Θέλω επειγόντως διακοπές... Και ένα ποτήρι ροζέ

Θέλω επειγόντως διακοπές... Και ένα ποτήρι ροζέΑπό τον Γ. Μιχαήλο


Με λένε Γρηγόρη Μιχαήλο και είμαι σε mode διακοπών…

Παρουσιάζω όλα εκείνα τα ανησυχητικά συμπτώματα. Σαν άλλος φαντάρος σβήνω κάθε μέρα που περνάει από το ημερολόγιο μου, προσμένοντας να έρθει εκείνη που έχω κυκλώσει με κόκκινο μαρκαδόρο. Ζηλεύω παράφορα κάθε αναφορά, ανάρτηση ή φωτογραφία που έχει να κάνει με ήλιο, θάλασσα, νησί, Αιγαίο και Κρήτη. Σέρνω κυριολεκτικά τα πόδια μου προσπαθώντας να εξυπηρετήσω τους επίσης υπέρ-ταλαιπωρημένους Αθηναίους που έχουν ξεμείνει μήνα Αύγουστο στην πρωτεύουσα. Βαριέμαι αφόρητα να παραδώσω τα άρθρα μου στην ώρα τους με κίνδυνο ο Τάσος να μου βάλει ως συνήθως χέρι. Μα πάνω και πέρα από όλα με διακατέχει μια τρελή διάθεση να πίνω μόνο ροζέ κρασιά…

«Και συ τέκνο Βρούτε;» θα αναρωτηθείτε εύλογα… Το ξέρω πως είναι άδικο να θυμόμαστε τα ροζέ κρασιά μόνο το καλοκαίρι. Εξάλλου από μόνο του το γεγονός ότι βλέπω εδώ και πολύ καιρό τη ροζέ Θεόπετρα out of stock στη σελίδα του House of Wine, καταρρίπτει το μύθο ότι είναι εποχιακά και μόνο κρασιά. Και όμως πέρα από τη δική μου επιθυμία, τα πάντα επίσης γύρω μου αποδεικνύουν ότι ανάμεσα στα ροζέ και το καλοκαίρι υπάρχει τελικά μια απίστευτη χημεία…

Το Μαριαννάκι λοιπόν αποφάσισε φέτος στα 30 και something να κάνει στις διακοπές της ελεύθερο κάμπινγκ. Παρέσυρε τις δυο κολλητές της, γέμισαν το φορητό ψυγείο με ντολμαδάκια (δεν έμαθα ποτέ αν ήταν κονσέρβα ή χειροποίητα), ντομάτες, τυριά και διάφορων ειδών κρέατα για να ψήσουν στην ύπαιθρο. Το δε πορτμπαγκάζ του αυτοκινήτου φούλαρε με παραγεμισμένες βαλίτσες και ροζέ κρασιά…

Ευτυχώς ο Θεός έδειξε τη μεγαλοψυχία του και έστειλε στον δρόμο τους ένα παίδαρο-σύμφωνα με τα λεγόμενα τους- που τις βοήθησε να στήσουν τη σκηνή. Σε κάθε άλλη περίπτωση το όνειρο για διακοπές στη φύση θα έδινε τη θέση του σε κάποιο τρίκλινο δωμάτιο με θέα στη θάλασσα. Στο παραθαλάσσιο πικνίκ που ακολούθησε την επιτυχή έκβαση του όλου εγχειρήματος οι ροζέ Ακακίες ξεπέρασαν κάθε προσδοκία δίπλα στα τάπερ με τα κρύα ορεκτικά και στο barbeque που στήθηκε σχεδόν πάνω στην παραλία… Μόνο ο παίδαρος φάνηκε κατώτερος των προσδοκιών αφού αποδείχτηκε δεσμευμένος. Είναι να μη σου τύχει καλοκαιριάτικα...

Ο Μάνος με τη σειρά του μου στέλνει εξοργιστικά μηνύματα από το Santa Marina στη Μύκονο… Δοκίμασε λέει στο εστιατόριο του ξενοδοχείου ένα καταπληκτικό κριθαρότο με αστακό. Και όμως δε το ευχαριστήθηκε όσο ήθελε... Δεν τον άφησε η παρέα του να παραγγείλει εκείνο το ροζέ Bandol από το Domaine Ott που θα απογείωνε τη στιγμή. Πλην του Μάνου όλοι οι υπόλοιποι ήταν του αντιαλκοολικού κινήματος. Τώρα καλούμε εγώ να βγάλω το φίδι από την τρύπα... Πριν καλά καλά γυρίσει από τις διακοπές μου έχει αναθέσει την εύρεση της νοστιμότερης κολοχτύπας του Αιγαίου ικανής να αναμετρηθεί δίπλα σε τρεις τουλάχιστον φιάλες Bandol. Βλέπετε πόσο κακό πράγμα είναι η στέρηση κατά τη διάρκεια του θέρους.

Ο Γιάννης περιμένει με ανυπομονησία το φεγγάρι του Αυγούστου για να κάνει πρόταση γάμου στη Μαρία. Το σκηνικό που έχει στήσει στο μυαλό του πέρα από τη λάμψη του φεγγαριού όπως το αντικρύζεις από το κάστρο της Μύρινας, περιλαμβάνει επίσης δυο flute ποτήρια και μια ροζέ σαμπάνια... Δεν έχει τόσο σημασία αν θα επιλέξει τελικά μια Drappier, μια Veuve Clicquot ή την πανάκριβη ροζέ Dom Perignon. Η απόφαση έχει να κάνει με τον αισθησιασμό, τον ερωτισμό και το glam που μόνο οι ροζέ σε χρώμα σαμπάνιες αναδύουν. Go for it Γιάννη...

Είναι μετά και αυτές οι φωτογραφίες από τη Τσαγκαράδα που κάθε καλοκαίρι με "στοιχειώνουν". Εκεί το ροζέ φαίνεται ότι έχει παντού θέση. Στο μπαλκόνι όσο περιμένει ο Τάσος να ετοιμαστεί το φαγητό, την ώρα που δύει ο ήλιος ως απεριτίφ, δίπλα στον υπολογιστή και για όσο γράφει τα άρθρα του, ή την στιγμή που τον επισκέπτονται οι διάφοροι φίλοι του. Τη μία είναι ο ροζέ Αμέθυστος, την άλλη οι Φεγγίτες του Μπάκη Τσάλκου ή το ροζέ της Βιβλιας Χώρας. Ωστόσο όλα μοιάζουν να ταιριάζουν ιδανικά σε κάθε περίσταση.

Και έχω και αυτή τη μάνα μου που ξέρει ότι τα γεμιστά είναι το φόρτε της και φροντίζει κάθε λίγο και λιγάκι να μου το θυμίζει... Ειδικά τη δεύτερη μέρα από το ψυγείο μαζί με ένα κομμάτι φέτα και ένα ποτήρι ροζέ Thema Παυλίδη είναι ακαταμάχητα... Δυστυχώς το πόσο ακαταμάχητος είναι ο συνδυασμός έρχεται να το θυμίσει και κάθε ανέβασμα στη ζυγαριά. Και να ταν μόνο τα γεμιστά... Φασολάκια, μπάμιες, μουσακάς, συμιακό γαριδάκι, ντοματοκεφτέδες, χωριάτικη και άπειροι ακόμα γευστικοί συνδυασμοί κάνουν τα ροζέ κρασιά μάλλον τη καλύτερη συντροφιά του καλοκαιριού.

Θέλω λοιπόν επειγόντως διακοπές... Θέλω να αδειάσω τις μπαταρίες μου, να χαλαρώσω, να αποφορτίσω την ένταση, να ξεχάσω εφορίες, ικα, δόσεις, χαράτσια και να ανακτήσω έστω για λίγο τη χαμένη μου διάθεση. Σκέφτομαι ότι μια ξαπλώστρα στα Φαλάσαρνα και μια σαμπανιέρα με πάγο και Νόστος Pink θα δράσουν καταλυτικά προς αυτή τη κατεύθυνση. Σας προειδοποιώ όμως... Σκοπεύω να βιώσω και ένα φθινόπωρο φουλ στη κατάθλιψη. Τρία χρόνια έχω να κάνω πραγματικές διακοπές και φέτος που μου δίνεται επιτέλους η ευκαιρία γουστάρω να ζήσω όλα τα στάδια... Αυτό της γλυκιάς προσμονής, της ανείπωτης χαράς αλλά και της μαύρης κατάθλιψης όταν όλα θα έχουν τελειώσει. Μακάρι να μη ξεμείνω σε καμιά από τις τρεις φάσεις από ροζέ κρασί!



Καλή εβδομάδα!


Γρηγόρης Μιχαήλος
Γρηγόρης Μιχαήλος AIWS
(Associate Member in the Institute of Wines & Spirits)
Wine Educator & Consultant


Μοιραστείτε το άρθρο: