Την Καθαρά Δευτέρα το κατάστημά μας στο Χαλάνδρι θα είναι ανοικτό 10:00-18:00

Τήνος

Από τον Κ. Κοντογιώργη


Η στήλη αυτή ασχολείται με θέματα που αφορούν στο αλκοόλ. Καμιά φορά ξεφεύγουμε και λίγο και, είτε καταπιανόμαστε με θέματα επικαιρότητας, είτε με κάποιες δικές μας σκέψεις, χωρίς όμως ποτέ να ξεχνάμε να κάνουμε αναφορά και στα αγαπημένα μας ποτά. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, θα βολτάρουμε για λίγο στο Αιγαίο Πέλαγος.

Φέτος οι διακοπές μου δεν είχαν τη διάρκεια άλλων ετών. Πήγα για δυο μέρες μόνο στη Σίφνο και κάμποσες στην αγαπημένη μου Αίγινα. Με την υπέροχη Σίφνο έχω ασχοληθεί στο παρελθόν, ενώ για την Αίγινα αφιερώσαμε πέρσι άρθρο με τίτλο Διακοπές στην Αίγινα, οπότε δεν χρειάζεται να αναφερθώ επιπλέον. Οπότε σήμερα είναι άλλο το θέμα μας.

Τήνος

Στο μεταξύ χτες το βράδυ ήπια και το τελευταίο dram από το Morven που κουβαλούσα μαζί, κι αυτό το ρημάδι το πλοίο δεν έχει τίποτα της προκοπής να πιω. Δε βαριέσαι, θα γράψω ξεροσφύρι.

Στην Τήνο είχα πολλά χρόνια να πάω. Αν θυμάμαι καλά, όταν είχα έρθει τελευταία φορά, δεν είχαν γεννηθεί ακόμη οι δυο μου γιοί, ενώ τώρα είναι δυο μαντράχαλοι. Τέλος πάντων, άλλα είδα στην Τήνο την τελευταία φορά, κι άλλα είδα τώρα. Και από ότι ακούω , αλλά και διαπίστωσα με την επίσκεψή μου, το νησί όχι μόνο έχει αναβαθμιστεί στο φουλ, αλλά είναι και πολύ στη μόδα. Πάμε να τα δούμε αναλυτικά, ξεκινώντας με λίγη

Γεωγραφία

Το ξενοδοχείο της διαμονής μου ήταν λίγο έξω απο τη Χώρα, δηλαδή το Λιμάνι, στο δυτικό κομμάτι του νησιού. Επομένως το κομμάτι που εξερεύνησα περισσότερο ήταν το δυτικό κομμάτι, απο βορρά μέχρι νότο, χωρίς να παραλείψω και αρκετά χωριά στο εσωτερικό κομμάτι του νησιού. Το νοτιοδυτικό και νότιο κομμάτι, μέχρι Άγιο Ιωάννη Πόρτο, είναι πιο βατό και σε κάποια σημεία μου θύμισε τα μεγάλα ξέφωτα που βρίσκονται έξω απο τη Νάουσσα της Πάρου. Παραλίες όλες πολύ καλές. Άγιος Ιωάννης, Άγιος Φωκάς, Άγιος Σώστης, και βοήθειά μας.

Προχωρώντας μετά από λίγο πάμε Χώρα, όπου και μεταξύ άλλων κτηρίων βρίσκεται και η σπουδαιότερη Εκκλησία της Ελλάδας, μεγάλη η Χάρη της. Και ανεβαίνοντας προς τα βορειοδυτικά εμφανίζεται το κυρίως πιάτο. Το τοπίο σταδιακά αγριεύει, κι αφού περάσουμε τα Κιόνια και μετά απο μερικά χιλιόμετρα και την ανεμογεννήτρια, αρχίζουν τα εγκεφαλικά. Εντελώς άγριος τόπος, δαρμένος απο τους βοριάδες για αιώνες, σχηματίζει την αγαπημένη μου εικόνα. Βράχια σε καφέ και σκούρο γκρι χρώμα, που και που ελάχιστο πράσινο και βαθύ μπλε του Αιγαίου. Αυτό το είδος μπλε που φτιάχνεται μόνο με τα μελτέμια του Αιγαίου. Όλη αυτή η εικόνα που περιέγραψα, που είτε σου αρέσει, είτε δε σου αρέσει. Εδώ δε χωράνε λέξεις όπως, λίγο, περίπου και άλλα τέτοια ημίμετρα. Εδώ γουστάρεις πολύ, ή καθόλου. Και δε χρειάζεται να πω σε ποιά κατηγορία ανήκω.

Και πάμε για μπάνιο στην υπέροχη παραλία του Αγίου Ρωμανού. Λειτουργεί πολύ ωραίο beach bar που αν θυμάμαι καλά λέγεται Lefko. Και λέω αν θυμάμαι καλά, διότι δεν ασχολούμαι με check in, tag, κι άλλα συναφή. Απλώς πάω στο εκάστοτε μαγαζί, κάνω οτι είναι να κάνω και φεύγω. Στη συγκεκριμένη κάναμε το ωραίο μας το μπανάκι, περιτριγυρισμένοι απο ένα σωρό ωραίους τύπους Ιταλούς, και πήγαμε παρακάτω. Και το παρακάτω ήταν η αμέσως επόμενη παραλία προς τα βόρεια, δηλαδή τα Καλύβια, που ήταν επίσης απίθανη, αλλά όχι τόσο απάνεμη απο το βοριά όπως ήταν η προηγούμενη. Και μετά πίσω στα Κιόνια, όπου φάγαμε απίθανο φαγητό στο Γη, Ουρανός και Θάλασσα. Όλα πεντανόστιμα και στο τέλος γλυκό κουταλιού καρότο του θανάτου.

Ανοίγω μια μικρή παρένθεση για να πω το εξής. Όλα τα μαγαζιά που γράφω οτι πήγα και πέρασα καλά, για να εμφανιστούν σε άλλα site, πρέπει να συντρέχουν ορισμένες προϋποθέσεις, και δε χρειάζεται να πω περισσότερα, νομίζω με αντιλαμβάνεστε. Όμως εδώ στο HOW , και οι καλοί μου συνεργάτες και εγώ έχουμε διαφορετική φιλοσοφία. Αυτοί που πρέπει να πάρουν τα εύσημα θα τα πάρουν.

Πάω παρακάτω. Και φαίνεται οτι δεν είχαμε χορτάσει βοριά και αποφασίσαμε να πάμε στην Κολυμπήθρα, που βρίσκεται στο βόρειο τμήμα του νησιού. Εκεί για προφανείς λόγους βρίσκεται και το Kolibithra Surf Lessons. Είδαμε την πολύ ωραία και ανεμοδαρμένη παραλία και κυρίως συναντήσαμε τον φίλο και σούπερ φευγάτο Ανέστη Ζαμανόπουλο, που παρεμπιπτόντως είναι και μέγας γνώστης στο whisky.

Και το ίδιο βράδυ φαγητό στο Ψωμί κι Αλάτι στο ωραίο χωριό του Φαλατάδου, όπου κι εδώ ήταν εξαιρετικά.

Κι οι μέρες κύλησαν ωραία. Και πήγαμε βόλτα και στα χωριά. Χωριό όμως σαν τον Πύργο, δεν ξέρω αν υπάρχει στις Κυκλάδες. Και Δόξα Τω Θεώ, τις έχω γυρίσει όλες. Ο Πύργος λοιπόν, χωριό άντε γειά, όπως και η Καρδιανή και τα Υστέρνια που είναι αμφότερα καρφωμένα πάνω στο βράχο κοιτάζοντας τη δύση του ηλίου, και σε υψόμετρα σαφώς μεγαλύτερα απο τα Φηρά και την Οία στη Σαντορίνη.

Την πιο φευγάτη και χαλαρωτική ατμόσφαιρα όμως συνάντησα στον Όρμο των Υστερνίων. Μια αίσθηση χύμα πλανιόταν στον αέρα, η δε μικρή παραλία με το beach bar που δε θυμάμαι το όνομά του, άλλο πράγμα. Εδώ καταλαβαίνεις καλοκαίρι. Όλα τα λεφτά το μικρό σπιτάκι πάνω στο κύμα.

Έγραψα για κάμποσα μαγαζιά που έφαγα και πέρασα ωραία, κι όσοι ξέρετε απο το νησί πιθανόν περιμένετε να ακούσετε για ακόμη ένα συγκεκριμένο. Ωραία λοιπόν. Το φαγητό ήταν όντως καλό. Αλλά αν ήθελα να πληρώσω τιμές Σπονδής, θα πήγαινα στη Σπονδή που έχει στο κάτω κάτω και δυο αστέρια Michelin. Όνομα δε θα πω, σεβόμενος όσους εργάζονται εκεί.

Και χτες το βράδυ κάναμε μια μικρή μπαρότσαρκα. Και πήγαμε στο Prickly Bear και πήγαμε και στο Three Donkeys. Οι τρεις γάιδαροι λοιπόν, είναι ο Νικόλας Μοσχονάς, ο Βαγγέλης Ζάχος, και ο Σπύρος Απέργης, και οι τρεις επαγγελματίες του χώρου. Στην προκειμένη περίπτωση έφτιαξαν ένα πολύ καλαίσθητο χώρο, με ωραία διακόσμηση, ωραία μπάρα κι ωραία μπουκάλια πίσω από τη μπάρα. Είδα μπόλικα malt whiskies, πολλές ετικέτες σε ρούμι και κυρίως πολύ πράγμα από ανεξάρτητες εμφιαλώσεις, με έμφαση στον Duncan Taylor. Επίσης είδα ωραίες φάτσες και ωραία διάθεση.

Και πήγαμε και στο Prickly Bear που είναι της ίδιας ιδιοκτησίας με το Three Donkeys. Συνάντησα το Νικόλα Μοσχονά και ξανά τον Ανέστη Ζαμανόπουλο. Με κέρασαν μια πολύ ωραία και ιδιαίτερη μπύρα Blame the Sun, που με εντυπωσίασε με την έντονη αίσθηση λεμονιού που βγάζει. Ήπιαμε κι ένα ωραίο δεκαράκι Ardbeg και μιλήσαμε για whisky και διάφορα τέτοια αυτοκαταστροφικά. Ο Νικόλας έχει φτιάξει πολύ καλή κάβα. Είδα Michters Bourbon, είδα Craigellachie δεκατριάρι, είδα Black Boush, είδα Yellow Spot, είδα δωδεκάρι Dalmore, είδα πολλά, που λέει κι ο Κολοκοτρώνης. Και πολύ χαλαρωτική η ατμόσφαιρα στο στενάκι που βρίσκεται το μαγαζί. Τα συγχαρητήριά μου και για τα δυο μαγαζιά.

Κι έφτασε το πλήρωμα του χρόνου και βρίσκομαι στο πλοίο αυτή τη στιγμή. Και για την Τήνο, δεν μπορώ να κάνω κάτι επιπλέον, παρά να εκφράσω την αγάπη μου για αυτό τον απίθανο τόπο.

Όσο για τις διακοπές, to be continued.

Μέχρι την επόμενη εβδομάδα

Στην υγειά σας


Ο Κυριάκος Κοντογιωργης ασχολείται από το 1992 με τα κρασιά και τα αποστάγματα, είναι ιδιοκτήτης εταιρείας που ασχολείται με την εμπορία των συγκεκριμένων προϊόντων, καθώς επίσης είναι και γνωστός συλλέκτης whisky και cognac. Εχει μόνιμη συνεργασία με όλους τους μεγάλους οίκους δημοπρασιών whisky, όπως Christies, McTears, Bonhams. Η ενασχόληση του για 25 και πλέον χρόνια σε αυτό τον χώρο, του έχει δώσει βαθιά και εμπεριστατωμένη γνώση στο whisky, τόσο σε επίπεδο τεχνικών στοιχείων, όσο και σε επίπεδο ιστορικών λεπτομερειών.

Share: