You have chosen to translate our site. Please note that House of Wine has an international section with a vast collection of Greek wines and spirits specially designed for our international cutomers. You can visit our international section or your can proceed with translating our main site:
Ο Κυριάκος Κοντογιωργης ασχολείται από το 1992 με τα κρασιά και τα αποστάγματα, είναι ιδιοκτήτης εταιρείας που ασχολείται με την εμπορία των συγκεκριμένων προϊόντων, καθώς επίσης είναι και γνωστός συλλέκτης whisky και cognac. Εχει μόνιμη συνεργασία με όλους τους μεγάλους οίκους δημοπρασιών whisky, όπως Christies, McTears, Bonhams. Η ενασχόληση του για 25 και πλέον χρόνια σε αυτό τον χώρο, του έχει δώσει βαθιά και εμπεριστατωμένη γνώση στο whisky, τόσο σε επίπεδο τεχνικών στοιχείων, όσο και σε επίπεδο ιστορικών λεπτομερειών.
Αν δεν κάνω λάθος, έχω αρκετό καιρό να κάνω αφιέρωμα σε κάποιο αποστακτήριο. Τελευταία φορά μου φαίνεται, ήταν τότε που μίλησα για το Strathisla, που βρίσκεται στο Speyside. Άρα και σήμερα δεν θα πάμε μακριά, διότι επίσης στο Speyside βρίσκεται και το
Τον τελευταίο καιρό αισθάνομαι λίγο περίεργα. Στα τρία whisky που δοκιμάζω, τα δυο είναι bourbon. Και βέβαια, είπα και στο παρελθόν, ότι όσοι νομίζουν ότι δεν πίνω bourbon, κάνουν λάθος. Δεν είπα ποτέ πως δεν πίνω, είπα πως όταν πίνω, θέλω να είναι υψηλής ποιότητας, όπως για παράδειγμα, Wild Turkey 8 ετών, ή Elijah Craig 12 ετών. Όμως είναι άλλο αυτό και άλλο είναι να το έχω ρίξει τόσο πολύ στο bourbon, που να αποτελεί πλειοψηφία και τα σκωτσέζικα να αποτελούν μειοψηφία, προς το παρόν φαντάζομαι. Με το ρυθμό που πάω σε λίγο θα αρχίσω να πίνω και γιαπωνέζικα. Μάλλον θα πρέπει να πάω στο γιατρό.
Τούτες τις αράδες που θα διαβάσετε, όσοι διαβάσετε, τις γράφω Μ.Παρασκευή, μετά την περιφορά του Επιταφίου. Επειδή όμως δεν γνωρίζω πόσοι από εσάς θα διαβάσετε πριν την Ανάσταση και πόσοι μετά από αυτήν, θα πω δυο πράγματα.
Στους πρώτους θα πω Καλή Ανάσταση, ενώ στους δεύτερους θα ευχηθώ Χρόνια Πολλά και Χριστός Ανέστη. Πάμε τώρα να δούμε κάποια πράγματα που έγιναν αυτή την εβδομάδα, κάποια ποτά που ήπια και κάποια πράγματα που έπεσαν στην αντίληψή μου. Ξεκινάω με τη Μ.Δευτέρα, όπου είχαμε βραδιά
Από το 2001 και μετά, ασχολούμαι με την αγορά whisky του εξωτερικού, αγοράζοντας και πουλώντας από τις δημοπρασίες της Αγγλίας και της Γερμανίας. Είναι πιθανόν να είμαι ο παλαιότερος στην Ελλάδα που επιδίδεται στη συγκεκριμένη δραστηριότητα, ωστόσο τον τελευταίο καιρό, βλέπω όλο και περισσότερο κόσμο στη χώρα μας να ασχολείται με το σπορ της αγοραπωλησίας whisky στις μεγάλες δημοπρασίες του εξωτερικού. Έτσι ίσως εξηγείται και το γεγονός, ότι η ενημέρωση που κάνω για τα νέα της αγοράς, έχει ευρύ αναγνωστικό κοινό, όπως πληροφορούμαι. Πάμε λοιπόν να δούμε τι έγινε τον τελευταίο μήνα, όπου πρέπει να σας πω ότι τα Macallan έκαναν επίδειξη ισχύος, σάρωσαν τα πάντα και γενικώς δεν άφησαν τίποτα όρθιο, αφού είδαμε απίστευτα νούμερα.
Ας πούμε ότι θέλουμε να φτιάξουμε μια τυρόπιτα. Έχουμε καλής ποιότητας τυρί, αντίστοιχο φύλο, καλό λάδι και βούτυρο και δεν ξέρω κι εγω τι άλλο βάζουμε μέσα. Όμως το γάλα που πρέπει να βάλουμε μέσα είναι χάλια. Τότε και το τελικό αποτέλεσμα θα είναι χάλια. Άρα, όλα τα υλικά πρέπει να είναι ποιοτικά, όταν θέλουμε να φτιάξουμε κάτι καλό. Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και με το whisky. Νομίζω πως όλοι οι σοβαροί πότες έχουν δοκιμάσει τα εξαίσια Chivas 12 ετών, Chivas 18 ετών, Royal Salute 21ετών. Πόσοι όμως γνωρίζουν γιατί το Chivas είναι τόσο καλό whisky? Ο λόγος είναι απλός. Πώς να μην είναι καλό, όταν το βασικό του συστατικό είναι τόσο υψηλής ποιότητας?
Έχουμε πει επανειλημμένα, ότι υπάρχει πολύ μεγάλη ζήτηση για whisky, κυρίως στην αγορά της Ασίας και τα αποστακτήρια δουλεύουν νυχθημερόν για να ικανοποιήσουν τις ανάγκες. Σαν φυσικό επόμενο αυτής της κατάστασης, έρχεται το γεγονός, ότι μέσα στο 2017 ανοίγουν ένα σωρό καινούρια αποστακτήρια στη Σκωτία. Νομίζω θα ήταν καλή ιδέα, να ρίξουμε μια ματιά και να τα δούμε ένα ένα ξεχωριστά
Αυτή την εβδομάδα ξεκινάω, κατά κάποιο τρόπο, από εκεί που τελείωσα την περασμένη. Και το λέω αυτό διότι, την ώρα που γράφω τούτες τις αράδες, Παρασκευή βράδυ, πίνω ακόμη ένα ποτηράκι από το απίθανο Wild Turkey 8 ετών, το οποίο είχα ξεκινήσει τελειώνοντας το άρθρο της προηγούμενης εβδομάδας. Ας πάμε τώρα στα σημερινά. Το whisky που θα παρουσιάσω σήμερα, είναι ένα ασυμβίβαστο whisky, από ένα ασυμβίβαστο αποστακτήριο. Σήμερα μιλάμε για το μεγάλο
Αυτή την εβδομάδα λέω να ρίξουμε μια ματιά στο πώς κινήθηκε η αγορά του whisky τον τελευταίο μήνα. Άλλωστε, παρατηρώ τον τελευταίο καιρό ότι στο σπορ επιδίδεται και μια μερίδα του ελληνικού κοινού. Να θυμίσω βέβαια, ότι η συγκεκριμένη δραστηριότητα, δηλαδή οι δημοπρασίες του εξωτερικού, απαιτεί γνώσεις με ακρίβεια και όχι στο περίπου. Προσέχετε λοιπόν εκεί έξω τι αγοράζετε και κυρίως πού πουλάτε και πότε, δεν είναι παιχνίδι, μπορεί να χαθούν λεφτά και δεν νομίζω ότι είναι κατάλληλη εποχή για κάτι τέτοιο. Πάμε να τα δούμε αναλυτικά.
Η σχέση μου με το whisky θα μπορούσα να πω ότι είναι σχέση πάθους. Πάντοτε εκστασιάζομαι μπροστά σε ένα σπουδαίο μπουκάλι και δεν βλέπω την ώρα να το απολαύσω. Ονειρεύομαι τις όμορφες στιγμές που θα μου προσφέρει, με τις γεύσεις και τα αρώματά του. Αυτές οι γεύσεις και τα αρώματα είναι που κάνουν διαφορετικό το ένα από το άλλο και σε αυτά τα χαρακτηριστικά βρίσκουμε όλη τη γοητεία του αγαπημένου μας ποτού. Όμως, από που προέρχονται όλα αυτά και με ποιο τρόπο δημιουργούνται? Στη σημερινή μας επικοινωνία, θα προσπαθήσω να ρίξω λίγο φως στον σκοτεινό και μυστηριώδη κόσμο του whisky.
Για τους περισσότερους η Κυριακή είναι μια αγαπημένη μέρα, ενώ η Δευτέρα είναι μάλλον η χειρότερη της εβδομάδας. Από την άλλη, εγώ το βλέπω αλλιώς. Ανέκαθεν η Δευτέρα ήταν από τις αγαπημένες μου μέρες και μπορώ να θυμηθώ πολλά ευχάριστα γεγονότα στη ζωή μου, που συνέβησαν Δευτέρα. Όταν λοιπόν άλλοι ακούνε Δευτέρα και τρέχουν, εγώ ακούγοντας Δευτέρα περιμένω κάτι καλό, όπως κάτι πολύ καλό περίμενα και τη Δευτέρα που μας πέρασε, όμως δεν μπορούσα να φανταστώ πόσο καλό θα ήταν αυτό που θα βίωνα.
Γράφει η/ο
Κυριάκος Κοντογιώργης
