Καλή ήταν η παρένθεση της περασμένης εβδομάδας με το ρούμι, αλλά είναι ώρα
να επιστρέψουμε στο αγαπημένο μας whisky. Λέω σήμερα να μεταφράσουμε μερικές
άγνωστες λέξεις, αλλά πριν από αυτό να βάλω να πίνω και κάτι. Και επειδή
έφτασε ο καιρός για την ετήσια Ardbeg Day, θα βάλω ένα Uigeadail να
γιορτάσω κι εγώ. Πάμε τώρα στις λέξεις.
Όλοι γνωρίζουν πια το Ασύρτικο και το Ξινόμαυρο! Όλοι απολαμβάνουν Αγιωργίτικο και Μοσχοφίλερο. Όλοι έχουν πιει Μαλαγουζιά, όλοι έχουν διαβάσει για την ανερχόμενη Λημνιώνα και όλοι έχουν γευτεί κρασιά από δημοφιλείς διεθνείς ποικιλίες όπως το Chardonnay, το Sauvignon Blanc, το Syrah και το Cabernet Sauvignon. Αυτά τα ονόματα, φιγουράρουν σε πολλές λίστες των εστιατορίων και στα ράφια στις κάβες. Υπάρχουν όμως και άλλες λιγότερο γνωστές ποικιλίες που είναι ‘ταπεινές’ και δεν βγαίνουν πολύ μπροστά παρόλο που δίνουν πολύ ωραία κρασιά. Ποικιλίες που ίσως το όνομα τους να μην τραβάει εύκολα το μάτι! Κρασιά ‘ηπίων’ τόνων θα μπορούσε να είναι εναλλακτικά ο τίτλος καθώς αυτές οι ποικιλίες παρόλο που δεν ‘φωνάζουν’ και δεν τραβάνε συχνά τα φώτα της ‘δημοσιότητας’, έχουν πολλά να ‘πουν’ όταν ανοιχτεί η φιάλη! Είναι συνήθως τα κρασιά που δεν είναι δύστροπα στο τραπέζι! Που η απλότητα τους τα κάνει ‘food friendly’ και στέκονται καλά τόσο στο καθημερινό όσο και στο γιορτινό τραπέζι. Στην ταπεινότητα δεν είναι η ουσία άλλωστε?
Πολλή ζέστη έβαλε ξαφνικά. Ευτυχώς η θερμοκρασία έπεσε και γλυτώσαμε απο τα σαραντάρια του περασμένου σαββατοκύριακου. Ωστόσο, το μυαλό πήγε σε ρούμι. Και σήμερα θα μιλήσουμε για τα φετινά World Rum Awards.
Σε περίπτωση που κάποιοι απο τους φίλους αναγνώστες έχασαν κάποιο επεισόδιο, κάνω πάλι μια ενημέρωση. Πριν τρεις εβδομάδες, ξεκινήσαμε μια καινούρια ενότητα που θα λέγεται whisky faces. Θα παρουσιάζουμε, και θα μιλάμε, με σημαντικά κατά τη γνώμη μας πρόσωπα, που έχουν την ίδια λόξα με εμάς. Το whisky. Σήμερα λοιπόν έχει σειρά ο Γιώργος Παπαδογούλας.
Που είχαμε μείνει την περασμένη εβδομάδα; Είχαμε μιλήσει μεταξύ άλλων και για τις τρεις φάσεις της ωρίμανσης. Αλλά όπως είπα, το θέμα έχει ψωμί. Θα βάλω λίγο Talisker Port Ruighe για να μη γραφω ξεροσφύρι, και πάμε.
Προφανώς ένα είναι το βαρέλι. Όποιος διαβάζει τις αράδες που γράφω εδώ κι έξι χρόνια, δε θέλει και πολύ να καταλάβει οτι μιλάω για βαρέλι με whisky. Είπαμε, καλό και το ρούμι, καλό και το cognac, αλλά σαν το whisky δεν έχει. Να πίνω και τίποτα στο μεταξύ, για να μη γραφω ξεροσφύρι. Ξεκινάω με μια μινιατούρα Jameson και βλέπουμε για αργότερα.
Αυτή την εβδομάδα έχουμε πρεμιέρα. Σκέφτομαι να ξεκινήσω μια καινούρια ενότητα που θα ονομάζεται Whisky Faces. Θα φιλοξενούμε στη στήλη και θα παρουσιάζουμε ανθρώπους, οι οποίοι είναι κατά τη γνώμη μας σημαντικοί, ο καθένας με τον τρόπο του, σε ότι έχει να κάνει με το whisky. Θα είναι άνθρωποι που αγαπάνε το whisky και που βοηθούν στην ανάπτυξη του αγαπημένου μας ποτού στην Ελλάδα. Μπορεί να διαφέρουν μεταξύ τους σε ότι έχει να κάνει με τα επαγγέλματα, την ηλικία, τις συνήθειες, ωστόσο όλοι έχουν να κάνουν με μια κοινή συνισταμένη. Το whisky. Εξυπακούεται οτι όλοι είναι ίσοι μεταξύ ίσων και η σειρά με την οποία θα παρουσιαστούν, είναι απλώς η σειρά με την οποία τους βρήκα στο τηλέφωνο. Πάμε να δούμε ποιός είναι ο πρώτος.
Αν δεν έρθουν όλα τούμπα λόγω των μετακινήσεων του Πάσχα, η μέρα που θα δοθεί το πράσινο φως ώστε να αρχίσουμε σταδιακά να επανερχόμαστε σε κάποια ‘κανονικότητα’, είναι κοντά. Σίγουρα δεν θα ξεμπερδέψουμε εύκολα και τα πράγματα δεν θα είναι όπως πέρυσι τέτοια εποχή όμως ελπίζουμε ότι θα βρούμε τους ρυθμούς μας ακόμα και αν κάποια από τα περιοριστικά μέτρα συνεχίσουν να ισχύουν! Όπως ακούμε θα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί και να συνεχίσουμε να αποφεύγουμε την πολυκοσμία! Να τηρούμε του κανόνες υγιεινής (αυτονόητο!!) και άλλα πολλά. Όποιες και αν είναι οι οδηγίες θα τις ακολουθήσουμε!
Πάσχα 2020 λοιπόν. Θα βάλω ένα ουισκάκι, γιατί σηκώνει πολλή συζήτηση.Ξεκινάω με ένα ταπεινό και νόστιμο Jameson και βλέπουμε.
Όσο περνάει ο καιρός φαίνεται οτι ερχόμαστε όλο και πιο κοντά στο στόχο. Παραμένουμε στο σπίτι λοιπόν, περιορίζοντας τις μετακινήσεις στα απολύτως απαραίτητα, και περιμένουμε. Κι όσο κι αν την περασμένη Δευτέρα χιόνισε πολύ σχεδόν σε όλα τα βουνά της Ελλάδας, Απρίλη μήνα, στο βάθος φαίνεται πλέον καλοκαίρι. Το οποίο βέβαια δεν ξέρουμε ακριβώς πως θα είναι, μετά από όλα αυτά που μας έχουν βρει, αλλά όπως και να είναι, θα είναι ελληνικό καλοκαίρι. Όπως πάντα, για να μην γράφω ξεροσφύρι, βάζω κάτι να πιω και ξεκινάω. Το οποίο κάτι, στην προκειμένη περίπτωση είναι το αγαπημένο μας Ardbeg 10 ετών.