Κυριάκος Κοντογιώργης

Νομίζω δεν είναι η πρώτη φορά που ο καιρός του Μαίου κάνει τέτοια τερτίπια. Τη στιγμή που γράφω αυτές τις αράδες, το ημερολόγιο δείχνει 28 Μαίου. Που σημαίνει οτι σε τέσσερεις μέρες θα μπει ο Ιούνιος, με δόξα και τιμή, για να δανειστώ την ατάκα απο την παλιά ελληνική ταινία.

Ωστόσο, μόλις μπήκα μέσα απο τη βεράντα. Κι ο λόγος που προτίμησα το μέσα απο το έξω και την ωραία μου τη θέα, είναι οτι είχε ψύχρα. Πιάνουμε Ιούνιο δηλαδή, κι όλη η εστίαση κλαίει.

Αυτό που εμένα ενδιαφέρει, είναι πρώτον να πιούμε και δεύτερον τι και πως θα πιούμε.

Ο τίτλος της σημερινής μας επικοινωνία είναι λίγο παραπλανητικός. Πολλοί θα νομίζουν οτι έχει να κάνει με την ομώνυμη ταινία καταστροφής. Η αλήθεια είναι, οτι πριν κάτι μέρες την ξαναείδα στην τηλεόραση και μάλιστα διαπίστωσα οτι εμφανίζεται κι ένα αγαπημένο μου whisky. Στη σκηνή που ο καθηγητής γεωφυσικής, μαζί με τους δυο βοηθούς του, ανακαλύπτουν οτι θα πεθάνουν στο ερευνητικό κέντρο που βρίσκεται κάπου κοντά στο Βόρειο Πόλο, ως τελευταία απόλαυση επιλέγουν ένα δωδεκάρι Balvenie.

Και σκέφτηκα προς στιγμή να γράψω σήμερα για whisky και κινηματογράφο. Όπως το σκέφτηκα όμως, έτσι και το παράτησα. Ο τίτλος Μετά την επόμενη μέρα, έχει να κάνει με κάτι άλλο.

Καιρό είχαμε να δούμε πως κινείται η αγορά. Χωρίς σάλτσες λοιπόν, σήμερα μιλάμε για Τα νέα της αγοράς Θα ασχοληθώ με δυο δημοπρασίες της Σκωτίας. Η μια με την άλλη απέχουν όσο η μέρα με τη νύχτα, ωστόσο έχουν ένα κοινό παρονομαστή. Και στις δυο εμφανίστηκαν πολλές δεκάδες απο συγκεκριμένο Macallan.

Ιστορία και whisky γράψαμε, και μάλιστα προσφάτως, γεωγραφία και whisky επίσης γράψαμε, και μάλιστα εντελώς προσφάτως. Ας πάρουμε σβάρνα λοιπόν όλους τους πιθανούς συνδυασμούς σχολικών μαθημάτων και whisky. Έτσι κι αλλιώς, και το whisky είναι κάτι που πρέπει να το διδαχθείς. Αν φυσικά σου αρέσει. Με τη διαφορά, οτι το whisky δε το μαθαίνεις ποτέ. Όσο διαβασμένος κι αν είσαι. Κι όποιος πει οτι το ξέρει καλά, μάλλον έχει τρικυμία στο μυαλό. Σήμερα μιλάμε για Whisky και χημεία

Όχι σκέτη φυσικά. Θα συνοδεύεται με whisky βεβαίως βεβαίως, που έλεγε κι ο αείμνηστος Τσαγανέας στη θρυλική ταινία Το ξύλο βγήκε απ'τον Παράδεισο. Εμείς όλοι εδώ στο HOW, είμαστε κατά της βίας, αλλά είμαστε υπέρ του καλού ποτού. Εν προκειμένω, του καλού whisky. Για πάμε όμως πάλι στη γεωγραφία. 

Ο Κυριάκος Κοντογιώργης σε ένα διαφορετικό και πολύ προσωπικό άρθρο θυμάται τον καλύτερο του φίλο

Να ξεκινήσω με τις ευχές. Χριστός Ανέστη, Υγεία και καλοτυχία σε όλο τον κόσμο. Σήμερα μιλάμε για Τα νέα της αγοράς

Απο ότι ακούμε στις ειδήσεις, τα μέχρι στιγμής στοιχεία, δείχνουν οτι η φετινή έξοδος για το Πάσχα, θα είναι η μεγαλύτερη των τελευταίων ετών. Όσοι απο εσάς, συμπεριλαμβανομένου και εμού, μείνετε στο κλεινόν άστυ, πρέπει εκτός του οβελία να προμηθευτείτε και κάτι άλλο. Ποιό είναι αυτό? Το αναμενόμενο. Whisky φυσικά. Το οποίο βέβαια ισχύει και για τους υπολοίπους που θα πάρετε τα βουνά, τα λαγκάδια και τις παραλίες, με τη διαφορά οτι δεν θα το βάλετε στο μπουφέ της τραπεζαρίας ή στο μπαρ, αν έχετε, αλλά μέσα στις βαλίτσες. Πάμε λοιπόν να δούμε τι προμήθειες θα κάνουμε.

Και συγκεκριμένα του 2023. Ποτέ βέβαια δεν κατάλαβα, γιατί τα βραβεία μιας χρονιάς δίνονται στην αρχή αυτής, κι όχι στο τέλος. Έχει δηλαδή κάποιο ή κάποια απο τα μέλη της επιτροπής μαντικές ικανότητες, ώστε να γνωρίζει οτι δεν πρόκειται να βγει το Δεκέμβριο μια ουισκάρα, που να κάνει πλάκα με τον προχτεσινό νικητή? Δεν το καταλαβαίνω επομένως, όπως κι άλλα πολλά δεν κατάλαβα, αλλά θα τα δούμε παρακάτω. 

Τον Ιούνιο που θα έρθει, συμπληρώνονται ακριβώς 40 χρόνια απο τότε που έπαψα να είμαι μαθητής Λυκείου. Σαν μαθητής, δεν θα έλεγα, ούτε οτι ήμουν άριστος, ούτε ότι ήμουν σκράπας. Ειδικά στην τελευταία τάξη, αποφοίτησα με ένα αξιοπρεπές 16 και κάτι, χωρίς να πω οτι σκοτώθηκα στο διάβασμα. Και με τον ίδιο τρόπο άλλωστε, με μηχανές στο ρελαντί, πέρασα και στο Πανεπιστήμιο Πειραιά, που τότε λεγόταν Ανωτάτη Βιομηχανική. Θυμάμαι μάλιστα, οτι για ένα φεγγάρι είχα μπλέξει και με μια συνομήλική μου, η οποία δεν ήταν και κανένα ξεφτέρι, και λόγω του ονόματος της σχολής που φοιτούσα, νόμιζε οτι είμαι βιομήχανος. Πέρασε αλλά δεν ακούμπησε που λένε.

Επανέρχομαι στα του σχολείου, και θυμάμαι οτι δυο ήταν τα μαθήματα που μου άρεσαν. Γεωγραφία και Ιστορία. Σε τέτοιο βαθμό, που όταν κάποια στιγμή στο πρώτο πήρα 19 αντί για 20, ήταν σα να είχα κηδεία στο σπίτι. Στην ιστορία, το εικοσαρι το ειχα πιο δυσκολα, αλλά δεν έπεφτα και ποτέ κάτω απο 18.

Κι ήρθε η ώρα να μπλέξω με άλλη αγάπη. Και τότε είδα πόσο καλά συνδυάζονται whisky, Σκωτία κι ιστορία.