Κτήμα Γαίας Ερυθρός... σε επανάληψη!

Κτήμα Γαίας Ερυθρός... σε επανάληψη!
Από τον Τ. Πικούνη

1000 περίπου ετικέτες κρασιού, θα συμφωνήσετε μαζί μου ότι δεν είναι... λίγες! Αν πει κανείς ότι δοκιμάζει δύο κρασιά κάθε μέρα, βρέξει χιονίσει επί 365 ημέρες, θα χρειαστεί περίπου 2 χρόνια και 9 μήνες για να ξαναδοκιμάσει όλα τα κρασιά του House of Wine!

Έτσι, μερικές φορές ξεχνάς πόσο πραγματικά απολαυστικό είναι ένα μεγάλο κρασί! Ίσως η λέξη 'ξεχνάς" δεν είναι σωστή, γιατί στην πράξη θυμάσαι ότι το κρασί ήταν εξαιρετικό... αλλά μένει μόνο αυτή η ανάμνηση της αξιολόγησης κυρίως, και όχι τόσο οι μνήμες αρωμάτων, γεύσεων, συναισθημάτων που δημιουργούνται όταν απολαμβάνεις το συγκεκριμένο κρασί.

Βέβαια, υπάρχουν κρασιά που τα δοκιμάζεις συχνότερα, κρασιά που γεμίζουν την οινική σου καθημερινότητα, κρασιά που μπορεί να μην είναι κορυφαία, αλλά που παρουσιάζουν μια σχέση τιμής/ποιότητα πολύ καλή με... χαμηλή τιμή! Ξέρετε, όταν "κάθεσαι" επάνω σε μια αποθήκη περίπου 20.000 κρασιών, δεν σημαίνει ότι είναι... δικά σου, ούτε ότι έχεις την οικονομική δυνατότητα να τα δοκιμάσεις όλα συχνά!

Γιατί η εισαγωγή; Απλά, γιατί είχα ξεχάσει πόσο απολαυστικό είναι το Κτήμα Γαίας Ερυθρός...

Το θυμήθηκα πάλι τις προάλλες όταν βρέθηκα σε γνωστό Wine Bar με παρέα καλή μου φίλη που εντάχθηκε πρόσφατα στο δυναμικό της Γαίας. Ήταν λοιπόν σχεδόν φυσικό να διαλέξουμε τη ναυαρχίδα του κτήματος για να γιορτάσουμε το γεγονός. Δηλαδή το Κτήμα Γαίας - Ερυθρός 2013, κρασί βραβευμένο στον τελευταίο διαγωνισμό Decanter World Wine Awards 2015 με Χρυσό μετάλλιο και Περιφερειακό Τρόπαιο - με την κορυφαία δηλαδή διάκριση του μεγαλύτερου διαγωνισμού κρασιού του κόσμου, και με τελευταία βαθμολογία 91/100 από το συνεργάτη του Robert Parker για την Ελλάδα, το Mark Squires...

Δεν έχω κρύψει ποτέ ότι είμαι φίλος του Αγιωργίτικου... και τα κρασιά που προτιμώ προσωπικά είναι Αγιωργίτικα, με ελάχιστες εξαιρέσεις όπως ανάμεσά τους τελευταία οι Κίκονες Syrah και η αγαπημένη μου Fleva του Γιώργου Σκούρα. Κάποιοι θεωρούν το Αγιωργίτικο "εύκολη" ποικιλία. Ναι, θα συμφωνήσω μαζί τους στο ότι πρέπει να έχεις πραγματικό... ταλέντο για να κάνεις ένα πολύ κακό Αγιωργίτικο -κάποιοι το καταφέρνουν!- αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι μπορείς εύκολα να φτιάξεις ένα μεγάλο Αγιωργίτικο.

Ο Γιάννης Παρασκευόπουλος, ο οινοποιός της Γαίας και συνιδρυτής της μαζί με τον Λέων Καράτσαλο (αυτό το άκλιτο "Λέων" δεν μπορώ να το συνηθίσω με τίποτα!) το κατάφερε. Όχι εύκολα ασφαλώς, γιατί από το 1997 που πρωτοβγήκε το Κτήμα Γαίας μέχρι και σήμερα αποτελεί το πεδίο των οινικών του πειραματισμών. Πειραματισμών με το βαρέλι, την οινοποίηση και πριν από αυτά τον τρύγο και το αμπελοτόπι. "Ξέραμε ακριβώς τι θέλαμε στη Νεμέα" μου είχε πει ο Γιάννης για το αμπελοτόπι που αγόρασε το 1996, και που την απόδοσή του είχε δοκιμάσει όταν ακόμα ήταν οινοποιός στην "Μπουτάρης ΑΕ"... Το πρώτο αυτό Κτήμα Γαίας ήταν "... εκείνη η νέα ματιά στο Αγιωργίτικο, νομίζω ότι ήταν καθοριστική για την εξέλιξη -δεν θα πω της ζώνης- αλλά επανάφερε στο προσκήνιο τα κόκκινα κρασιά της Νεμέας ως κρασιά παλαίωσης..."

Από εκείνη την εποχή κύλισε πολύ νερό στο αυλάκι. Το Κτήμα Γαίας εξελίχθηκε, και καθιερώθηκε σαν μια από τις λίγες πραγματικά premium Νεμέες, δίνοντας εξαιρετικές χρονιές - 1999, 2004, 2005 - για να φθάσει στο 2013 και στην κορυφαία βράβευσή του από το Decanter... αλλά και στο ποτήρι μου!

Με το που πλησιάζει το κρασί στη μύτη αντιλαμβάνεσαι ότι πρόκειται για μεγάλο κρασί: Γλυκά αρώματα κλασσικού Αγιωργίτικου, με νύξεις του βαρελιού, φρούτα κόκκινα, κεράσι, βύσσινο... Είναι ένα απίστευτα νόστιμο κρασί, απόλυτα ισορροπημένο, δυνατό και κομψό ταυτόχρονα, τραγανό με υπέροχη επίγευση. Δεν είναι ακόμα στο απόγειό του, θέλει κάποια χρόνια όχι για να μαλακώσουν τανίνες, αλλά για να αυξηθεί η ήδη μεγάλη και εντυπωσιακή πολυπλοκότητά του...

Ταίριαξε θαυμάσια με τα μοσχαρίσια μάγουλα και την βαριά, κόκκινη σάλτσα, και ήταν μια πραγματική απόλαυση και ας κόστισε 2,75 φορές περισσότερο από όσο στο ράφι του House of Wine! Ναι, είναι ακριβό κρασί, ιδιαίτερα εκεί "έξω", γι' αυτό και σας συνιστώ να το απολαύσετε σπίτι με καλή παρέα και ένα δυνατό κοκκινιστό κρέας ή αγριογούρουνο, με πατατούλες ή πραγματικό, σπιτικό πουρέ...

Χαίρομαι πραγματικά όταν απολαμβάνω κρασιά που δεν έγιναν τυχαία... Κρασιά που εξελίχθηκαν μέσα από τις πολυετείς προσπάθειες του οινοποιού. Και χαίρομαι τους οινοποιούς που ξέρουν τι θέλουν να φτιάξουν... ακόμα και όταν αγοράζουν το αμπέλι!

Μπράβο λοιπόν στο δίδυμο της Γαίας, στο Γιάννη και στο Λέων(τα) για τη δουλειά τους στο ελληνικό κρασί (θαλασσίτης, Ασύρτικο Wind Ferment, Γαίσ S και τόσα ακόμα...).


Στην υγειά σας!

Τάσος Πικούνης

 

Μοιραστείτε το άρθρο: