Τα νέα της αγοράς

Όσοι από εσάς διαβάσατε το άρθρο της περασμένης εβδομάδας, θα πήρατε μια ιδέα από την τρέλα που έχει να κάνει με το γιαπωνέζικο whisky, αλλά και για το γιαπωνέζικο whisky. Κι αν θέλετε κι άλλη παράνοια επί του συγκεκριμένου, διαβάστε και το σημερινό. Σήμερα (ξανα)ασχολούμαστε με τα

 

Νέα της αγοράς
 
Αν έχετε διαβάσει τα προηγούμενα νέα της αγοράς, θυμάστε οτι επικράτησε παράνοια, τόσο στα πολύ βαριά χαρτιά με τις πολύ υψηλές τιμές, όσο και σε μεσαίες τιμές που αδικαιολόγητα εκτοξεύθηκαν στα ύψη. Είτε αναφερόμαστε σε Σκωτία, είτε σε Ιαπωνία. Στην προκειμένη περίπτωση, ενώ τα πολύ μεγάλα νούμερα απουσίασαν, πλην εξαιρέσεων, τα μεσαία και μικρά σκωτσέζικα παρέμειναν ψηλά. Αλλά τα ακριβά ιαπωνικά παρέμειναν πανάκριβα. Φυσικά χωρίς λόγο. Για πάμε να δούμε τι έγινε.
 
Ξεκινάμε με την περασμένη Δευτέρα. Πριν γράψω και με πιάσει ζαλάδα από τα νούμερα, να βάλω ένα δωδεκάρι Balvenie για να μην γράφω ξεροσφύρι. Στην πρώτη θέση είχαμε το αναμενόμενο, δηλαδή ένα Macallan 72 ετών, από τη διάσημη σειρά Lalique Decanters, το οποίο άλλαξε χέρια για 70.000 λίρες, δηλαδή με σημερινή τιμή λίρας 84.000 ευρώ. Αγοράζεις καινούριο δυαράκι στον περιφερειακό του Λυκαβηττού, και κοπανάς ένα ενοίκιο 700 το μήνα, και κάνουν απέξω ουρά οι υποψήφιοι. Το συγκεκριμένο ωστόσο, ήταν και το μοναδικό από τις δημοπρασίες που κυμάνθηκε σε τόσο υψηλά επίπεδα, τα οποία βέβαια κινήθηκαν εκεί περίπου που κινείται η αγορά. Και στο κάτω κάτω της γραφής, είναι Macallan, δεν είναι Yamazaki, ούτε Matsui, ούτε Akashi. Αυτά τα ονόματα, μου θυμίζουν αποδημητικά πτηνά. Στη δεύτερη θέση, μια εξάδα από Karuizawa (αυτό το παραδεχόμαστε σαν japanese, αλλά δεν μπορούμε να το πληρώσουμε), τα οποία συνολικά πωλήθηκαν για 55.000 λίρες. Και παρακάμπτω τις επόμενες θέσεις, διότι έχω μια ακατανίκητη επιθυμία να τα χώσω. Τι Yamazaki 25 ετών 9100 λίρες, δηλαδή έντεκα χιλιάρικα? Πάτε καθόλου καλά? Για τέτοιες περιπτώσεις, νομίζω χρειάζεται ένα πουλμανάκι δεκαεξάρι από αυτά που πηγαίνουν τους τουρίστες στην Ακρόπολη. Παρκάρει, τους μαντρώνει όλους όσους ποντάρισαν τόσα λεφτά σε Yamazaki, και τους πάει κατευθείαν εκεί που φοράνε τη λευκή στολή ανάποδα. Στην τρίτη θέση, για να επανέλθω στη σειρά μου, είχαμε Macallan 50 ετών από τη διάσημη επίσης σειρά Red Collection. Εμάς μας άρεσε πάρα πολύ για να αγοράσουμε (που λέει ο λόγος), η ανεξάρτητη εμφιάλωση James Mac Arthur, για το δωδεκάρι Port Ellen, και μάλιστα σε cask strength 62.7 αλκοόλ. Αξιοσημείωτη επίσης, όσο και ακατανόητη, η τρελή κούρσα των Springbank, σε οποιαδήποτε έκδοση, κι επίσης οι τεράστιες τιμές σε μεσαίας τιμής Macallan, και μάλιστα όχι σε τίποτα σπάνια κομμάτια.
 
Πάμε τώρα σε άλλη δημοπρασία, όπου η τρέλα με τα γιαπωνέζικα συνεχίστηκε. Τι Shizuoka και Kujira είναι ρε παιδιά αυτά που πιάνουν πεντακοσάρικα? Σαλτάραμε τελείως? Κι από που κι ως που δηλαδή, ένα Yamazaki να πουλιέται 9000, όσο ακριβώς κι ένα Highland Park 50 ετών, από το 1902 παρακαλώ? Ξέρουμε τι θα πει Highland Park? Oσοι δεν ξέρουμε, πρέπει να ξεκινήσουμε από το entry level Highland Park 12 ετώ , και το ξανασυζητάμε. Στην πρώτη θέση είχαμε Macallan (πρωτότυπο), 40 ετών , το οποίο έπιασε 26.200 λίρες. Από εκεί και πέρα, μια ακόμη παράνοια με τα Macallan Folio. Εσείς που δίνετε 15.000 για αυτό το πράγμα, ξέρετε τι αποστάγματα έχει μέσα? Είναι παλαιωμένο, ή είναι τριών ετών? Τι είναι τέλος πάντων? Δηλαδή δίνω δεκαπέντε για κάτι που δεν ξέρω τι είναι? Κι επίσης δίνετε 6500 για Hibiki? Πιο πολλά από Brora 40 ετών? Δεν ξέρω. Ή στραβά πάει ο γιαλός, ή στραβά αρμενίζουμε. Εμάς πάντως μας άρεσε ο Kranna Dhub. Τι είναι αυτό είπαμε? Είναι Bowmore 30 ετών, και μάλιστα από τα παλιά. Πωλήθηκε για 2002 λίρες. Θα το αγόραζα, αλλά μου λείπουν οι δυο λίρες.
 
Ραντεβού την επόμενη εβδομάδα

Share: