια ενημέρωση για τα πολύ ποιοτικά ρούμια που εισάγω στην Ελλάδα. Το δε μπλαζέ ύφος, θα ήθελα να το δω κι όταν πάω να αφήσω τα ωραία μου λεφτά. Προφανώς ο εν λόγω υπεύθυνος τα έμαθε πολύ καλά και ξέρει ποιό είναι το καλό το ρούμι και ποιό όχι. Πότε τα έμαθε? Χτες, που είχε πει κι ο αείμνηστος Κώστας Βουτσάς στη Μάρθα Καραγιάννη.
Τους βαρέθηκα τώρα. Δε γράφω άλλο. Θα βάλω λίγο δεκάρι Ardbeg πάλι μιας και με κέρασε μια τυρόπιτα ο εισαγωγέας για να το διαφημίσω, και θα ανανεώσω το ραντεβού μας για την επόμενη εβδομάδα.
Καλό Σαββατοκύριακο
Ο Κυριάκος Κοντογιωργης ασχολείται από το 1992 με τα κρασιά και τα αποστάγματα, είναι ιδιοκτήτης εταιρείας που ασχολείται με την εμπορία των συγκεκριμένων προϊόντων, καθώς επίσης είναι και γνωστός συλλέκτης whisky και cognac. Εχει μόνιμη συνεργασία με όλους τους μεγάλους οίκους δημοπρασιών whisky, όπως Christies, McTears, Bonhams. Η ενασχόληση του για 25 και πλέον χρόνια σε αυτό τον χώρο, του έχει δώσει βαθιά και εμπεριστατωμένη γνώση στο whisky, τόσο σε επίπεδο τεχνικών στοιχείων, όσο και σε επίπεδο ιστορικών λεπτομερειών.
Δεν ξέρω αν το όνομα covid είναι αρκετό, ή αν έπρεπε να του βάλω και επίθετο τον αριθμό 19. Φαντάζομαι όμως οτι δεν χρειάζεται, αφού μάλλον το μάθαμε καλά το ποίημα, απο την καλή κι απο την ανάποδη, ή μάλλον μόνο απο την ανάποδη.
Αν τώρα το δω απο προσωπική σκοπιά, θα έλεγα οτι κατάλαβα τι εστί covid 19, αλλά δεν κατάλαβα καραντίνα ούτε στο ελάχιστο. Δυο τρια μπουκάλια στο αμάξι, συνοδευόμενα απο τα αντίστοιχα τιμολόγια, ήταν αρκετά για να μπορώ να κάνω άνω κάτω όλη την Αττική. Εξυπακούεται οτι εννοώ περιοχές που πραγματικά είχα δουλειά να πάω, κι όχι για να βολτάρω. Τώρα που το σκέφτομαι, έχω μια δουλειά στην Άρτα, πάντα για ποτό μιλάμε, και δεν το έχω ψάξει αν μπορώ να πάω.
Αυτό που θέλω να πω λοιπόν, είναι οτι γενικώς περπάτησα πολλούς δρόμους. Και είδα πολλά. Θα τα εξιστορήσω ευθύς αμέσως, αλλά όχι ξεροσφύρι. Θα βάλω να πιω ένα πολύ σοβαρό ρούμι. Απο τη σειρά 1731 Fine and Rare βάζω το έξοχο επταράκι Belize και συνεχίζω.
Θυμάστε μήπως πριν πολλά χρόνια που είχα πάει σε μια κάβα και μου εξήγησαν γιατί το δωδεκάρι Highland Park λέγεται Highland Park, και δεν λέγεται Βαγγέλης ας πούμε? Που να το θυμάστε. Εδώ το είχα ξεχάσει κι εγώ. Αλλά ευτυχώς ο καλός Θεός φροντίζει να μορφωθεί ο κάθε αδαής σαν εμένα. Μπαίνω λοιπόν σε κάβα του κέντρου, ή μάλλον της ευρύτερης περιοχής του κέντρου και μετά το γρήγορο σκανάρισμα με το μάτι, βλέπω σε μια γωνιά το μπουκάλι που ανέφερα, με λιγο παλιότερη ετικέτα. Ρωτάω για τιμή, κι αντί για την τιμή , κουβέντα στην κουβέντα, αναγκάζομαι να περάσω σεμινάριο. Στο οποίο τελικά μαθαίνω οτι λέγεται Highland Park διότι βγαίνει σε κάποιο πάρκο στα Highlands, τα οποία εκτός των άλλων , είναι και περιοχή της Σκωτίας. Ευχαρίστησα για το δωρεάν μάθημα κι έφυγα. Τιμή δεν έμαθα, ούτε και επέμεινα, διότι θα έτρωγα κανένα μισάωρο ακόμη. Κι η ώρα είχε πάει 3.30 και στο σπίτι είχε κεφτεδάκια.
Σε άλλο σούπερ γνώστη εκεί κοντά, μαθαίνω κι άλλες πληροφορίες τσάμπα. Ο εν λόγω κύριος ήταν πολύ μερακλής, και απο τα μπούρμπον (δε φταίω εγώ, έτσι μου το είπε) του αρέσει το Glen Garioch, το οποίο φαίνεται μετακόμισε λόγω κρουσμάτων απο τα Highlands και πήγε στην Αμερική. Μη με ρωτήσει κανείς αν ήξερε πως ακριβώς λέγεται το εν λόγω αποστακτήριο. Αυτό δεν το ξέρουν καλά καλά ούτε κι άνθρωποι που ασχολούνται σοβαρά. Κι ούτε βέβαια είχε διαβάσει ο τύπος τις αράδες που είχα γράψει για το Glen Garioch, ώστε να ξέρει πως το λένε αυτό το ρημάδι.
Πάω παρακάτω, και τελειώνω για σήμερα, με μια πολύ συμπαθή τάξη. Το οτι είναι συμπαθής, το βάζω σε πολλά εισαγωγικά. Δεν ξέρω αν υπάρχει κατηγορία εργαζομένων που να με εκνευρίζει περισσότερο, απο την κατηγορία των υπευθύνων. Εξυπακούεται βέβαια οτι υπάρχουν κι εξαιρέσεις. Καταρχάς, τι θα πει υπεύθυνος? Το οτι σε κάθε δουλειά υπάρχουν προϊστάμενοι και υφιστάμενοι, το καταλαβαίνω. Το οτι όμως υπάρχει υπεύθυνος, θα μπορούσε κάλλιστα να μεταφραστεί οτι όλοι οι υπόλοιποι που εργάζονται εκεί, είναι ανεύθυνοι. Και βέβαια πάντα μιλάνε σε πρώτο ενικό. Βάζω, βγάζω, θέλω, δε θέλω, πάω, έρχομαι, φτιάχνω, χαλάω, κάνω ανακαίνιση, χτίζω, γκρεμίζω. Ενω άλλος έχει βάλει τα ωραία του λεφτά, άλλος φαίνεται είναι το αφεντικό. Αλλιώς δεν εξηγείται αυτός ο ενικός.
Πάμε λοιπόν σε μεγάλη κάβα της Αθήνας, όχι του κέντρου, που σύμφωνα με την άποψη των υπευθύνων(shic?) είναι η καλύτερη που υπάρχει. Σε αυτό θα είχα να πω, αυτό που έλεγαν οι αρχαίοι Έλληνες. Ουκ εν τω πολλώ το ευ. Κι ας αφήσουμε τον πελάτη να το πει αυτό, και το δικό μου το μάτι ξέρει τι βλέπει μέσα και τι δεν βλέπει. Έχω ψωνίσει λοιπόν πολλές φορές, άρα ήμουν πελάτης. Κι ενω ως πελάτης δεν μπορώ να πω οτι αντιμετωπίστηκα άσχημα, το αυτονόητο δηλαδή, αντιμετωπίστηκα τελείως διαφορετικά, όταν πολύ ευγενικά επιχείρησα να κάνω μια ενημέρωση για τα πολύ ποιοτικά ρούμια που εισάγω στην Ελλάδα. Το δε μπλαζέ ύφος, θα ήθελα να το δω κι όταν πάω να αφήσω τα ωραία μου λεφτά. Προφανώς ο εν λόγω υπεύθυνος τα έμαθε πολύ καλά και ξέρει ποιό είναι το καλό το ρούμι και ποιό όχι. Πότε τα έμαθε? Χτες, που είχε πει κι ο αείμνηστος Κώστας Βουτσάς στη Μάρθα Καραγιάννη.
Τους βαρέθηκα τώρα. Δε γράφω άλλο. Θα βάλω λίγο δεκάρι Ardbeg πάλι μιας και με κέρασε μια τυρόπιτα ο εισαγωγέας για να το διαφημίσω, και θα ανανεώσω το ραντεβού μας για την επόμενη εβδομάδα.
Καλό Σαββατοκύριακο
Ο Κυριάκος Κοντογιωργης ασχολείται από το 1992 με τα κρασιά και τα αποστάγματα, είναι ιδιοκτήτης εταιρείας που ασχολείται με την εμπορία των συγκεκριμένων προϊόντων, καθώς επίσης είναι και γνωστός συλλέκτης whisky και cognac. Εχει μόνιμη συνεργασία με όλους τους μεγάλους οίκους δημοπρασιών whisky, όπως Christies, McTears, Bonhams. Η ενασχόληση του για 25 και πλέον χρόνια σε αυτό τον χώρο, του έχει δώσει βαθιά και εμπεριστατωμένη γνώση στο whisky, τόσο σε επίπεδο τεχνικών στοιχείων, όσο και σε επίπεδο ιστορικών λεπτομερειών.
Related Posts
-
24Mar -
01Apr -
15Apr
