Το 2009 έφυγε. Η εσοδεία 2009 έρχεται!

Από τον Θ. Λέλεκα 



Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, λίγο πριν τις Γιορτές έκαναν την εμφάνισή τους τα κρασιά της νέας εσοδείας. Εγκαίρως, πριν ο κόσμος αρχίσει να κάνει τις απαραίτητες προμήθειες για το Χριστουγεννιάτικο ή/και το Πρωτοχρονιάτικο τραπέζι, τα πρώτα «εννιάρια» άρχισαν να παίρνουν τη θέση τους στα ράφια της αγοράς.

Αναφέρομαι βεβαίως αυστηρά σε λευκά κρασιά και συγκεκριμένα φρέσκα, δηλαδή κρασιά που δεν έχουν υποστεί παλαίωση σε δρύινο βαρέλι. Πρόκειται για κρασιά που ακολούθησαν αρκετά συνοπτικές διαδικασίες μετά τον τρύγο, έτσι ώστε να φτάσουν εγκαίρως στο τραπέζι και τα ποτήρια μας. .

Η διάθεση φρέσκων κρασιών στην αγορά τόσο γρήγορα είναι ένα αρκετά Ελληνικό φαινόμενο. Κι αυτό γιατί, τόσο λόγω κουζίνας όσο και λόγω τρόπου ζωής, είμαστε λαός που πίνει περισσότερο λευκό από ερυθρό κρασί – τα επίσημα στατιστικά μιλούν για υπερ-τριπλάσια διαφορά, που στην πραγματικότητα μπορεί να είναι και μεγαλύτερη. Έτσι, είναι γεγονός ότι τα αποθέματα των δημοφιλέστερων λευκών κρασιών στην αγορά τελειώνουν κάπου μέσα στο φθινόπωρο, οπότε και αρχίζει ένας αγώνας δρόμου ώστε αυτά να ανανεωθούν εγκαίρως για τις Γιορτές. Και βέβαια αν πρόκειται για Γιορτές όπως οι φετινές, με τον υδράργυρο να «παίζει» γύρω στους 25 Βαθμούς Κελσίου (ευχαριστούμε, φαινόμενο του θερμοκηπίου), τότε μιλάμε για καιρό που δικαιολογημένα «ζητάει» λευκό κρασί πολύ περισσότερο από το κόκκινο. .

Τι συμβαίνει όμως με τις ετικέτες νέας εσοδείας από τον υπόλοιπο κόσμο; Εδώ παρατηρούμε μεγάλες αντιθέσεις. Κι αυτό γιατί ο παλαιός κόσμος ούτε καν που το σκέφτεται ακόμα, ενώ ο νέος κόσμος μας έχει ήδη προλάβει. Συγκεκριμένα, στην Ιταλία, τη Γαλλία, την Ισπανία, κλπ, τα λευκά κρασιά εσοδείας 2009 βρίσκονται ακόμα στη δεξαμενή και σε φάση σταθεροποίησης, και δεν πρόκειται να δουν… μπουκάλι για κάμποσους μήνες ακόμα. Από την άλλη, τα κρασιά εσοδείας 2009 του νέου κόσμου, όπου ο τρύγος έγινε κάπου ανάμεσα στον Φεβρουάριο και τον Απρίλιο (άλλο ημισφαίριο, βλέπετε) είναι ήδη διαθέσιμα στην διεθνή αγορά, και κάποια από αυτά έχουν ήδη αρχίσει να παίρνουν τον δρόμο τους και προς τα Ελληνικά ράφια. .
.
Ποια είναι τα χαρακτηριστικά ενός φρέσκου κρασιού της νέας εσοδείας; Κατά κύριο λόγο, ο έντονος φρουτώδης χαρακτήρας. Σε ένα τέτοιο κρασί τα φρουτώδη αρώματα βρίσκονται στο προσκήνιο, κυριαρχούν από τη μύτη ακόμα, και δίνουν στο κρασί μία χαρακτηριστική αρωματική φρεσκάδα. Ενδέχεται μάλιστα σε ένα φρέσκο κρασί να ανιχνεύσουμε και μία ανεπαίσθητη «αψύτητα», ένα ελαφρύ τσίμπημα, δηλαδή, στη γλώσσα. Τα χαρακτηριστικά αυτά είναι αισθητά ακόμα και σε κρασιά που, σε διαφορετική φάση ωριμότητας, δεν χαρακτηρίζονται από τόσο έντονο φρουτώδη χαρακτήρα, όπως λ.χ. ένα Riesling ή ένα Ασύρτικο από τη Σαντορίνη. .

Είναι εύκολο και ενδιαφέρον να αξιοποιήσουμε σωστά την έντονη αρωματικότητα ενός φρέσκου κρασιού. Κι αυτό γιατί μπορούμε να το σερβίρουμε ως ένα ιδιαίτερα ευχάριστο και… ορεκτικό απεριτίφ, ενώ μαζί του μπορούμε να συνοδεύσουμε μία πλειάδα πιάτων που περιέχουν μυρωδικά (άνιθο, μαϊντανό, κρεμμυδάκι πράσινο ή εστραγκόν), χορταρικά (σπανάκι, μάραθο, πράσο ή αντίδια) ή φρούτα σε διάφορες μορφές (μήλο, κυδώνι, σταφύλι). Επίσης, ένα τέτοιο κρασί είναι ιδανικό για χρήση στο μαγείρεμα, καθώς θα προσδώσει στο φαγητό μας μία απαράμιλλη φρουτώδη αρωματικότητα που θα αναδείξει κάθε γεύση στο έπακρον. .

Πρέπει να θυμόμαστε, βέβαια, ότι το ίδιο κρασί θα παρουσιάζει δύο διαφορετικούς χαρακτήρες όταν είναι φρέσκο και όταν είναι πλέον στο απόγειο (peak) της ωριμότητάς του – κάποιοι μάλιστα θα μπορούσαν να μπερδευτούν και να πιστέψουν ότι πρόκειται για δύο διαφορετικά κρασιά. Πράγματι, αν ανοίξουμε μία φιάλη από το ίδιο κρασί τώρα, και άλλη μία σε μερικούς μήνες – ας πούμε το Πάσχα – κατά πάσα πιθανότητα θα διαπιστώσουμε τεράστιες διαφορές. Το ίδιο θα συμβεί (και εκεί η αντίθεση θα είναι λογικά πολύ πιο έντονη) αν δοκιμάσουμε ένα κρασί εσοδείας 2009 που εμφιαλώθηκε πρόσφατα, και το ίδιο κρασί, το οποίο θα έχει εμφιαλωθεί αρκετά αργότερα, δηλαδή θα έχει μείνει στη δεξαμενή υπό ελεγχόμενες συνθήκες για πολύ μεγαλύτερο χρονικό διάστημα (ποτέ άλλωστε ολόκληρη η ποσότητα ενός κρασιού δεν εμφιαλώνεται «με τη μία»). Και στις δύο αυτές περιπτώσεις, καλό είναι να κάνουμε συγκρίσεις και να αποφασίσουμε τελικά σε ποια φάση προτιμάμε να απολαμβάνουμε το κάθε κρασί. .

Τι κάνουμε όμως αν τελικά αποφασίσουμε ότι το… υπερβολικά φρέσκο κρασί δεν ταιριάζει με τα γούστα μας; Η απάντηση είναι απλή: περιμένουμε να εξελιχθεί, να ωριμάσει τέλεια και να φτάσει στο ποτήρι μας απόλυτα ισορροπημένο. Και μέχρι να γίνει αυτό, έχουμε ατέλειωτες οινικές επιλογές να απολαμβάνουμε. Ανάμεσά τους, λευκά δεξαμενής της προηγούμενης εσοδείας από την Ευρώπη, που εμφιαλώθηκαν αργότερα και θα κρατήσουν περισσότερο, λευκά νέας εσοδείας από το νέο κόσμο, ροζέ (ποτέ δεν πρέπει να τα ξεχνάμε), κομψά και φίνα ερυθρά, αλλά και τα πιο βαριά ερυθρά παλαίωσης που ταιριάζουν με το χειμώνα (που θα πάει, θα έρθει κι αυτός…)..

Μιλώντας για ερυθρά, μήπως αναρωτιέστε τι επιφυλάσσει η εσοδεία 2009 για τους εραστές του κόκκινου κρασιού; Αργεί βέβαια ακόμα η ώρα τους, αλλά πρέπει να σας πω ότι το δελτίο του φετινού τρύγου φαντάζει ιδιαίτερα ενδιαφέρον. Παρότι η περίοδος της ωρίμανσης δοκιμάστηκε από διάφορα αναπάντεχα φαινόμενα (πυρκαγιές, έντονες βροχοπτώσεις, κλπ) και η ποσότητα της παραγωγής θα διαφέρει από περιοχή σε περιοχή, μπορούμε να περιμένουμε ιδιαίτερα ενδιαφέροντα και ποιοτικά κρασιά από το μεγαλύτερο μέρος του Ελληνικού αμπελώνα. .

Και για τους λάτρεις των Γαλλικών ερυθρών, ωστόσο, το 2009 κρύβει πολλές και ευχάριστες εκπλήξεις. Σύμφωνα με την πλειονότητα των Γάλλων ειδικών, το 2009 αναμένεται να είναι η κορυφαία εσοδεία των τελευταίων 60 ετών για τα ερυθρά του Μπορντώ, κυρίως χάρη στο ήπιο καλοκαίρι και τον ξηρό Σεπτέμβρη που ακολούθησε. Όχι ότι θα τα δούμε νωρίτερα από το 2011, βέβαια, αλλά σας συμβουλεύω να κανονίσετε τις αγορές σας σε Μπορντώ του 2009 από τώρα. .

Έτσι έχουν τα πράγματα, λοιπόν. Το 2009 ήταν μία καλή οινική χρονιά, καθώς μας έδωσε πολλά και καλά κρασιά – σε κάθε επίπεδο – που θα μας κάνουν εξαιρετική παρέα για πολλά χρόνια ακόμα. Ας ελπίσουμε ότι το 2010 θα είναι ακόμα καλύτερο. .
.
Ευτυχές (και καλόπιοτο) το Νέο Έτος!


Θόδωρος Λέλεκας

Μοιραστείτε το άρθρο: