Άγιος Πατρίκιος

Αφιέρωμα στον Άγιο Πατρίκιο κάνω κάθε χρόνο. Αυτό όμως δε σημαίνει οτι ο καθένας είναι πάνω απο τον υπολογιστή να διαβάζει τι γράφω εγώ, οπότε θα κάνω ενα repeat και πολύ ευχαρίστως μάλιστα.

Ξεκινώντας, θα κάνω μια παρατήρηση, με βάση τα νούμερα .Γεννήθηκε το 385μχ και πέθαμε το 461μχ. Μου φαίνεται λοιπόν, οτι όντως πρέπει να είχε μιλήσει με τον Θεό, όπως έγραψε κι ο ίδιος. Διότι, σε μια εποχή, που το να φτάσεις πενήντα χρονών, έμοιαζε ως μοναδικό κατόρθωμα, το δικό του κοντέρ έγραψε εβδομήντα έξι. Είναι κάτι αντίστοιχο με το να φτάσω εγώ εκατόν είκοσι ετών, κάτι που δεν το πολυβλέπω. Βέβαια, με παππούδες και γιαγιάδες, όλους απο 93 έως 97, και με ενα προπάππου στα 104, και μάλιστα κατά τη διάρκεια περιπάτου(!!!!!), δεν αποκλείεται κιόλας. Πάντως whisky θα πίνουμε μέχρι την τελευταία μέρα.

Ας αφήσω όμως τον κομπάρσο, κι ας επανέλθω στον πρωταγωνιστή. Ως παιδί, μεγαλώνει σε εύπορη ρωμαιοχριστιαννική οικογένεια και γαλουχείται με τις ιδέες του χριστιανισμού. Σε ηλικία 16 ετών, πέφτει θύμα απαγωγής και καταλήγει στην παγανιστική τότε Ιρλανδία, όπου απο ένα χρονικό σημείο και μετά , περνάει τη ζωή του ως βοσκός. Όπου και μετά απο έξι χρόνια βλέπει όραμα το Θεό, ο οποίος τον βοηθάει να δραπετεύσει. Αργότερα επιστρέφει Ιρλανδία για να κηρύξει το χριστιανισμό. Τον δέκατο έβδομο αιώνα ανακηρύσσεται σε άγιο απο την εκκλησία.

Εορτασμοί

Η δεκάτη εβδόμη του Μαρτίου, γιορτάζεται όχι μόνο στην Ιρλανδία, αλλά σε όλο τον κόσμο απο τους απανταχού ιρλανδούς. Ωστόσο, οι εορτασμοί σε μεγάλη κλίμακα δεν ξεκίνησαν απο την Ιρλανδία, αλλά απο την ιρλανδική ομογένεια στη Βόρεια Αμερική τον δέκατο ένατο αιώνα, με κύρια έκφρασή τους τις τεράστιες σε πλήθος παρελάσεις. Κάτι που φυσικά γίνεται και στις μέρες μας, σε Νέα Υόρκη, Σικάγο, Φιλαδέλφεια, Ντιτρόιτ, Σύδνευ, κι ακόμη ένα σωρό σημεία της υδρογείου, όπως φυσικά και το ίδιο γίνεται σε Δουβλίνο και Μπέλφαστ. Κύριο χαρακτηριστικό των εορτασμών, το πράσινο χρώμα παντού, αλλά και η μεγάλη κατανάλωση μπύρας και whisky. Εμείς εδω, θα γιορτάσουμε με το δεύτερο. Και τι προτείνουμε? Ενα σωρό, οπότε καλύτερα να ξεκινάμε.

Πριν λίγα χρόνια, αφού τελείωσε μια εκδήλωση με whisky απο τη Σκωτία, ενας συνάδελφος μου έδωσε να δοκιμάσω κάτι πολύ ωραίο. Στο μεταξύ, εχω ξαναπεί οτι άρθρο χωρίς τη λέξη Σκωτία, δε βγαίνει. Και για τη Γη του Πυρός να γράφω, κάπου θα κολλήσει και μια Σκωτία. Αυτό που μου έδωσαν να δοκιμάσω, κι απο τότε μπήκε στον κατάλογο του HOW ήταν το πολύ νόστιμο και value for money Roe and Co, το οποίο και θα είναι η πρώτη πρότασή μας.

Πάμε τώρα στο σχετικά καινούριο Royal Oak Distillery, απο όπου και θα διαλέξουμε δυο ωραία whisky. Πρόκειται για τα Busker Single Malt και Busker Pot Still. Παρεμπιπτόντως Busker είναι κάτι σαν μουσικός του δρόμου.

Θα ανηφορίσω τώρα προς τη Βόρεια Ιρλανδία, λίγο έξω απο το Belfast. Απο το Bushmills Distillery διαλέγω ένα κλασικό blend κι ενα malt. Πίνουμε Bushmills Black Bush και Bushmills 10 ετών.

Και μέρα Αγίου Πατρικίου, χωρίς λίγο Jameson δεν πάει. Το blend που μεγάλωσε πολλούς πιτσιρικάδες, μεταξύ των οποίων και μένα (πάλαι ποτέ πιτσιρικάς), δεν γίνεται να μην έχει μια θέση εδώ.

Πάμε τώρα σε κάτι ακόμη εξαιρετικό. Η δουλειά που έχει γίνει τα τελευταία χρόνια απο την οικογένεια Grants, στο Tullamore DEW Distillery, ήταν αναμενόμενο να καταλήξει σε πολύ ωραία whiskey .Ενα απο αυτά το Tullamore DEW Irish που ταιριάζει μια χαρά με τη γιορτή και πρέπει να το τιμήσουν οι φίλοι του καλού ποτού.

Πάω τώρα στο πολύ πρωτοποριακό Waterford Distillery, που φτιάχνει ποτά απο οργανικό κριθάρι και δίνει μεγάλη έμφαση στο terroir. Πίνουμε Waterford Lake Field και Waterford Gaia Organic.

Θα κλείσω τις επιλογές με αυτό που φάνταζε άχαστο πριν ξεκινήσω να γράφω. Πάω με δωδεκάρι Redbreast.

Και του χρόνου