Την Καθαρά Δευτέρα το κατάστημά μας στο Χαλάνδρι θα είναι ανοικτό 10:00-18:00

Déjà vu… Όβηλος λευκός 2008

Déjà vu… Όβηλος λευκός 2008Από τον Γ. Μιχαήλο


Έχεις βάλει σε σειρά τις σημειώσεις μια ολόκληρης χρονιάς, έχεις κάνει τον απολογισμό σου, έχεις ξεχωρίσει τι πραγματικά σου άρεσε και τι όχι και βρίσκεσαι στην τελική ευθεία για να υποδεχτείς το νέο έτος, από το οποίο επιθυμείς να φέρει ακόμα περισσότερες συγκινήσεις στο ποτήρι σου.

Είχες την τύχη να δοκιμάσεις εξαιρετικά κρασιά κατά τη διάρκεια του 2013. Ανάμεσα τους δε μπορείς με τίποτα να ξεχάσεις ένα λευκό Smith-Haut Lafitte του 2005, ένα από τα κορυφαία λευκά Bordeaux, που πραγματικά σε έκανε να απορείς για ποιο λόγο αυτά τα καταπληκτικά κρασιά βρίσκονται για χρόνια στην σκιά των ερυθρών αδερφών τους. Ένα κρασί που καρφώθηκε στο μυαλό σου με την απίστευτη εμμονή των αρωμάτων του στο ποτήρι. Ώρες μετά το σερβίρισμα, τα αρώματα όχι απλά γίνονταν πιο έντονα αλλά συνεχώς εξελίσσονταν δίνοντας μια απίστευτη διάσταση στο κρασί. Έχουν δίκιο αυτοί που υποστηρίζουν ότι τα λευκά Bordeaux της περιοχής του Graves είναι ανάμεσα στα πιο αδικημένα κρασιά παγκοσμίως, μην έχοντας κερδίσει την αναγνωρισιμότητα που τους αξίζει. Τόσο μαγικό, που με δυσκολία ήθελες να το απομακρύνεις από τη μύτη σου.

Από την άλλη όταν ο πήχης ανεβαίνει τόσο ψηλά είναι δύσκολο να βρεθεί κάτι άλλο που θα καταφέρει να σε εντυπωσιάσει εξίσου ή έστω και ελαφρώς λιγότερο. Εκεί λοιπόν που η χρονιά κυλούσε ομαλά προς το τέλος της χωρίς ιδιαίτερες νέες συγκινήσεις, ήρθε μια πρόσκληση από το κτήμα Γεροβασιλείου και το κτήμα Βιβλία Χώρα για μια γευσιγνωσία παλαιωμένων λευκών και ερυθρών κρασιών, στο εστιατόριο Μήλος του ξενοδοχείου Χίλτον. Οικοδεσπότες ο κύριος Γεροβασιλείου και ο κύριος Τσακτσαρλής που ανέλαβαν να μυήσουν επαγγελματίες του κρασιού και της εστίασης στις δυνατότητες εξέλιξης των κρασιών τους μέσα στο χρόνο.

Δε ξέρω αν είχατε ποτέ την αίσθηση στη ζωή σας ότι μια συγκεκριμένη στιγμή την έχετε βιώσει ξανά, το λεγόμενο déjà vu… Αυτό ακριβώς έπαθα κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης, με το που σερβιρίστηκε στο ποτήρι μου ένας παλαιωμένος Όβηλος από τη χρονιά του 2008. Θεωρώ πως αυτό το κρασί είναι ότι πιο κοντά διαθέτουμε στην Ελλάδα σε ένα σπουδαίο λευκό Bordeaux. Για την ακρίβεια δεν είναι απλά κοντά, αλλά μπορεί να τα κοιτάξει κατάματα.

Έχοντας 5 χρόνια στην πλάτη του, ο λευκός Όβηλος είχε ‘ανοίξει’ αρωματικά, διαθέτοντας μια εξαιρετικά εκφραστική και κομψή μύτη πλημμυρισμένη από πυρηνόκαρπα φρούτα, όπως ροδάκινο και βερίκοκο. Σε συνδυασμό με τη πικάντικη φυτικότητα που χάριζε φρεσκάδα στα αρώματα και τις εξελιγμένες νύξεις από κερύθρα, μέλι και ξηρούς καρπούς, το αποτέλεσμα μάγευε τόσο με τη πολυπλοκότητα του, όσο και με την απίστευτη φινέτσα που διέθετε. Στο στόμα, το βαρέλι που συναντάς στη πρώτη νιότη του κρασιού ήταν εξαφανισμένο ή για να είμαι απόλυτα σωστός ενσωματωμένο εξαιρετικά με τα υπόλοιπα γευστικά χαρακτηριστικά. Οξύτητα σε υπέροχη ισορροπία με τη λιπαρότητα και μια επίγευση απολαυστική, επίμονη, ιντριγκαδόρικη, πραγματικά συναρπαστική.

Έχω την εντύπωση ότι για λίγο είχα κλείσει τα μάτια μου για να συγκεντρωθώ απόλυτα στο κρασί. Ανοίγοντάς τα, είδα τις δυο αγαπημένες μου Μαρίες (Δήμου και Κατσούλη) που κάθονταν δίπλα μου να κάνουν το ίδιο πράγμα. Απέναντι ο Ted κούναγε ενθουσιασμένος το ποτήρι του μυρίζοντας το κρασί ξανά και ξανά. Οι κύριοι Γεροβασιλείου και Τσακτσαρλής, μας εξηγούσαν με κάθε λεπτομέρεια τεχνικά στοιχεία, ανάμεσα τους το πώς η σπουδαία πρώτη ύλη και η ζύμωση και ωρίμαση του κρασιού σε δρύινα βαρέλια συντελούσαν στις αυξημένες δυνατότητες εξέλιξης του λευκού Όβηλου στο χρόνο. Νομίζω πως μια ολόκληρη αίθουσα υποκλινόταν σε ένα πραγματικά σπουδαίο ελληνικό κρασί.

Το ποτήρι που περιείχε τον Όβηλο του 2008 το κράτησα σε όλη τη διάρκεια της γευσιγνωσίας και το πήρα μαζί μου ακόμα και στο γεύμα το οποίο ακολούθησε στη συνέχεια. Ανάμεσα στις δοκιμές των υπόλοιπων εξαιρετικών παλαιωμένων φιαλών που μας σερβιρίστηκαν, έβρισκα συνεχώς χρόνο να επιστρέφω σε αυτό για να το μυρίσω. Μετά από τόση ώρα σερβιρισμένο δεν έδειχνε το παραμικρό σημάδι ‘κόπωσης’, επιβεβαιώνοντας και με αυτό τον τρόπο στο μυαλό μου ότι μιλάμε για ένα ‘μεγάλο’ κρασί.

Κλείνοντας δανείζομαι τα λόγια του κυρίου Γεροβασιλείου που με βρίσκουν απόλυτα σύμφωνο. «Οι Έλληνες παραγωγοί παράγουν λευκά κρασιά τα οποία ανήκουν σε παγκόσμια κλάση και δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από τον διεθνή ανταγωνισμό». Θα συμπληρώσω από την πλευρά μου ότι ο Όβηλος ανήκει πέρα κάθε αμφιβολίας σε αυτή την κατηγορία. Για την ιστορία και μόνο αναφέρω το κόστος αγοράς του είναι 15.50€ στη τρέχουσα χρονιά του 2012, ενώ το Smith Haut Lafitte κυμαίνεται περίπου στα 60-70€ η φιάλη…


Στην υγειά σας!


Γρηγόρης Μιχαήλος
Γρηγόρης Μιχαήλος AIWS
(Associate Member in the Institute of Wines & Spirits)
Wine Educator & Consultant


 

Μοιραστείτε το άρθρο: