Σκέψεις πάνω από ένα ποτήρι κακό κρασί…

Σκέψεις πάνω από ένα ποτήρι κακό κρασί…
Από τον Τ. Πικούνη

Πριν λίγες μέρες δοκίμασα ένα απίστευτο κρασί. Μετά μάλιστα από σύσταση φίλου επαγγελματία του κρασιού με μεγάλη εμπειρία. Ήταν ίσως το χειρότερο κρασί που έχω δοκιμάσει: Το αλκοόλ σου έβαζε φωτιά στο στόμα, οι τανίνες ήταν ανύπαρκτες, το κρασί ήταν εντυπωσιακά ανισόρροπο... με λίγα λόγια χάλια!

 Μην το αναζητήσετε βέβαια στο House of Wine, δεν έχουμε κανένα κρασί του συγκεκριμένου παραγωγού ακριβώς γιατί -κατά την άποψή μας- φτιάχνει πραγματικά άσχημα, ανισόρροπα, υπερβολικά κρασιά. Μαζί μου το δοκίμασε καλή φίλη, με πολύ μεγάλη εμπειρία και επαγγελματίας στο χώρο του κρασιού, που επιβεβαίωσε την άποψή μου.

Όχι, δεν θα σας πω ποιο είναι το συγκεκριμένο κρασί, δεν γράφω αυτό το σημείωμα για αυτό το σκοπό... Το γράφω για να δείξω πόσο μπορούν να διαφέρουν οι απόψεις ανθρώπων του κρασιού, έμπειρων, που έχουν δοκιμάσει χιλιάδες κρασιά... Και αν συμβαίνει αυτό, μπορείτε να φανταστείτε πόσο μπορεί να "χειραγωγηθεί" η αίσθηση ενός νέου, άπειρου φίλου για το τι είναι ένα "καλό" κρασί! Πόσο πολύ μπορεί να παρασυρθεί και να διαστρεβλωθεί η άποψή του για το ποια ακριβώς είναι τα χαρακτηριστικά ενός σπουδαίου κρασιού.

Ο συγκεκριμένος παραγωγός έχει κάποιους -όχι πολλούς- φανατικούς φίλους. Όσους έχω ρωτήσει γιατί, μου απάντησαν ότι τους αρέσουν τα "δυνατά" κρασιά. Αλλά... τι είναι "δυνατό" κρασί; Ποιος τους έμαθε, ποιος τους δίδαξε τα χαρακτηριστικά του όρου; Κάποιοι από αυτούς μου είχαν πει ότι ο παραγωγός φτιάχνει " αντρικά" κρασιά! Δεν υπάρχει γελοιωδέστερος όρος από αυτόν στο κρασί! Δυστυχώς, τον συνδέουν μάλλον με τις... αντοχές που πρέπει να έχεις για να υποφέρεις το κάψιμο από το αλκοόλ στο στόμα, η κάποιες άγριες, αφόρητες τανίνες που σου κάνουν το στόμα τσαρούχι! Είναι οι ίδιοι που χαρακτηρίζουν τα ροζέ κρασιά "γυναικεία" -άλλος ένας βλακώδης οινικός όρος.

Από που προκύπτει αυτό το μπέρδεμα;

Δυστυχώς, για όλα φταίνε οι... λέξεις! Και εδώ επιβεβαιώνεται ότι οι λέξεις έχουν δημιουργηθεί για να... δυσκολεύουν την επικοινωνία μεταξύ μας! Το μπέρδεμα λοιπόν, κατά την άποψή μου προκύπτει από την λανθασμένη χρήση της λέξης "δυνατό" στο κρασί, που συγχέεται με τις ιδιότητες του "δυνατού" στη ζωή! Οι φίλοι μας οι αγγλοσάξονες χρησιμοποιούν περισσότερο τη λέξη powerful (ισχυρός) από τη λέξη strong, που στα ελληνικά και τα δύο μεταφράζονται σε "δυνατό".... Όπως σε πάρα πολλές περιπτώσεις, οι λέξεις είναι που φορτώνουν με άσχετους συνειρμούς τα αντικείμενα ή τις ιδιότητες που περιγράφουν... Συμβαίνει σε όλους τους τομείς, συμβαίνει και στο κρασί...

Υπάρχουν πολλές δεκάδες, ίσως και πάνω από 100 λέξεις που περιγράφουν ιδιότητες του κρασιού ενώ κουβαλούν μαζί τους λανθασμένους συνειρμούς.... Περιγράφουμε ένα κρασί σαν "δυνατό", και αυτός που μας ακούει φέρνει στο μυαλό του εικόνες δύναμης, φουσκωμένους μύες ή άλλες "αντρικές" εικόνες... περιγράφουμε άλλο κρασί σαν "κομψό" και οι εικόνα μιας λεπτής, ψηλής, καλοντυμένης, "κομψής" γυναίκας έρχεται στο μυαλό μας. Το κρασί έχει "ένταση", η μουσική επίσης, αλλά και τα χρώματα. Έχουν σχέση οι συνειρμοί από τον ήχο και τα χρώματα με τα χαρακτηριστικά της έντασης στο κρασί; Ή της φυσικής δύναμης με τη δύναμη του κρασιού; Μπορεί κάποιος να περιγράψει ένα "ήρεμο" κρασί, ή να καταλάβει από τον όρο ότι ένα "αυστηρό" κρασί είναι ένα κακό κρασί; Ή ότι "βαρύ" είναι το κρασί με μεγάλη περιεκτικότητας σε αλκοόλ, ενώ "γενναιόδωρο" το κρασί με πολύ αλκοόλ; Ή ακόμα την περίφημη "μεταλλικότητα", που όλοι την αναφέρουν αλλά κανείς δεν μπορεί να περιγράψει τι είναι; Δεν υπάρχει η μεταλλικότητα; Μπορεί να υπάρχει, αλλά η ονομασία της μπορούσε να είναι οποιαδήποτε άλλη, γιατί είναι απλά ένας κώδικας! Δίνει όνομα σε μια ιδιότητα του κρασιού που πολλοί μπορεί να την αντιλαμβάνονται, αλλά η ονομασία της απλά μπερδεύει, γιατί δεν υπάρχει τίποτα "μεταλλικό" στη γεύση ενός κρασιού! Κάποιοι μάλιστα πάνε και πιο πέρα, και ισχυρίζονται ότι ο κάθε ένας περιγράφει κάτι διαφορετικό σαν μεταλλικότητα!

Οι λέξεις οδηγούν σε λάθη... Οι λέξεις του κρασιού πολλές φορές του προσδίδουν ιδιότητες που δεν έχει, οδηγούν σε παρεξηγήσεις και κατευθύνουν τους νέους φίλους του κρασιού σε λάθος μονοπάτια. Τα κρασιά του οινοποιού που σας ανέφερα δεν είναι δυνατά κρασιά. Είναι κακά κρασιά. Τα δυσάρεστα στη γεύση και στα αρώματα κρασιά δεν είναι κρασιά των οποίων η ποιότητα γίνεται αντιληπτή όταν η οινική μας εκπαίδευση φθάσει σε κάποιο "ανώτερο" επίπεδο. Δεν είναι "δύσκολα" κρασιά, όπως η μουσική του Bach για ένα αρχάριο. Είναι και αυτά κακά κρασιά.... και θα παραμείνουν τέτοια όπου και αν φτάσει η οινική μας παιδεία.

Η οινική απόλαυση έρχεται πρώτιστα μέσα από τις αισθήσεις και δευτερευόντως ενισχύεται μέσα από τη γνώση, δεν συμβαίνει το ανάποδο.

Στην υγειά σας!

Τάσος Πικούνης


Μοιραστείτε το άρθρο: