Την Καθαρά Δευτέρα το κατάστημά μας στο Χαλάνδρι θα είναι ανοικτό 10:00-18:00

Bruichladdich

Από τον Κ. Κοντογιώργη


Πόσο καιρό έχω να κάνω αφιέρωμα σε αποστακτήριο, δεν θυμάμαι. Πριν λίγο καιρό, είχα κάνει αφιέρωμα, όχι όμως για αποστακτήριο, αλλά για ένα brand, Whyte and Mackay συγκεκριμένα. Τον τελευταίο καιρό, οι φίλοι του malt στην Ελλάδα έχουν την ευκαιρία να δοκιμάσουν πολλές καινούριες ετικέτες, αφού ευτυχώς υπάρχουν εταιρίες και άνθρωποι που γνωρίζουν το αντικείμενο και εισάγουν πολλούς αξιόλογους κωδικούς. Το καλύτερο whisky που ήπια αυτό το μήνα που φεύγει, προέρχεται από το αποστακτήριο που θα παρουσιάσω. Σήμερα λοιπόν μιλάμε για το

Bruichladdich

Από τις πιο αξιόλογες εισαγωγές των τελευταίων ετών, ήταν κάποια whisky από τα πολλά που παράγει το αποστακτήριο. Καταρχάς, να πούμε πως λέγεται, μάλλον πως προφέρεται: Μπρουκ Λάντυ είναι το σωστό όνομα, τα υπόλοιπα που ακούω είναι από περίπου σωστά, έως εντελώς λάθος. Αφού λοιπόν είπαμε πως λέγεται, πάμε να πούμε

Λίγα λόγια για την ιστορία, όπως πάντα

Πριν πάω στην ιστορία του αποστακτηρίου, θα πάω πολύ πίσω, για να πω μια ρομαντική ιστορία που έλαβε χώρα στον κόλπο του Lochindaal, εκεί δηλαδή που βρίσκεται το Bruichladdich. Βρισκόμαστε στα 1011μ.χ, με τους Βίκινγκς να βρίσκονται στην ακμή τους, έχοντας δεκαετίες να χάσουν κάποια μάχη και ρημάζοντας τα πάντα στο πέρασμά τους. Κατηφορίζοντας για Μεγάλη Βρετανία, περνούν πρώτα από τα Orkney Islands, τα οποία βρίσκουν άδεια, αφού υπάρχει πληροφορία για την άφιξή τους, όπως επίσης ότι θα επιχειρήσουν να αποβιβαστούν στο Islay, συνολικά 15 χιλιάδες από αυτούς. Οι Σκωτσέζοι, αφού συνεδριάζουν όλες οι φατρίες της χώρας, αποφασίζουν να τους σταματήσουν, μάλλον να προσπαθήσουν, στον κόλπο του Lochindaal και στέλνουν αγγελιοφόρους στην Ιρλανδία για βοήθεια. Παραμονές της μάχης όμως, φουσκώνουν τα ποτάμια στην ενδοχώρα, εξαιτίας βροχοπτώσεων και έτσι ο κύριος όγκος των Σκωτσέζων μαχητών, πάνω από 10 χιλιάδες, από τα Highlands, δεν μπορεί να βοηθήσει. Έτσι απομένουν μόνο οι μαχητές από το Islay και ακόμη 300 ηρωικοί από το Campeltown που σπεύδουν με βάρκες για να βοηθήσουν. Συνολικά 2 χιλιάδες με το ζόρι, οι οποίοι μετά από νέο συμβούλιο, αποφασίζουν να παραμείνουν στη θέση τους.

Ενώ ο τεράστιος στόλος των Βίκινγκς φαίνεται στον ορίζοντα, από αντίθετη κατεύθυνση εμφανίζονται κι άλλα πλοία πολύ λιγότερα. Κι ενώ οι Σκωτσέζοι νομίζουν ότι πρόκειται για μικρότερο στολίσκο των Βίκινγκς και ότι τελικά θα τους αντιμετωπίσουν μόνοι, μόλις η απόσταση μειώνεται συνειδητοποιούν την αλήθεια. Δεν πρόκειται για επιπλέον Βίκινγκς, αλλά για το στόλο των Ιρλανδών, οι οποίοι αποφάσισαν ότι θα πεθάνουν μαζί με τους Σκωτσέζους κι εδώ έγκειται ο ρομαντισμός. Παρόλα αυτά, συγκεντρώνονται με τα χίλια ζόρια 4 χιλιάδες, μισοί Σκωτσέζοι, μισοί Ιρλανδοί, εναντίον 15 χιλιάδων Βίκινγκς και τα νούμερα είναι εντελώς εναντίον τους. Ακολουθεί σφοδρή ναυμαχία και οι εχθροπραξίες μεταφέρονται και στην ξηρά, αφού κάποιοι Βίκινγκς καταφέρνουν να αποβιβαστούν. Μετά από ώρες όμως, αυτό που τελικά επικρατεί δεν είναι οι υπέρτερες δυνάμεις των Βίκινγκς, αλλά η τρέλα των Ιρλανδοσκωτσέζων, που τους υποχρεώνουν στην πρώτη τους ήττα μετά από δεκαετίες και τους διώχνουν .Τρία χρόνια αργότερα, το 1014 στο Clontarf της Ιρλανδίας, οι Σκωτσέζοι ανταποδίδουν τη βοήθεια στους Ιρλανδούς και όλοι μαζί αποτελειώνουν τους Βίκινγκς, στην ομώνυμη μάχη - υπάρχει και πολύ ωραίο blend που ονομάζεται Clontarf 1014.

Πάω τώρα στην ιστορία του αποστακτηρίου

Το 1881 ο Robert Williams και ο John Harvey ιδρύουν το Bruichladdich. Το 1886 η εταιρία που ίδρυσαν μετονομάζεται σε Bruichladdich Distillery Company Ltd και λειτουργεί ασταμάτητα μέχρι και το 1929, όταν και σταματάει για 8 χρόνια. Το 1975 γίνεται μια μικρή επέκταση και ανακαίνιση και από τότε ελάχιστα έχουν αλλάξει στις εγκαταστάσεις. Το 2002 κερδίζει τον τίτλο του αποστακτηρίου της χρονιάς και εδώ και πάνω από μια δεκαετία παράγει τυρφώδη whisky που δεν παρήγαγε πιο πριν. Όμως, τα τελευταία 15 χρόνια, για την αναγέννηση του αποστακτηρίου είναι υπεύθυνος ένας άνθρωπος.

Jim Mc Ewan

Όταν ξεκινούσε το 1964 να εργάζεται στη βιομηχανία, δεν φανταζόταν ότι θα είναι αυτός που θα βάλει την υπογραφή του το 1993 στο Black Bowmore, το κατά πολλούς κορυφαίο whisky όλων των εποχών, το οποίο ξεκίνησε επίσης το 1964 να δημιουργείται στα floor maltings του μεγάλου Bowmore, όσοι θέλετε διαβάστε το σχετικό άρθρο. Αφού λοιπόν δημιούργησε όλα τα μαγικά Bowmore των τελευταίων 30 ετών, το 2001 αποφασίζει να παραμείνει ναι μεν στον κόλπο του Lochindaal, αλλά να περάσει στην απέναντι όχθη και να πάει στο Bruichladdich. Εκεί κάνει αυτό που έκανε και πιο πριν, δηλαδή εξαιρετική δουλειά, ενώ περιττό να πω ότι έχει σαρώσει όλα τα βραβεία, περισσότερο βραβευμένος είναι μόνο ο τεράστιος David Stewart που κάνει μαγικά στο Balvenie. Ο Jim Mc Ewan αγοράζει καινούρια βαρέλια και πειραματίζεται συνεχώς με νέους τύπους κριθαριού, ενώ φτιάχνει μέχρι και τζιν, συγκεκριμένα το εξαιρετικό Botanist Islay Gin. Γενικώς, είναι ο ιθύνων νους για ότι καλό συμβαίνει στο αποστακτήριο, δυστυχώς όμως συνταξιοδοτείται μετά από 52 χρόνια υπηρεσία, αλλά μας αποχαιρετά με έναν δυναμίτη, όπως θα πω παρακάτω.

Λίγα ακόμη λόγια
Τα κτίρια του Bruichladdich είναι λευκά με σκούρα μπλε και γαλάζια παράθυρα, όλα αυτά σε θαλασσινό φόντο. Πολύ μου αρέσει, θυμίζει Κυκλάδες. Το αποστακτήριο διαθέτει 6 ξύλινες δεξαμενές ζύμωσης από Oregon pine και 4 άμβυκες σε σχήμα κύκνου, οι οποίοι παράγουν ένα ελαφρύ απόσταγμα σε γενικές γραμμές. Εξάλλου, το στυλ των αποσταγμάτων που παράγονται είναι ελαφριά και χωρίς τύρφη, αυτό όμως δεν ισχύει για τα Port Charlotte και Octomore, αφού εδώ θα λέγαμε ότι περνάμε στο άλλο άκρο, ειδικά με το δεύτερο. Η παλαίωση γίνεται συνήθως σε πρώην βαρέλια bourbon, δεν λείπουν όμως και οι εκδόσεις σε sherry, όπως και σε πολλούς διαφορετικούς τύπους ξύλου. Κυρίως εμφιαλώνεται σε 46 τοις εκατό αλκοόλ, τον αγαπημένο αλκοολικό βαθμό του γράφοντος, από τους στάνταρ 40, 43 και 46, ενώ υπάρχουν και άφθονες εκδόσεις σε cask strength. Το νερό προέρχεται από τις Octomore Springs, ενώ δεν υπάρχει κανένας χρωματισμός, πέραν του φυσικού, όπως και καμία ψυχρή διήθηση. Οι ετικέτες ατελείωτες, κάμποσες από αυτές και στην Ελλάδα, όπως τα απίθανα Port Charlotte Scottish Barley και Laddie Classic και η ουισκάρα μεγατόνων Octomore 07.1, με το εκκωφαντικό 59.5 τοις εκατό αλκοόλ και τις γλυκιές φωτιές που σιγοκαίνε για πολλή ώρα στο στόμα. Το καλύτερο whisky που ήπια τελευταία και ταυτοχρόνως κύκνειο άσμα του μεγάλου Jim Mc Ewan. Με πρώτη ευκαιρία θα αγοράσω ένα μπουκάλι για να το ξαναπιώ, ότι πρέπει για το χειμώνα που έρχεται.

Στην υγειά σας


Ο Κυριάκος Κοντογιωργης ασχολείται από το 1992 με τα κρασιά και τα αποστάγματα, είναι ιδιοκτήτης εταιρείας που ασχολείται με την εμπορία των συγκεκριμένων προϊόντων, καθώς επίσης είναι και γνωστός συλλέκτης whisky και cognac. Εχει μόνιμη συνεργασία με όλους τους μεγάλους οίκους δημοπρασιών whisky, όπως Christies, McTears, Bonhams. Η ενασχόληση του για 22 και πλέον χρόνια σε αυτό τον χώρο, του έχει δώσει βαθιά και εμπεριστατωμένη γνώση στο whisky, τόσο σε επίπεδο τεχνικών στοιχείων, όσο και σε επίπεδο ιστορικών λεπτομερειών.

Share: