Μιλώντας για Μοσχάτα στην Ελλάδα

Μιλώντας για Μοσχάτα στην Ελλάδα
Από την Μαριάννα Μακρύγιαννη AIWS

Αν μία ποικιλία μας μπερδεύει περισσότερο με τα ονόματα της, αυτή είναι το ’Μοσχάτο’. Αν υπάρχουν ποικιλίες που αναγνωρίζονται εύκολα, σίγουρα σε αυτές ανήκουν και τα Μοσχάτα, καθώς είναι έντονα αρωματικές και γεμάτες με αρώματα φρέσκων και λουλουδιών. Ουσιαστικά το ‘Μοσχάτο’ δεν είναι μία ποικιλία αλλά μία οικογένεια ποικιλιών που οι ρίζες της χάνονται πίσω στην αρχαιότητα. Αυτές οι ποικιλίες χρειάζονται ζέστη γι΄ αυτό και ευδοκιμούν στο Μεσογειακό κλίμα, όπως αυτό της χώρας μας. Στην Ελλάδα συναντάμε περισσότερο το Μοσχάτο Αμβούργου, το Μοσχάτο Αλεξανδρείας και το Μικρόρογο Μοσχάτο (Muscat Blanc a Petit Grains).

Θα μπορούσαμε να κατατάξουμε το στιλ των κρασιών που παράγονται από τα διάφορα ‘Μοσχάτα’, σε τρεις κατηγορίες. Στα ξηρά κρασιά που συνήθως πίνονται φρέσκα όσο διατηρούν τον ευχάριστο φρουτένιο και ανθικό χαρακτήρα τους (Ψηλές Κορφές), στα αρωματικά ημίξηρα ή ημίγλυκα ημιαφρώδη κρασιά τύπου Moscato d’ Asti (Moscato D’ Ιfestia, Wine expressions-Euphoria, Deus ημιαφρώδες), που δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από τα Ιταλικά ξαδερφάκια τους, αλλά και στα υπέροχα γλυκά κρασιά, φρέσκα ή ώριμα που παράγονται σε πολλές περιοχές της χώρας (Κτήμα Αβαντίς Μελίτης).

Το Μοσχάτο Αμβούργου είναι ερυθρωπή ποικιλία, η οποία συναντάται ευρέως στην Θεσσαλία και ιδιαίτερα στην περιοχή του Τυρνάβου.

Τα κρασιά που παράγονται είναι απαλά κόκκινα (Μυλοπόταμος Οινόμελι), ροζέ αλλά και λευκά. Τα ξηρά κρασιά είναι ιδιαίτερα αρωματικά (γλυκά μπαχαρικά και φρούτα) αλλά στερούνται όγκου και οξύτητας, γι’ αυτό δεν είναι πολλά τα μονοποικιλιακά εμφιαλωμένα κρασιά. Η οικογένεια Τσιλιλή, εκμεταλλευόμενη τον αρωματικό χαρακτήρα του, έχει καταφέρει να δημιουργήσει δύο απολαυστικά ημίγλυκα και ημιαφρώδη κρασιά, ένα ροζέ (Bianco Nero ροζέ) και ένα λευκό (Bianco Nero λευκό), δίνοντας άλλη διάσταση στην ποικιλία.

Το Μοσχάτο Αλεξανδρείας είναι λευκή ποικιλία με σχετικά μεγάλες ρόγες.
Κυριαρχεί στο νησί της Λήμνου, όπου δίνει τα λευκά ξηρά κρασιά ΠΟΠ Λήμνος (Λημνία Γη, Λαγοπάτι) αλλά και τα λευκά γλυκά ΠΟΠ Μοσχάτος Λήμνου (Μοσχάτος Λήμνου). Τα ξηρά κρασιά είναι ελαφριά, με αρώματα φρέσκων ροδάκινων, εσπεριδοειδών και λουλουδιών και δροσερή οξύτητα. Τα γλυκά κρασιά εμφανίζουν αρώματα ώριμων εσπεριδοειδών, λουλουδιών και μαρμελάδας πυρηνόκαρπων φρούτων (Μοσχάτος Λήμνου), που εξελίσσονται σε αρώματα μελιού, αποξηραμένων φρούτων, όπως η σταφίδα, και ξηρούς καρπούς όσο παλαιώνουν (Ηφαίστου Γνώση). Το Μοσχάτο Αλεξανδρείας καλλιεργείται και στην Βορεία Ελλάδα, όπου χρησιμοποιείται συνήθως σε χαρμάνια, χαρίζοντας τον αρωματικό του χαρακτήρα (Château Nico Lazaridi - Λευκός ), αλλά σποραδικά και σε άλλες περιοχές της χώρας, όπως η Θεσσαλία και η Στερεά Ελλάδα.

Η αρχαιότερη και η πιο σπουδαία ποικιλία από την οικογένεια των Μοσχάτων είναι το Muscat Blanc a Petit Grains, δηλαδή λευκό Μικρόρογο Μοσχάτο.

Είναι η ποικιλία που συναντάμε συχνότερα στην χώρα μας όπου καλείται Μοσχάτο Άσπρο. Η ρόγα του σταφυλιού είναι μικρή, κάτι που του δίνει πλεονέκτημα σε σχέση με τα ‘αδερφάκια’ του. Από την ποικιλία αυτή, όπως και σε όλο τον κόσμο δίνει εξαιρετικά γλυκά κρασιά, ενισχυμένα ή από λιαστά σταφύλια. Στην Σάμο παράγονται κάποια από τα καλύτερα και πιο ‘value for money’ γλυκά κρασιά του κόσμου, τα ΠΟΠ Σάμος. Η ποικιλία εδώ καλείται συνήθως Μοσχάτο Σάμου. Τα γλυκά κρασιά εμφανίζουν έντονα αρώματα τριαντάφυλλου, περγαμόντου, φλουδών πορτοκαλιού, ροδάκινου και άνθη εσπεριδοειδών όταν είναι φρέσκα (Samos Vin Doux) και εξελίσσονται σε πολύπλοκα αρώματα σταφίδας, αποξηραμένων βερίκοκων και σύκων, ξηρών καρπών και καραμέλας όσο παλαιώνουν (Samos Anthemis). Τα γλυκά κρασιά έχουν την δυνατότητα να παλαιώνουν για πολλά χρόνια, ακόμα και δεκαετίες (Samos Nectar 1975). Στην Ρόδο έχουμε τα ΠΟΠ Μοσχάτος Ρόδου που δεν έχουν αποκτήσει την φήμη άλλων περιοχών. Στην περιοχή της Αχαίας βρίσκουμε άλλες δύο ζώνες ΠΟΠ, όπου παράγονται γλυκά κρασιά από Μοσχάτο Άσπρο, την ΠΟΠ Μοσχάτος Πατρών και ΠΟΠ Μοσχάτος Ρίου Πατρών (Παρπαρούση Μοσχάτος Ρίου). Εμφανίζουν παρόμοια χαρακτηριστικά με αυτά της Σάμου αλλά με ελαφρώς μικρότερη δυνατότητα παλαίωσης. Η τελευταία ζώνη ΠΟΠ για γλυκά κρασιά (τα οποία είναι ελάχιστα) από Μοσχάτο, βρίσκεται στην Κεφαλλονιά, η ΠΟΠ Μοσχάτος Κεφαλληνίας.

Εκτός από τα ξηρά μονοποικιλιακά κρασιά από Μοσχάτο Άσπρο (όπως και το Μοσχάτο Αλεξανδρείας), χρησιμοποιείται σε πολλές περιοχές, όπως η Κρήτη, η Κεφαλλονιά και η Πελοπόννησος σε χαρμάνια (Notes White, Λυραράκης Legacy), προσφέροντας και αυτό τον ζωηρό του χαρακτήρα.

Εκτός από αυτά τα τρία Μοσχάτα που αναφέραμε, στην Κρήτη συναντάμε το Μοσχάτο Σπίνας που χρησιμοποιείται, για ξηρά (Κτήμα Πατεριανάκη Μοσχάτο Σπίνας, Ψίθυρος λευκός) αλλά και για γλυκά κρασιά, με συνεχώς ανοδικές φυτεύσεις.

Τέλος στην Ρόδο και σε άλλα νησιά του Αιγαίου σε περιορισμένη έκταση βρίσκουμε και το Μοσχάτο Τράνι, το οποίο δεν έχει δώσει ακόμα σπουδαία αποτελέσματα.

Στην υγειά σας!

Μαριάννα Μακρύγιαννη AIWS



Μοιραστείτε το άρθρο: