Κρασί και Μουσική…

Εχω πει πολλές φορές πόσο το κρασί μοιάζει με την κλασσική μουσική όσον αφορά στην απόλαυση αλλά και κατανόησή του, και η απολαυστική και ανάλαφρη συμφωνία της Βιέννης μου το θυμίζει κάθε… Πρωτοχρονια!

Χθες το βράδυ λοιπόν για μιά ακόμα Πρωτοχρονιά είχα τη χαρά να απολαύσω την Πρωτοχρονιάτικη Συναυλία της Φιλαρμονικής Ορχήστρας της Βιέννης, υπό την διεύθυνση του μαέστρου Daniel Barenboim που επίσης είχα τη χαρά να τον παρακολουθήσω πρόσφατα στο Μέγαρο Μουσικής να διευθύνει την ορχήστρα Staatskapelle του Βερολίνου -μια από τις καλύτερες και αρχαιότερες ορχήστρες του κόσμου- σε έργα των Brahms και Schumann.

Μια εξαιρετική εκτέλεση έργων της οικογένειας των συνθετών Strauss, του Johann Strauss I και των γιών του Johann Strauss II, Eduard Strauss και Josef Strauss που την είδα και την άκουσα από την ΕΡΤ1 σε επανάληψη, αφού δεν μπόρεσα να τη δω το πρωΐ… μια χαρούμενη, εορταστική εκδήλωση που γίνεται κάθε χρόνο την 1η του νέου έτους με ελαφρά κομμάτια κλασσικής μουσικής, συνήθως των Strauss.

Ναι, κρασί και μουσική μοιράζονται ιδιότητες, χαρακτηριστικά, αλλά και μεθόδους προσέγγισης!

Όπως και η μουσική, έτσι και το κρασί πρέπει να πλησιάζεται σταδιακά, με κάποια σειρά και μέθοδο που θα διευκολύνει την κατανόηση αλλά και την απόλαυσή του… και τα δύο είδη είναι έργα τέχνης (ναι, το κρασί είναι έργο τέχνης) που απολαμβάνονται κατά τη διάρκεια της «ανάλωσής» τους, σε αντίθεση με ένα πίνακα ζωγραφικής ή ένα γλυπτό… και στα δύο η πολυπλοκότητα, η κομψότητα, η χάρη ή η αυστηρότητα και η στιβαρότητα είναι βασικά χαρακτηριστικά. Υπάρχουν -όπως και μουσικά κομμάτια- κρασιά κλασσικά, ρομαντικά, μπαρόκ, σύγχρονα… και η απόλαυση των δύο επηρεάζεται από την γνώση της ιστορίας τους, αλλά και από τη φήμη τους!

Είναι αδύνατον σε ένα αρχάριο φίλο του κρασιού να ξεκινήσει με πολύπλοκα ή ιδιαίτερης οινοποίησης κρασιά… απλά δεν θα του αρέσουν, όπως το ίδιο θα συμβεί και με ένα αρχάριο ακροατή της κλασσικής μουσικής αν ξεκινήσει με έργα Βετόβεν ή Μπαχ… τα έργα των Strauss είναι για την μουσική ότι το Μοσχοφίλερο ή η Μαλαγουζιά αλλά και τα περισσότερα Ροζέ για το κρασί! Απλά, κομψά και χαριτωμένα, απολαυστικά για όλους, έστω και με μηδενική εμπειρία στην απόλαυση της μουσικής και του κρασιού.

Στη συνέχεια και όσο η εμπειρίες μεγαλώνουν, πιο πολύπλοκα μουσικά κομμάτια ή κρασιά θα αρέσουν: Μότσαρτ, Μπραμς, Σοπέν είναι για την μουσική τα αντίστοιχα των Sauvignon Blanc, Pinot Noir, ελαφρών Merlot αλλά και Λημνιώνας, Αγιωργίτικων δεξαμενής και Ασύρτικων εκτός Σαντορίνης, όπου η σχετική πολυπλοκότητα αλλά κυρίως η κομψότητα των μουσικών ήχων συμβαδίζει με την αυξημένη πολυπλοκότητα και κομψότητα αρωμάτων και γεύσεων των κρασιών.

Η πείρα έρχεται να αναζητήσει την πραγματική μουσική πολυπλοκότητα αλλά και αυστηρότητα ή στιβαρότητα ύφους σε συνθέσεις των Μπετόβεν και Μπαχ και άλλων κλασσικών ή μπαρόκ συνθετών, όπως αντίστοιχα η οινική πείρα σε κρασιά υψηλής αρωματικής και γευστικής πολυπλοκότητας, Μπορντώ blends, Cabernet Sauvignon, Syrah, Ξινόμαυρα και κρασιά παλαίωσης, όπως και Ασύρτικα Σαντορίνης η τα βαρελάτα Chardonnay…

Τέλος, ο έμπειρος οινόφιλος με πολλά χρόνια γευστικής οινικής απόλαυσης θα εκτιμήσει κρασιά που μπορεί να μην είναι καθόλου αρεστά στον αρχάριο (προφανώς δεν θα τα… δυσφημήσω εδώ!), όπως και ο αντίστοιχα έμπειρος φίλος της μουσικής θα «απολαύσει» συνθέσεις Σένμπεργκ, Ξενάκη, Χρήστου ή άλλων σύγχρονων συνθετών όπου η αρμονία λείπει από τα ακούσματα και που μερικά είναι σχεδόν… αφόρητα στα αυτιά μη εκπαιδευμένων ακροατών!

Άκουσα την Πρωτοχρονιάτικη συναυλία της Φιλαρμονικής της Βιέννης πρώτα με τη συνοδεία του καθημερινού μου κρασιού, της «Μικρής Αρκούδας» του Ζαφειράκη και στη συνέχεια με «Δάφνιο», το θαυμάσιο Βιδιανό του Δουλουφάκη… Και τα δύο ταίριαξαν θαυμάσια.

Ναι, υπάρχει ταίριασμα μουσικής και κρασιού, όσο παράξενο και αν φαίνεται σε ένα νέο φίλο του κρασιού.… Δοκιμάστε τους συνδυασμούς, αν είστε ταυτόχρονα φίλη ή φίλος της κλασσικής μουσικής.

Σίγουρα δεν θα χάσετε…

Στην υγειά σας!