Η ιδέα ήταν να παντρευτεί το Ασύρτικο με την αρωματική Μαλαγουζιά. Η εκτέλεση από τον Χρήστο Μπαραφάκα ισορροπημένη, με αρώματα τροπικών και λευκόσαρκων φρούτων, φρεσκάδα στο στόμα χωρίς όμως η οξύτητα να είναι πολύ υψηλή και συνολικά ευχάριστο, φρουτώδη χαρακτήρα, με έμφαση στην αμεσότητα των αρωμάτων και όχι στην πολυπλοκότητα.

Η πιο φρέσκια εκδοχή του Αγιωργίτικου από το Χρήστο Μπαραφάκα, η οποία δε διαθέτει τη συμπύκνωση της κλασικής του Νεμέας, από την άλλη βέβαια ξεχειλίζει από αρώματα τραγανών κόκκινων φρούτων, φρεσκάδα και ζωηρό χαρακτήρα. Μια πολύ όμορφη και οικονομική έκφραση της πιο χαρούμενης πλευράς του Αγιωργίτικου.