Την Καθαρά Δευτέρα το κατάστημά μας στο Χαλάνδρι θα είναι ανοικτό 10:00-18:00

Τα νέα της αγοράς

Από τον Κ. Κοντογιώργη


Μου φαίνεται ότι με τα άρθρα της περασμένης και της προπερασμένης εβδομάδας τελειώσαμε τα αφιερώματα στο bourbon. Αλλάζω θέμα λοιπόν αυτή την εβδομάδα και θα ασχοληθώ πάλι με τα νέα της αγοράς, ένα από τα αγαπημένα μου θέματα, λόγω και της ενασχόλησής μου με το σπορ. Θα ρίξουμε την καθιερωμένη ματιά στις μεγάλες δημοπρασίες whisky του εξωτερικού, μόνο διαδικτυακές αυτή τη φορά, αφού δεν υπήρχε κάποια ενδιαφέρουσα live δημοπρασία. Αυτή τη φορά το ενδιαφέρον ήταν πολύ αυξημένο για μένα, αφού είχα πολλά μπουκάλια σε όλες και περίμενα να δω τις επιδόσεις τους. Πάμε λοιπόν να τα δούμε αναλυτικά.

Ξεκινάω από τη Γερμανία, με χρονολογικά κριτήρια, αφού ήταν η δημοπρασία που τελείωσε πρώτη. Εδώ η πρώτη θέση ήταν καπαρωμένη. Η παρουσία της τελικής έκδοσης του Black Bowmore δεν άφηνε αμφισβήτηση, ευθύς εξαρχής, για το θέμα της πρωτιάς, αφού ρίχνοντας μια ματιά στον πίνακα, ήταν εύκολα αντιληπτό ότι δεν υπήρχε κάτι να το νικήσει. Το ποσό που δαπάνησε ο τυχερός καινούριος ιδιοκτήτης, ήταν τελικά τα 7155 ευρώ. Οπότε, περαστικά μου, αφού προ αμνημονεύτων χρόνων διέθετα ένα μπουκάλι από αυτό το σατανά, αγορασμένο για 400 ευρώ, το πούλησα 850 και ήμουνα και ευχαριστημένος.

Δεύτερη θέση για ακόμη μια ουισκάρα και μάλιστα από αποστακτήριο που δεν λειτουργεί πια. Διαβάστε αν θέλετε το άρθρο για το Clynelish για να πάρετε μια ιδέα. Το whisky λοιπόν ήταν το Brora 22 ετών, έκδοσης 1972 και το αντίστοιχο ποσό που δαπανήθηκε ήταν 5500 ευρώ. Και τι να πούμε και για το αμέσως επόμενο. Δεν είναι δα και εύκολο πράγμα να έχεις στη συλλογή σου Highland Park 40 ετών, σε επίσημη εμφιάλωση του αποστακτηρίου και μάλιστα στην πρώτη, αρχαία έκδοση, που περιέχει απόσταγμα από το 1958. Αφήστε και την απίθανη συσκευασία μπαούλο υπερπαραγωγή. Ακόμη πιο κάτω ένα ακόμη Bowmore και μάλιστα όχι σε επίσημη εμφιάλωση, αλλά σε ανεξάρτητη από τον Jack Wiebers, έκδοση του 1966 και ποσό 3555 ευρώ. Κατά τα άλλα, πολλά Macallan πάνω από τα δυο χιλιάρικα, αλλά για ακόμη μια φορά μακριά από τις πρώτες θέσεις. Τα υπόλοιπα θηρία μάλλον λίγα πράγματα, εκτός ενός Ardbeg που έπιασε 2480.

Μετά από δυο μέρες είχαμε Γκλασκώβη. Απίθανες επιδόσεις πάλι από τα Bowmore, αλλά νικητής ήταν, έστω και με μικρή διαφορά ένα Macallan, συγκεκριμένα κάποιο από το 1940, για το οποίο κάποιος πλήρωσε 6800 λίρες . Πάρα πολύ κοντά η δεύτερη έκδοση του Black Bowmore, με 6600 λίρες. Ακριβώς από κάτω πάλι Bowmore και μάλιστα ένα του 1957, με 38 χρόνια παλαίωση. Πουλήθηκε για 4500 λίρες, ενώ πιο κάτω πάλι Bowmore, έκδοσης 1963 αυτή τη φορά, για 3400 λίρες. Μετά δυο Macallan 30 ετών παλαιότερη έκδοση, για 3400 και 3300 αντιστοίχως, με το δεύτερο να ανήκει στην αφεντιά μου και με την απόδοσή του να με αφήνει ούτε ευχαριστημένο, ούτε δυσαρεστημένο. Οι υπόλοιποι ούτε εδώ τα πήγαν καλά, ενώ αξιοσημείωτη είναι η επίδοση ενός αρχαίου Talisker που έπιασε δυο χιλιάρικα. Καλά νέα και για μένα αυτά, αφού έχω κι εγώ ένα από δαύτα, δεν το είχα υπολογίσει για τόσα. Πολύ λίγα πράγματα για τα γιαπωνέζικα, όπως το ίδιο συνέβη και στη Γερμανία, όπως λησμόνησα να αναφέρω.

Και τελειώνω με το Εδιμβούργο. Εδώ αμφιλεγόμενος νικητής ήταν το Macallan 1938. Kαι λέω αμφιλεγόμενος, διότι ναι μεν δαπανήθηκαν 40600 λίρες, αλλά όχι για ένα κομμάτι, αλλά για κιβώτιο 12 φιαλών. Ωστόσο, καμία αμφιβολία δεν υπήρχε για το Macallan 50 ετών 1949, Millenium Edition. Εδώ το ποσό ήταν 15600 λίρες, ενώ στην τρίτη θέση κάτι από τη μαγεία του David Stewart, αφού δαπανήθηκε το αστρονομικό ποσό των 14100 λιρών για το whisky super star Balvenie Vintage Cask 1951, με 45 χρόνια παλαίωση παρακαλώ. Πιό πίσω δυο Karuizawa 50 ετών, με 12880 λίρες έκαστο. Αξιοσημείωτη η περίπτωση του Karuizawa Sakura, το οποίο πωλήθηκε για 9150 λίρες, ενώ πριν ένα χρόνο έπιανε 17200, αν με εννοείτε τι εννοώ. Αμέσως μετά ξανά μεγάλο νούμερο από Bowmore και συγκεκριμένα το Gold Bowmore, με 8100 λίρες. Και μετά δυο μπουκάλια θρύλοι. Ardbeg Cask 4700 και Laphroaig 31 ετών, έκδοσης 1974. Ποσά 4000 και 4600 αντιστοίχως. Εκτός φόρμας παντού Springbank και Port Ellen.

Ας πιώ μια γουλιά Ardbeg 10 ετών για να συνέλθω.

Στην υγειά σας


Ο Κυριάκος Κοντογιωργης ασχολείται από το 1992 με τα κρασιά και τα αποστάγματα, είναι ιδιοκτήτης εταιρείας που ασχολείται με την εμπορία των συγκεκριμένων προϊόντων, καθώς επίσης είναι και γνωστός συλλέκτης whisky και cognac. Εχει μόνιμη συνεργασία με όλους τους μεγάλους οίκους δημοπρασιών whisky, όπως Christies, McTears, Bonhams. Η ενασχόληση του για 22 και πλέον χρόνια σε αυτό τον χώρο, του έχει δώσει βαθιά και εμπεριστατωμένη γνώση στο whisky, τόσο σε επίπεδο τεχνικών στοιχείων, όσο και σε επίπεδο ιστορικών λεπτομερειών.

Share: