Την Καθαρά Δευτέρα το κατάστημά μας στο Χαλάνδρι θα είναι ανοικτό 10:00-18:00

Athens Rum and Whisky Festival

Από τον Κ. Κοντογιώργη


Έχουμε πει πολλές φορές, οτι αυτό που γίνεται με τα μπαρ στην Αθήνα, αλλά και σε όλη την Ελλάδα γενικότερα, είναι πρωτόγνωρο και δεν νομίζω να έχει προηγούμενο στη χώρα μας, σε κανένα χρονικό σημείο, τουλάχιστον από όσο θυμάμαι εγώ. Τα μπαρ ανοίγουν το ένα πίσω από το άλλο και τολμώ να πω οτι δέκα ανοίγουν και ένα κλείνει. Φυσικό επακόλουθο λοιπόν, να διοργανώνονται εκδηλώσεις με αντικείμενο το μπαρ και τα ποτά, άλλες καθιερωμένες όπως το Athens Bar Show, που θα γίνει για όγδοη συνεχόμενη χρονιά στο Γκάζι και άλλες πιο φρέσκες, όπως αυτή που πήγα στις 30 Σεπτεμβρίου.

Εκείνο το απόγευμα λοιπόν, μπήκα στο αυτοκίνητο, ανηφόρισα τη Λεωφόρο Συγγρού και έφτασα στο Ζάππειο, όπου γινόταν η έκθεση. Ήταν η δεύτερη χρονιά διεξαγωγής και ήταν αφιερωμένη σε ρούμι και ουίσκυ, ενώ πέρσι είχε σαν θέμα μόνο το ρούμι. Ξεκίνησα λοιπόν να επισκέπτομαι ένα ένα τα περίπτερα, προσπαθώντας να προλάβω όσα πιο πολλά γινόταν, αφού θα είχα μόνο μια μέρα για να δω την έκθεση, λόγω οικογενειακής υποχρέωσης την επόμενη μέρα.

Πρώτη βόλτα στο χώρο της εταιρίας Τσακνάκης, που ασχολείται με την εισαγωγή ποτών και δραστηριοποιείται πολύ έντονα τον τελευταίο καιρό. Πολλά και διαφορετικά ρούμια, κυρίως από την Καραϊβική, πολλές εκδοχές της μάρκας Plantation, καθώς και η μάρκα Doorlys που παράγεται στο σπουδαίο αποστακτήριο Foursquare στα νησιά Barbados. Ωστόσο, δεν ήπια ρούμι, αφού τα περισσότερα τα είχα δοκιμάσει. Μπροστά μου βρήκα τον πάντα ευγενικό, ενημερωμένο και φυσικά γνώστη του αντικειμένου Τεό Σπυρόπουλο, ο οποίος μου πρότεινε κάτι πολύ ιδιαίτερο. Η πιο πάνω εταιρία εκτός από ρούμι και cognac, εισάγει και whiskey από την Ιρλανδία και συγκεκριμένα από τη φίρμα Teeling. Ήπια και εγώ λοιπόν ένα Poteen, από τη συγκεκριμένη φίρμα. Και τι είναι το Poteen? Είναι απόσταγμα, το οποίο όμως δεν έχει υποστεί την διαδικασία της παλαίωσης, αλλά είναι ακριβώς όπως βγαίνει από την απόσταξη και φυσικά έχει πολύ υψηλό αλκοολικό βαθμό. Η αλήθεια είναι οτι δεν έχω πιεί πολλά new make spirits και κανένα από την Ιρλανδία, όλα από τη Σκωτία. Κανένα όμως δεν μου άρεσε, ενώ θα έλεγα οτι κάποια από αυτά ήταν απαίσια. Ωστόσο αυτό που ήπια μου άρεσε πολύ. Ήταν ντελικάτο, φρουτώδες και αρωματικό. Αυτό που δεν κατάλαβα ήταν γιατί είχε σχετικά χαμηλό αλκοολικό βαθμό, πενηντατέσσερα κάτι αν θυμάμαι καλά. Από όσο εγώ γνωρίζω, όταν τελειώσει η απόσταξη, έχουμε ένα απόσταγμα με περίπου 60 με 68 τοις εκατό περιεκτικότητα σε αλκοόλ και φυσικά είναι τελείως άχρωμο. Πάντως μου άρεσε πολύ. Αμέσως μετά ήπια κάποιο από τα πολλά Teeling, δεν θυμάμαι ποιό, πάντως ήταν επίσης εξαιρετικό, όπως και τα υπόλοιπα που έχω πιεί από τη φίρμα, ενώ και εδώ δεν έλειπε η χαρακτηριστική για ιρλανδέζικο, μυρωδιά ροδάκινου.

Ακριβώς πιο δίπλα, το περίπτερο της εταιρίας Mavrikos Imports. Κι εδώ είχαμε πολύ ρούμι και whisky, αυτό άλλωστε ήταν και το αντικείμενο της έκθεσης. Αποκλειστική εισαγωγή για το πολύ αξιόλογο κουβανέζικο ρούμι Santiago de Cuba, καθώς επίσης και των προϊόντων της ανεξάρτητης σκωτσέζικης εταιρίας εμφιάλωσης Douglas Laing, με πολλά ωραία whisky στο δυναμικό της, όπως για παράδειγμα το Bunnahabhain Premier Barrel 8 ετών. Εγώ όμως βρήκα άλλη λιχουδιά για να πιω, μετά από προτροπή του κυρίου Νίκου Μαυρίκου, ιδιοκτήτη της εταιρίας. Ήπια λοιπόν το εκρηκτικό Big Peat, με την βαριά, στιβαρή υφή και γεύση του και το ευχαριστήθηκα και πολύ, μιας και είχα καιρό να το απολαύσω. Πάντως αυτή η βερσιόν είναι λίγο πιο light από τις υπόλοιπες που έχω δοκιμάσει, παραμένοντας πάντα ένα απίθανο whisky.

Και μετά προχώρησα παρακάτω, κάνοντας την απαραίτητη στάση στην εταιρία 3Ε για να απολαύσω για ακόμη μια φορά ένα κλασικό whisky, το απίθανο και διαχρονικό δωδεκάρι Highland Park.

Και αφού το ήπια, αμέσως πιο κάτω βρήκα μπροστά μου Havana Club, οπότε δεν παρέλειψα και μια μικρή δοκιμή από το καινούριο σχήμα φιάλης για το Havana Club 7 ετών, το οποίο έχουμε πει και παλιότερα οτι είναι ένα από τα καλύτερα της αγοράς σε αυτό το επίπεδο τιμής.

Ακριβώς απέναντι είδα ουισκάρες και όπως καταλαβαίνετε, έγινε το αναμενόμενο. Ολόκληρη μεζούρα και όχι δείγμα από δωδεκάρι Balvenie, ποτέ δεν πάει χαμένη. Ωστόσο, δεν ήταν το μόνο αυτό που ήπια, αφού δοκίμασα εξίσου, τόσο το Carribean Cask, όσο και το σούπερ Balvenie 21 ετών, τα οποία είχαν την ευγένεια να μας προσφέρουν οι υπεύθυνοι της εταιρίας Άμβυξ. Πολλά ακόμη ωραία ποτά υπήρχαν στο συγκεκριμένο περίπτερο, όπως τα Royal Brackla 12 ετών, ή Craigellachie 13 ετών, όμως, αφενός μεν, τα έχω πιεί πολλές φορές, αφετέρου δε, όταν είσαι σε μια έκθεση τέτοιου είδους, κάτι πρέπει να διαλέξεις, κάτι να μείνει πίσω. Πάντως αυτή τη φορά στο περίπτερο της συγκεκριμένης εταιρίας, ήπιαμε ότι θέλαμε, ενώ δεν είχε γίνει το ίδιο πέρσι στο Bar Show, όσοι θέλετε διαβάστε το σχετικό άρθρο. Τώρα όμως η φιλοξενία ήταν άψογη και δεν μπορώ παρά να εκφράσω τις ευχαριστίες μου.

Πολύ κοντά, μόλις πέντε έξι βήματα, αφού μιλούσαμε για μικρή έκθεση, ήταν η εταιρία Pernod Ricard, με πολύ whisky επίσης. Eίδαμε Scapa Skiren, πολύ και με μεγάλη ποικιλία Glenlivet, όπως για παράδειγμα το εξαιρετικό δωδεκάρι και ένα απίθανο whisky, το οποίο ήταν και το μόνο που ήπια, αφού έπρεπε να φυλάξω χώρο, συν οτι τα υπόλοιπα τα είχα πιεί πολλές φορές. Αυτό που ήπια ήταν το θεσπέσιο, μελένιο και αρωματικό Longmorn 16 ετών, στην καινούρια έκδοσή του. Ομολογώ οτι τα δεκαεξάρια που είχα πιεί παλιότερα δεν με ξετρέλαναν αυτό όμως, όχι μόνο μου άρεσε πάρα πολύ, αλλά μπορώ να πω οτι μου θύμισε αρκετά το κλασικό και απίθανο δεκαπεντάρι, το οποίο είναι πολλά χρόνια εκτός παραγωγής.

Από εκεί και μετά, μόνο βόλτα, μέχρι το τέλος της έκθεσης, διότι έπρεπε να επιστρέψω στην αρχή της και να πάω στο περίπερο της εταιρίας

Καρούλιας

Και το άφησα για το τέλος γιατί εκεί συνέβαιναν πολλά ενδιαφέροντα πράγματα. Και πρώτα απ' όλα, γνώρισα την Κα Joanne Brown, η οποία κατέχει την πολύ σημαντική και υπεύθυνη θέση του Brand Ambassador για το σπουδαίο Bruichladdich. Άφησα επίτηδες τα εξαιρετικά Classic Laddie και Port Charlotte Scottish Barley και πήγα κατευθείαν στο Octomore 07.1. Φυσικά το συγκεκριμένο whisky είναι από αυτά που αν προσπαθήσεις να το περιγράψεις, μάλλον θα το αδικήσεις. Οπότε όποιος θέλει να δει πως είναι, καλό θα είναι να αγοράσει ένα μπουκάλι, να το κρύψει σε καμιά ντουλάπα και να το πίνει μόνος του. Εγώ θα το χαρακτήριζα απλώς μεγαλειώδες, ενώ και όσοι ήταν δίπλα μου και δοκίμασαν είχαν την ίδια άποψη, όπως διαπίστωσα. Ωστόσο, όταν έπινα το Octomore, δεν γνώριζα οτι αμέσως παρακάτω υπήρχε και ένα θωρηκτό. Διότι αν γνώριζα οτι η χαμογελαστή και ευγενέστατη Joanne θα άνοιγε και θα μου έβαζε πρώτον να το δοκιμάσω το μπουκάλι αυτό, θα τα είχα πάει ανάποδα. Για αυτό το λόγο και δεν θα γράψω εντυπώσεις, αφού όσο νερό κι αν ήπια μετά το απίστευτο Octomore, δεν ήταν αρκετό για να σβήσει τις γλυκιές φωτιές στο στόμα που καίνε για ώρα. Άρα, θα τα πούμε για το Black Art 05.1 κάποια επόμενη φορά που θα το πιω με το σεβασμό που αρμόζει σε ένα whisky της κατηγορίας του.

Και αφού τελείωσα την ολιγόλεπτη συζήτηση με τη Joanne μετακινήθηκα τρία τέσσερα μέτρα, όπου εκεί είχα άλλη σπουδαία συνάντηση. Αυτή τη φορά μίλησα και ήπια φυσικά με τον Allen Smith, ο οποίος είναι master blender στο αποστακτήριο Mount Gay στα νησιά Barbados. Είπαμε πολλά, αλλά ήπια λίγα, διότι άρχισα να πιέζομαι. Ωστόσο αυτά που ήπια ήταν το ένα καλύτερο από το άλλο. Πρώτα ήπια το ελαφρώς γλυκό και πιπεράτο Mount Gay Black Barrel, ενώ για το τέλος άφησα μια τρομερή εμπειρία. Ο Allen Smith μου είπε οτι το Mount Gay 1703 περιέχει μέσα στο blend ρούμια παλαιωμένα κατά βάση 12 χρόνια. Και όταν λέμε 12, εννοούμε 12 πραγματικά και όχι Solera. Φρούτα, βανίλιες, λίγο καραμέλα, χωρίς να γίνεται πολύ γλυκό, πραγματικά αισθησιακό.

Συμπερασματικά για την έκθεση, θα την περίμενα μεγαλύτερη, ενώ άσχημη εντύπωση έκανε η ζέστη στο χώρο. Πάντως σε γενικές γραμμές, είναι μια αξιόλογη προσπάθεια των διοργανωτών και θα χαρώ να ξαναπάω και του χρόνου.


Ο Κυριάκος Κοντογιωργης ασχολείται από το 1992 με τα κρασιά και τα αποστάγματα, είναι ιδιοκτήτης εταιρείας που ασχολείται με την εμπορία των συγκεκριμένων προϊόντων, καθώς επίσης είναι και γνωστός συλλέκτης whisky και cognac. Εχει μόνιμη συνεργασία με όλους τους μεγάλους οίκους δημοπρασιών whisky, όπως Christies, McTears, Bonhams. Η ενασχόληση του για 22 και πλέον χρόνια σε αυτό τον χώρο, του έχει δώσει βαθιά και εμπεριστατωμένη γνώση στο whisky, τόσο σε επίπεδο τεχνικών στοιχείων, όσο και σε επίπεδο ιστορικών λεπτομερειών.

Share: