Την Καθαρά Δευτέρα το κατάστημά μας στο Χαλάνδρι θα είναι ανοικτό 10:00-18:00

Περί ανέμων και υδάτων

Από τον Κ. Κοντογιώργη


Αυτή την εβδομάδα και ενώ βρισκόμαστε σε αναμονή για την δεύτερη βραδιά Speyside, λέω να ασχοληθώ με λίγο από όλα. Θα καταπιαστώ με διάφορα επίκαιρα θέματα και θα εντοπίσω πράγματα που με ενοχλούν. Ξεκινάω με αυτά.

Την αφορμή την έδωσε μια κουβέντα που είχα με τον μεγάλο μου γιό, τον Νικόλα, χτες το βράδυ. Για τον τύπο αυτό σας έχω μιλήσει και παλιότερα. Από μικρός μπορεί να ξεχωρίσει εύκολα διάφορα πράγματα που αφορούν στο whisky. Όπως για παράδειγμα, οτι το Macallan βρίσκεται στο Speyside, ή αν το Ardbeg είναι καπνιστό ή όχι, ή ακόμη αν το Scapa και το Highland Park είναι ξαδέλφια. Μιλάμε λοιπόν, για άτομο με άποψη, προσπαθώ να είμαι όσο πιο αντικειμενικός γίνεται, αφού είναι ο γιός μου.

Το θέμα της συζήτησης ήταν ένας ράπερ, από αυτούς που ακούνε οι πιτσιρικάδες στην ηλικία των 14 ετών, ή μάλλον για την ακρίβεια, δυο διαφορετικοί τύποι ράπερ. Ο πρώτος καυτηρίαζε τα πάντα με τους στίχους του, μέχρι που υπέγραψε συμβόλαιο με μεγάλη δισκογραφική εταιρία, ή οποία πληρώνοντάς τον, τον φίμωσε και ο δεύτερος, ο οποίος ουδέποτε έγινε γνωστός, διότι διάλεξε δρόμο μοναχικό και δρόμο μη προβολής του εαυτού του. Από την κουβέντα κατάλαβα τελικά, οτι ο Νικόλας προτιμάει τον δεύτερο, για μένα ήταν σίγουρο, ποιόν θα προτιμούσα σε τέτοια περίπτωση.

Όμως, με αφορμή την κουβέντα, αναρωτήθηκα. Πρέπει κάποιος να είναι όλη μέρα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και να προβάλλει τον εαυτό του? Το ταλέντο δεν μετράει? Πρέπει όλη την ώρα να είσαι με το κουμπί στο χέρι και να πατάς οτι σου αρέσει, να κολακεύεις τους άλλους, γράφω κολακεύεις, διότι δεν θέλω να χρησιμοποιήσω άλλη λέξη. Ποτέ μου δεν κατάλαβα τι χρησιμότητα έχει αυτό. Η ζωή και η προσωπικότητα του καθενός πλέον μετριούνται με το πόσα κλικ έχει και πόσους φίλους, οι οποίοι στις περισσότερες περιπτώσεις είναι εικονικοί. Αν κάποιος δεν με γνωρίζει προσωπικά, θα νομίζει οτι με αυτές τις ιδέες που έχω, είμαι 102 ετών, όμως είμαι 52, απλώς βλέπω τα πράγματα διαφορετικά. Προσφάτως έκανα ένα αφιέρωμα σε κάποιο αποστακτήριο και ο εισαγωγέας μου ζήτησε να του το στείλω, γιατί θέλει λέει να το ανεβάσει. Μα γιατί θα πρέπει να βγει στο διαδίκτυο, δεν καταλαβαίνω. Μήπως εγώ το έγραψα για να κάνω δημόσιες σχέσεις? Αν χρειάζεται να δώσω απάντηση σε αυτό, τότε δεν διαβάζετε συχνά αυτή τη στήλη. Και ούτε αυτοί που φτιάχνουν αυτές τις ουισκάρες σκέφτονται και υπολογίζουν τα κλικ διάφορων μαιντανών. Άλλο να είσαι κοινωνικός και άλλο δημοσιοσχετίστας.

Μαιντανός είπα και θυμήθηκα κάτι. Η κατάσταση με τους γνωστούς αγνώστους φαίνεται οτι αρχίζει να ξεφεύγει πολύ. Ξέρετε ποιοί είναι οι γνωστοί άγνωστοι. Αντί να καθίσουν να μάθουν τίποτα για κανένα spirit, άρχισαν τώρα τις εμφανίσεις και στις κάμερες. Άντε και στο Hollywood. Για πολλοστή φορά θα πω οτι αυτά δεν ισχύουν για όλους, αλλά ισχύουν δυστυχώς για πολλούς από δαύτους, με την ανοχή και κυρίως την προτροπή των εταιριών.

Το άλλο πάλι, που το πάτε? Έκανε λέει check in στο μαγαζί του. Στο μαγαζί του θα ήτανε, που θα ήτανε αφού είναι δικό του? Γιατί να πρέπει να ενημερωθεί κι ο κόσμος που βρίσκεται ο τύπος? Εγώ δεν πιστεύω οτι μας ψεκάζουν, βλέποντας κάτι τέτοια όμως, μου περνάει κι από το μυαλό.

Λίγο πιο πάνω, είπα Highland Park και κάτι θυμήθηκα. Εκεί πέρα μου φαίνεται οτι κάτι έχουν πάθει. Δεν εξηγείται αλλιώς, αυτός ο ορυμαγδός της τελευταίας χρονιάς από whisky χωρίς αναφορά σε έτη παλαίωσης. Κάτι τέτοιο δεν μας αρέσει καθόλου, διαβάστε το άρθρο Ο παλιός είναι αλλιώς. Ναι μεν καταλαβαίνω οτι το στοκ εξαφανίζεται με ασύλληπτους ρυθμούς στην Ασία, και τα αποστακτήρια δεν προλαβαίνουν να παλαιώνουν τα ποτά τους. Αλλά εδώ μιλάμε για Highland Park, το οποίο λόγω του ονόματος και της ιστορίας του, οφείλει να στέκεται πάντα στο ύψος των περιστάσεων. Δεν μπορεί αυτό το αποστακτήριο, που έχει βγάλει ουισκάρες, όπως το Highland Park 18 ετών, ή το Highland Park 12 ετών, να μας έχει φλομώσει σε Dragon, Raven, Valkyrie και ένα σωρό άλλα. Ας βρουν κι εκεί τρόπο να βάλουν επιπλέον άμβυκες, όπως έκαναν και στο Kilchoman, που βγάζει τα εξαιρετικά Sanaig και Machir Bay.

To νέο της εβδομάδας δίχως άλλο, ήταν το καινούριο αποστακτήριο του Macallan. Ένα εντελώς πρωτοποριακό οίκημα, με εξτρεμιστική σχεδίαση και τεράστιο μέγεθος. Στοίχισε 140 εκατομμύρια λίρες και διαθέτει, αν είναι δυνατόν, 21 δεξαμενές ζύμωσης και 36 άμβυκες. Τώρα αυτό αν είναι καλό νέο ή κακό, θα δούμε. Ελπίζουμε πάντως το αποστακτήριο να επανέλθει στα σπουδαία, προ εικοσαετίας στάνταρ του.

Προχθές στο Campeltown είχαμε open day για το Springbank, στα πλαίσια του Campeltown Malt Festival. Υπήρχε κόσμος που από βραδύς κοιμήθηκε έξω από το αποστακτήριο, για να έχει άμεση και γρήγορη πρόσβαση στα τρια επετειακά μπουκάλια που βγήκαν για το Festival. Τα μπουκάλια αυτά ήταν τα Hazelburn 10 ετών Marsala Cask, Longrow 13 ετών Port Cask και φυσικά Springbank 21 ετών Sherry και Madeira Cask. Ειδικά αυτό το τελευταίο έχει ένα χρώμα σαν βυσσινάδα. Ευχαρίστως αν ήμουν εκεί θα πλήρωνα τις 250 λίρες που κοστολογήθηκε, αν τα κατάφερνα βέβαια, γιατί οι ουρές ήταν ατελείωτες και τα μπουκάλια λίγα και βέβαια αριθμημένα.

Ελπίζω για του χρόνου και μέχρι τότε κανείς δεν παέι χαμένος. Ανοίγω Springbank δεκαπεντάρι και θα περάσω μια χαρά.

Στην υγειά σας


Ο Κυριάκος Κοντογιωργης ασχολείται από το 1992 με τα κρασιά και τα αποστάγματα, είναι ιδιοκτήτης εταιρείας που ασχολείται με την εμπορία των συγκεκριμένων προϊόντων, καθώς επίσης είναι και γνωστός συλλέκτης whisky και cognac. Εχει μόνιμη συνεργασία με όλους τους μεγάλους οίκους δημοπρασιών whisky, όπως Christies, McTears, Bonhams. Η ενασχόληση του για 22 και πλέον χρόνια σε αυτό τον χώρο, του έχει δώσει βαθιά και εμπεριστατωμένη γνώση στο whisky, τόσο σε επίπεδο τεχνικών στοιχείων, όσο και σε επίπεδο ιστορικών λεπτομερειών.

Share: