Chardonnay και τάσεις

Chardonnay και τάσειςΑπό τον Γ. Μιχαήλο


Anything but Chardonnay ή All about Chardonnay τελικά;

Αν δεν έχετε διαλέξει στρατόπεδο εδώ είμαι για να σας βοηθήσω ή και να σας μπλέξω… Για πολύ κόσμο λοιπόν το Chardonnay είναι ο βασιλιάς των λευκών ποικιλιών, μια από τις πλέον ευπροσάρμοστες ποικιλίες που μπορούν να δώσουν ένα πολύ μεγάλο εύρος κρασιών διαφορετικού στυλ. Για άλλους είναι τόσο 80s και παρωχημένο όσο η περμανάντ στα μαλλιά, τα κινητά χωρίς touch screen ή οι δίσκοι βινυλίου.

Βεβαίως, όπως πάντα σε αυτή τη ζωή η οπτική είναι που αλλάζει τα πράγματα. Ενώ λοιπόν για κάποιους τα πικάπ θεωρούνται ξεπερασμένα, υπάρχουν άλλοι, οι οποίοι θα δώσουν μια ολόκληρη περιουσία για να αποκτήσουν ένα σπάνιο δίσκο βινυλίου, επειδή στα δικά τους μάτια είναι all time classic.

Για μένα το Chardonnay, καταφέρνει να μου θυμίζει κάποιες πελάτισσες του εστιατορίου, που όσα χρόνια και αν περάσουν, τις βλέπω να ανανεώνονται. Κάτι αλλάζουν στα μαλλιά τους, κάτι στο γενικότερο στυλ του ντυσίματος τους, πάντα καταφέρνουν και τραβούν πάνω τους το βλέμμα μου και ας τις έχω δει άπειρες φορές.

Εκεί που λέω λοιπόν ότι βαρέθηκα τη ποικιλία, όλο και κάτι δοκιμάζω που μου κινεί το ενδιαφέρον. Τελευταία αφορμή μου έδωσε το ολοκαίνουριο Logos του Χρήστου Ζαφειράκη. Ζωηρό, τραγανό, με υψηλή οξύτητα, ωραίο φρούτο, καθόλου βαρέλι και αλκοόλ μόλις στο 12.5%, που το κάνει πραγματικά ευχάριστο, ειδικά για το καλοκαίρι. Νομίζω ένα κρασί πολύ σύγχρονο, που συμβαδίζει με την εξέλιξη του στυλ της ποικιλίας που από τα βουτυράτα, με έντονο βαρέλι, υπερώριμο, στα όρια του σάπιου, φρούτο, αλκοολικά και με χαμηλή οξύτητα κρασιά της δεκαετίας του 80, κινείται πλέον σε πολύ κομψότερα πλαίσια, με λεπτές γραμμές, τονισμένη οξύτητα, απόρροια του να μαζεύεις λίγο πιο νωρίς τα σταφύλια όντας ελαφρώς πιο «πράσινα-άγουρα».

Από την άλλη βέβαια θέλοντας να είμαι απόλυτα ειλικρινής αυτή η αποστροφή για το πολύ βαρελάτο στυλ, με αρώματα βουτύρου, τροπικά φρούτα και γεμάτο σώμα δεν είμαι σίγουρος ότι αφορά τόσο τη πλειοψηφία των καταναλωτών, όσο τους περισσότερο ψαγμένους οινόφιλους. Θυμάμαι λοιπόν χαρακτηριστικά, ότι δοκιμάζοντας αρχικά το περασμένο από βαρέλι ακακίας Chardonnay του Χρήστου Μπαραφάκα από τη Νεμέα, είχα την αίσθηση ότι είχα μπροστά μου ένα πολύ εντυπωσιακό, πληθωρικό κρασί, με λιπαρότητα και αυτό που λέμε καμπύλες, στο οποίο όμως το βαρέλι ακουγόταν πάρα πολύ. Σας πληροφορώ λοιπόν ότι στη γευσιγνωσία που ακολούθησε δεν υπήρχε καταναλωτής που να το δοκιμάσει και να μην εντυπωσιαστεί από το στυλ του. Πολλοί μάλιστα πέρασαν παραπάνω από μια φορές, εκφράζοντας το θαυμασμό τους με ενθουσιώδη τρόπο.

Το αποτέλεσμα σε κάθε περίπτωση είναι ένα και το αυτό. Το Chardonnay «πλάθεται» τόσο εύκολα και μπορεί να δώσει πολλά διαφορετικά στυλ κρασιών. Ήταν οι Καλιφορνέζοι και οι Αυστραλοί οι οποίοι ήθελαν να αντιγράψουν το στυλ της Βουργουνδίας με όλες αυτές τις τεχνικές στο οινοποιείο (ζύμωση σε βαρέλι, ωρίμαση, μηλογαλακτική) που χάριζαν πλούτο και όγκο στα κρασιά αλλά που τελικά οδηγούσαν σε πολύ πλαδαρά, πλούσια Chardonnay που έφερναν το χαρακτηριστικό παρατσούκλι “sunshine in the glass”. Αυτό το οποίο δεν είχαν αντιληφθεί ήταν ότι οι Βουργουνδοί εφάρμοζαν όλες αυτές τις τεχνικές στα κρασιά τους γιατί λόγω ψυχρού κλίματος προσπαθούσαν να ισορροπήσουν την αυστηρότητα με τον πλούτο.

Επειδή το House of Wine δεν είναι χωρισμένο σε στρατόπεδα μπορείτε να βρείτε όλα τα στυλ και να αποφασίσετε τελικά εσείς οι ίδιοι τι προτιμάτε. Από το ένα άκρο επιλέξτε ένα Chablis του William Fevre ή του Drouhin, κάπου στη μέση ένα benchmark Puligny Montrachet, ένα κτήμα Κατσαρού, ή ένα Chardonnay Greywacke που παρά το βαρέλι διαθέτει οξύτητα και οι ´κολλημενοι άς κινηθούν προς ένα Escudo Rojo, ή ένα Casa Lapostolle...



Καλή εβδομάδα



Γρηγόρης Μιχαήλος
Γρηγόρης Μιχαήλος AIWS
(Associate Member in the Institute of Wines & Spirits)
Wine Educator & Consultant

 

Μοιραστείτε το άρθρο: