Την Καθαρά Δευτέρα το κατάστημά μας στο Χαλάνδρι θα είναι ανοικτό 10:00-18:00

El Dorado

Από τον Κ. Κοντογιώργη


Οι αφορμές που μου δίνονται για τα άρθρα που διαβάζετε κάθε εβδομάδα, μερικές φορές έρχονται απο το πουθενά. Για να είμαι λοιπόν ειλικρινής, είναι μεσημέρι Σαββάτου, και δεν ξέρω ακόμη με ποιό θέμα θα ασχοληθώ στο σημερινό άρθρο. Κι έχω και πολλή δουλειά. Κι έχω και πολλά κιβώτια μπροστά μου. Και αρκετά απο αυτά έχουν ένα όνομα επάνω. Και να τι θα γράψω σήμερα. Μιλάμε λοιπόν για

El Dorado Rum

Καταρχάς, μου έρχεται στο μυαλό ένα ερώτημα. Η συγκεκριμένη μάρκα ανήκει άραγε στη mainstream κατηγορία, ή μήπως μιλάμε για πιο ψαγμένο ρούμι? Θα απαντηθεί στην πορεία νομίζω. Για πάμε όμως να πούμε

Λίγα λόγια για την ιστορία όπως πάντα

Καταρχάς, μιας και η περιοχή στην οποία θα ταξιδέψουμε σήμερα, είναι η Guyana, να πούμε οτι ανακαλύφθηκε το 1498 απο τον Χριστόφορο Κολόμβο. Ο οποίος φέρνει μαζί του απο τα Κανάρια Νησιά το ζαχαροκάλαμο. Αργότερα, στα μέσα του δέκατου έβδομου αιώνα, υπάρχουν πάνω απο 500 φυτείες με ζαχαροκάλαμα, αλλά απόσταξη για ρούμι ακόμη δεν υπάρχει. Και το έχω γράψει παλιότερα, αλλά να το ξαναπώ. Άλλο πράγμα πότε ξεκίνησε μια μονάδα παραγωγής ζάχαρης, κι άλλο πράγμα η απόσταξη. Πολλά αποστακτήρια στην Καραιβική και στη Λατινική Αμερική, χρησιμοποιούν σαν διαφημιστικό τρικ, κάποιες χρονολογίες ίδρυσης, που δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα, και το μόνο που δείχνουν είναι πότε ξεκίνησε η παραγωγή ζάχαρης στο σημείο. Όμως εδώ μιλάμε για ρούμι, κι όχι για ζάχαρη. Ωστόσο, το 1732 έχουμε όντως απόσταξη στο Port Mourant.Και θα μου πείτε, τι είναι αυτά που λέω. Υποτίθεται οτι θέμα σήμερα είναι το El Dorado, τι Port Mourant μας λες?Έχει σχέση? Φυσικά κι έχει σχέση.Σιγά σιγά θα τα πούμε. Δε φαντάζομαι να βιάζεται κανείς. Εγώ πάντως πίνω ένα ωραίο δωδεκάρι Glendronach και δε βιάζομαι καθόλου. Και πρέπει να πούμε το εξής. Η ιστορία που λέμε τώρα, έχει να κάνει με όλα τα ρουμια απο τη Guyana, διότι πλέον υπάρχει ένα και μοναδικό αποστακτήριο, το Diamond, το οποίο όχι μόνο παράγει τα El Dorado, αλλά έχει συγκεντρώσει όλη την ιστορία των Demerara Rums (?), με τρόπους που θα εξηγήσω παρακάτω.

Πάμε να βγάλουμε το ερωτηματικό. Τι θα πει Demerara Rums? Η ονομασία προέρχεται απο τον ποταμό Demerara, στην ανατολική όχθη του οποίου υπάρχει το Diamond. Και σε κάθε περίπτωση, μιλάμε για βαρύ ρούμι, κατά πολλούς απο τα καλύτερα στον κόσμο. Πάω τώρα πάλι πίσω. Που είχα μείνει? Στο Port Mourant .Εκτός απο αυτό το αποστακτήριο, αρχίζουν κι άλλα να ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια. Enmore, Blairmont, Uitvlught, La Bonne Intention, Versailles, Skeldon κι ένα σωρό άλλα, τόσα πολλά που κάποια στιγμή περνούσαν τα 300. Ωστόσο, το 1958 έχουν μείνει μόνο δεκαοκτώ, και το 2000 έκλεισε και το τελευταίο. Και κάπου εδώ μιλάμε για

Άμβυκες και στήλες

Η μοναδική εταιρία που παρέμεινε λοιπόν, ήταν η Demerara Distillers Ltd και αποστακτήριο το Diamond. Που πήγε όμως όλος ο εξοπλισμός απο τα αποστακτήρια που έκλεισαν? Ξεκινάμε με το ξύλινο Coffey Still του Enmore. Χρονολογείται απο το 1880, κι όχι μόνο είναι ο αρχαιότερος που υπάρχει, αλλά είναι κι ο μοναδικός στο είδος του.

Απο εκεί και πέρα, έχουμε τους ξύλινους άμβυκες. Ένας διπλός κι ένας μονός. Ο διπλός, πριν μεταφερθεί στο Diamond, δούλευε στο Port Mourant, ενώ ο έτερος, μονός είπαμε, έκανε πολλές βόλτες. Καταρχάς, στο Verdailles, μετά στο Enmore, μετά στο Uitvlught και τέλος εκεί που βρίσκεται τώρα.

Βλέπουμε λοιπόν, ότι όλη η ιστορία των Demerara Rums βρίσκεται μέσα σε ένα μόνο αποστακτήριο στις μέρες μας και βρίσκει έκφραση μέσα απο τα El Dorado Rums.

Η Demerara Ditillers Ltd πριν χρόνια χρησιμοποίησε κάποια αποθέματα απο τα παλιά αποστακτήρια, και σε συνδυασμό με νεότερα αποστάγματα δημιούργησε τη σειρά Rare Collection. Δηλαδή, έχουμε και παλιότερο απόθεμα απο το Enmore για παράδειγμα, αλλά και την ξύλινη στήλη του Enmore να βρίσκεται σε λειτουργία. Υπάρχουν εκδοχές απο Port Mourant, Enmore, Versailles, Albion, Skeldon. Εξυπακούεται ότι μιλάμε για ονομασία που προέρχεται απο το όνομα του αποστακτηρίου που λειτουργούσε ο άμβυκας. Διότι αν μιλούσαμε για Skeldon που φτιάχτηκε στο Skeldon όταν αυτό ήταν σε λειτουργία, πάμε αλλου. Όποιος θα ήθελε να πιεί ας πουμε το θρυλικό Sleldon 1973 του Velier, πρέπει να έχει δυο πράγματα. Πρώτον, ένα ωραίο και ζεστό πεντοχίλιαρο και δεύτερον, μια πολυθρόνα κοντά, γιατί θα λιποθυμήσει μόλις πιει αυτό το σατανά. Ήπια πριν χρόνια μια μεζουρα στη Βιέννη, κι ακόμη το θυμάμαι.

Άμβυκες και στήλες λοιπόν, τα αποστακτήρια πέθαναν. Κρατάει όμως ζωντανή την ανάμνηση τους η Demerara Distillers και κατά κάποιο τρόπο το El Dorado.

Και πάω τώρα στο αρχικό ερώτημα. Είναι mainstream ή μήπως είναι πιο ψαγμένο. Και νομίζω απαντήθηκε. Δεν είναι mainstream και φυσικά και δεν έχει σχέση με κάτι άλλα σιρόπια που κυκλοφορούν, να μην αρχίσω τώρα χρονιάρες μέρες. Δοκιμάστε το δωδεκάρι, το οποίο είναι λίγο παραπάνω γλυκό για τα γούστα μου, το εξαιρετικό δεκαπεντάρι και φυσικά το εικοσιενός ετών, με την εκπληκτική σχέση ποιότητας τιμής.

Μέχρι την επόμενη εβδομάδα, εύχομαι σε όλους

Καλά Χριστούγεννα και

Στην υγειά σας


Ο Κυριάκος Κοντογιωργης ασχολείται από το 1992 με τα κρασιά και τα αποστάγματα, είναι ιδιοκτήτης εταιρείας που ασχολείται με την εμπορία των συγκεκριμένων προϊόντων, καθώς επίσης είναι και γνωστός συλλέκτης whisky και cognac. Εχει μόνιμη συνεργασία με όλους τους μεγάλους οίκους δημοπρασιών whisky, όπως Christies, McTears, Bonhams. Η ενασχόληση του για 25 και πλέον χρόνια σε αυτό τον χώρο, του έχει δώσει βαθιά και εμπεριστατωμένη γνώση στο whisky, τόσο σε επίπεδο τεχνικών στοιχείων, όσο και σε επίπεδο ιστορικών λεπτομερειών.

Share: