Την Καθαρά Δευτέρα το κατάστημά μας στο Χαλάνδρι θα είναι ανοικτό 10:00-18:00

Lagavulin

Από τον Κ. Κοντογιώργη


Αυτή την εβδομάδα θα επανέλθω στα αφιερώματα, ενώ ταυτοχρόνως θα κλείσω και μια εκκρεμότητα. Οι φανατικοί φίλοι αναγνώστες αυτής της στήλης θα θυμούνται οτι μέχρι τώρα έχουμε αναφερθεί στα πέντε από τα έξι αποστακτήρια της σειράς Classic Malts της εταιρίας Diageo, δηλαδή Talisker, Cragganmore, Dalwhinnie, Glenkinchie και Oban, με τη σειρά που τα παρουσίασα. Σήμερα λοιπόν κλείνω την εξάδα και ταυτοχρόνως και την εκκρεμότητα, αφού θα μιλήσω για το

Lagavulin

Σε ότι αφορά στα malt της εταιρίας Diageo, θα μπορούσαμε να πούμε, οτι το Lagavulin αποτελεί την αιχμή του δόρατος, μαζί με το σπουδαίο Talisker, αφού είναι τα δυο πιο διαφημισμένα αποστακτήρια από την σειρά Classic Malts.Το Lagavulin ειδικότερα, έχει ένα πολύ μεγάλο κοινό παγκοσμίως, ενώ και στην Ελλάδα, θα λέγαμε οτι ένα πολύ σοβαρό ποσοστό των ανθρώπων που πίνουν malt whisky, προτιμούν το Lagavulin. Σε αυτό το σημείο πρέπει να πούμε

Λίγα λόγια για την ιστορία, όπως πάντα

Σαν χρονιές ίδρυσης του αποστακτηρίου αναφέρονται τα έτη 1742, 1784 και 1816. Και παρότι υπάρχουν αναφορές για ύπαρξη δέκα παράνομων αποστακτήρων κοντά στο σημείο που βρίσκεται σήμερα το Lagavulin, από τη δεκαετία του 1740, κάτι τέτοιο δεν είναι ικανό στοιχείο ώστε να προσδιορίζει με ακρίβεια το έτος ίδρυσης. Επίσης λίγο ανακριβείς οι πληροφορίες για το 1784, οπότε σαν επίσημο έτος ίδρυσης λογίζεται το 1816. Εξάλλου, αν δεν ήταν έτσι, δεν θα γιορτάζονταν τον προπερασμένο μήνα τα διακοσιοστά γενέθλια του Lagavulin. Όσοι από εσάς διάβασαν το προηγούμενο άρθρο, θυμούνται την αναφορά μου στα γενέθλια και την έκδοση επετειακής φιάλης 8 ετών από το αποστακτήριο. Αρχικά λοιπόν, υπήρχαν δυο αποστακτήρια στο Lagavulin. Το πρώτο χτίστηκε το 1816 από τον John Johnston και το δεύτερο το 1817 από τον Archibald Campell, με το όνομα Ardmore. Το 1821 όμως ο Campell σταματάει τις εργασίες και τα δυο αποστακτήρια καταλαμβάνονται από τον John Johnston, από το 1825 μέχρι το 1834, ενώ το 1837 υπάρχει πλέον μόνο ένα αποστακτήριο, με ιδιοκτήτη τον Donald Johnston. To 1852 αλλάζει πάλι ιδιοκτησία και περνάει στα χέρια του John Graham, το 1924 ιδιοκτήτης είναι πλέον η White Horse Distillers, ενώ στις μέρες μας βρίσκεται κάτω από την ιδιοκτησία της πολυεθνικής Diageo.

Λίγα ακόμη λόγια

Το Lagavulin είναι, αν όχι το πιο σύγχρονο από πλευράς τεχνολογίας, σίγουρα ένα από τα πιο σύγχρονα στη Σκωτία, αφού μπορεί να πει κανείς οτι δεν υπάρχει αίθουσα που να μην είναι γεμάτη από υπολογιστές, συμπεριλαμβανομένης φυσικά και της αίθουσας των αποστακτήρων. Ο εκσυγχρονισμός του αποστακτηρίου έλαβε χώρα στα μέσα της δεκαετίας του 90 και φυσικά αυτή η διαδικασία βρήκε τελείως αντίθετους τους λεγόμενους purists, μηδέ του γράφοντος εξαιρουμένου, αφού επικράτησε ο φόβος οτι θα χαλάσει το whisky. Την αλήθεια βέβαια ακριβώς, κανείς δεν την ξέρει, όμως για να είμαι ειλικρινής, πρέπει να πω οτι το παλιό, χωρίς υπολογιστές, Lagavulin 12 ετών, δεν είναι καλύτερο από το εκμοντερνισμένο δεκαεξάρι. Μάλλον, για να είμαι πιο ακριβής, το κομπιουτεροποιημένο είναι σαφώς καλύτερο από το παλιότερο. Που σημαίνει οτι, ναι μεν δεν μας αρέσουν καθόλου τα πολλά computers σε αποστακτήρια, όμως εδώ με κάποιον τρόπο, που σε τελική ανάλυση δεν μας ενδιαφέρει κιόλας, το  whisky παραμένει εξαιρετικό, ειδικά το δεκαεξάρι, που πραγματικά συγκαταλέγεται στην κατηγορία των κλασσικών drams. Άλλωστε, είναι πολύ εύκολα αναγνωρίσιμο από τους πότες, ενώ είναι το δεύτερο πιο καπνιστό στη μύτη, μετά το θρυλικό Ardbeg και επίσης δεύτερο πιο καπνιστό στη γεύση, μετά από το επίσης θρυλικό Laphroaig. Μάλιστα, την δεκαετία του 90 το περιοδικό Decanter έγραψε οτι η σχέση του Lagavulin με το Laphroaig είναι σαν αυτή του Chateau Cheval Blanc με το Chateau Petrus στο Bordeaux.

Το Lagavulin αντλεί το απαραίτητο νερό από τα Solan Lochs, ενώ το νερό πριν φτάσει στο αποστακτήριο περνάει μέσα από μεγάλες εκτάσεις με φυκώδη τύρφη και αν σε αυτό το γεγονός προσθέσουμε και το οτι η βύνη που παρασκευάζεται επι παραγγελία στις μονάδες βυνοποίησης του Port Ellen είναι έντονα καπνιστή, τότε εύκολα καταλαβαίνουμε από που προέρχονται οι γεύσεις και τα αρώματα της κάθε φιάλης. Το αποστακτήριο διαθέτει δέκα δεξαμενές ζύμωσης και τέσσερις άμβυκες, ενώ λειτουργεί όλο το χρόνο σε εικοσιτετράωρη βάση, για να καλυφθούν οι πολύ αυξημένες ανάγκες. Ακόμη είναι άξιο αναφοράς το ότι η απόσταξη στο Lagavulin είναι μάλλον η μεγαλύτερη στη Σκωτία, με περίπου έξι ώρες στην πρώτη απόσταξη και εννιά στη δεύτερη.

Οι ετικέτες που τρέχει το αποστακτήριο είναι, εκτός από το κλασσικό δεκαεξάρι, για το οποίο μιλήσαμε πριν, το επίσης κλασσικό δωδεκάρι, που βγαίνει σε ετήσια βάση χρονολογημένο, ενώ το ίδιο ισχύει και για τη σειρά Distillers Edition, η οποία μετά την κλασσική για το Lagavulin παλαίωση σε βαρέλια bourbon, έχει και μια επιπλέον παλαίωση σε βαρέλια Sherry Pedro Ximenez, ενώ εννοείται πως υπάρχουν και ένα σωρό ακριβές εκδόσεις, όπως για παράδειγμα το Lagavulin 37 ετών, ή το Lagavulin 21 ετών.

Στην υγειά σας


Ο Κυριάκος Κοντογιωργης ασχολείται από το 1992 με τα κρασιά και τα αποστάγματα, είναι ιδιοκτήτης εταιρείας που ασχολείται με την εμπορία των συγκεκριμένων προϊόντων, καθώς επίσης είναι και γνωστός συλλέκτης whisky και cognac. Είναι μόνιμος συνεργάτης του Whisky Magazine τα τελευταία χρόνια, και έχει επίσης μόνιμη συνεργασία με όλους τους μεγάλους οίκους δημοπρασιών whisky, όπως Christies, McTears, Bonhams. Η ενασχόληση του για 22 και πλέον χρόνια σε αυτό τον χώρο, του έχει δώσει βαθιά και εμπεριστατωμένη γνώση στο whisky, τόσο σε επίπεδο τεχνικών στοιχείων, όσο και σε επίπεδο ιστορικών λεπτομερειών.

Μοιραστείτε το άρθρο: