Glen Scotia

Από τον Κ. Κοντογιώργη


Μετά από διακοπή μιας εβδομάδας, λέω να επανέλθω στα αφιερώματα. Την προηγούμενη φορά που κάναμε κάτι τέτοιο, ήταν για το Glen Garioch από τα βορειοανατολικά Highlands. Tώρα πάμε διαγώνια κάτω, δηλαδή νοτιοδυτικά και θα μιλήσουμε για ένα ακόμη σπουδαίο αποστακτήριο. Μιλάμε, ή μάλλον γράφουμε για το

Glen Scotia

Πάμε νοτιοδυτικά λοιπόν και συγκεκριμένα στη χερσόνησο του Kintyre, όπου εκεί βρίσκεται η πόλη Campeltown. Στην πλατεία Parliament Square έγινε η ενθρόνιση του πρώτου βασιλιά της Σκωτίας Fergus, ο οποίος εκεί έχτισε και την πρώτη σκωτσέζικη βουλή το 503 μ.χ. Για τα επόμενα 341 χρόνια, η Σκωτία κυβερνιόταν από εκεί, καθώς επίσης εκεί γινόντουσαν όλες οι ενθρονίσεις των σκωτσέζων βασιλιάδων. Και αφού ξεκίνησα λίγο με αρχαία ιστορία, θα συνεχίσω με

Λίγα (ακόμη) λόγια για την ιστορία, όπως πάντα.

Διάφορες χρονολογίες ακούγονται σαν χρονιά επίσημης έναρξης του αποστακτηρίου. Το 1772, ο συγγραφέας Thomas Pennant, στο βιβλίο του Περιήγηση στη Σκωτία και στις Εβρίδες Νήσους, αναφέρει την ύπαρξη αποστακτηρίου με το όνομα Scotia, με την πιθανότητα να μιλάμε για το ίδιο αποστακτήριο να είναι μεγάλη, χωρίς όμως και κάποια άλλη πηγή να επιβεβαιώνει τα λεγόμενά του. Πόσο μάλλον, όταν η περιοχή του Campeltown ηταν γνωστή σε όλο τον κόσμο, για την μεγάλη συγκέντρωση παράνομων αποστακτηρίων κατά τον δέκατο όγδοο και τον δέκατο ένατο αιώνα. Υπολογίζεται οτι πάνω από ογδόντα ήταν τα παράνομα σημεία που έφτιαχναν moonshine, δηλαδή απόσταγμα εκτός νόμου. Παρεμπιπτόντως, επειδή ακούω διάφορα, να διευκρινίσω οτι moonshine δεν φτιάχνεται μόνο στην Αμερική, αλλά και στη Σκωτία. Αυτά όμως θα τα πούμε πιο αναλυτικά μια άλλη φορά. Στο θέμα μας τώρα. Εκτός από τους εκατοντάδες moonshiners λοιπόν, στο Campeltown υπήρχαν και αποστακτήρια όπως τα Ardlussa, Kinloch, Glenside, Dalintober και άλλα, ώσπου το 1832 έχουμε ακόμη ένα, με το όνομα Scotia, που αργότερα μετονομάστηκε σε Glen Scotia. Ιδρυτής είναι η εταιρία Stewart, Calbraith and Company. Ακόμη πιο μετά, από το 1924 μέχρι το 1928, ιδιοκτήτης γίνεται ο Duncan Mac Callum και την ίδια χρονιά σταματάει η λειτουργία του αποστακτηρίου. Στις 23 Δεκεμβρίου του 1930, ο Mac Callum, αυτοκτονεί λόγω υπερβολικών χρεών, αφού πνίγεται στο Grosshill Loch, από όπου και αντλείται το νερό που χρησιμοποιεί το Glen Scotia. Ο θρύλος μάλιστα λέει οτι το φάντασμά του στοιχειώνει ακόμη το αποστακτήριο. Άλλη εκδοχή για το ίδιο θέμα, αναφέρει οτι δεν πνίγηκε, αλλά κρεμάστηκε μέσα στο αποστακτήριο. Πιο μετά, ιδιοκτήτρια εταιρία γίνεται η Hiram Walker and Sons, ώσπου αυτό αλλάζει το 1955, όταν η εταιρία A.Gillies and Company αγοράζει το αποστακτήριο. Το 1970, η Gillies γίνεται μέλος της Amalgamated Distilled Products Ltd και το 1984 σταματούν τη λειτουργία τους, και η Gillies και το αποστακτήριο. Ωστόσο το 1989, επαναλειτουργεί, με καινούρια ιδιοκτήτρια την Gibson International, αλλά πέντε χρόνια αργότερα η Gibson χρεοκοπεί. Και τότε αναλαμβάνει η Glen Catrine Bonded Warehouse Ltd και πλέον το γκρούπ Loch Lomond Distillery Ltd τρέχει το Glen Scotia, ενώ από το 1999 και μετά, η παραγωγή είναι συνεχόμενη και δεν σταμάτησε ποτέ. Πάμε τώρα στο σήμερα και ας πούμε

Λίγα ακόμη λόγια

Βλέποντας ένα χάρτη που να περιέχει και τη Σκωτία και την Ιρλανδία, θα δούμε οτι το Glen Scotia βρίσκεται σε ένα γεωγραφικό τρίγωνο, που περιλαμβάνει τις πιο σημαντικές περιοχές που παράγουν whisky. Πράγματι, το Islay, που βρίσκονται τόσο σημαντικά αποστακτήρια, η ευρύτερη περιοχή του Belfast, με το Bushmills, και το Campeltown, σχηματίζουν ένα νοητό τρίγωνο, που σε αυτό συμβαίνουν μερικά από τα σημαντικότερα πράγματα της βιομηχανίας whisky. Μέσα σε αυτό το τρίγωνο και το Glen Scotia, που κινείται και αυτό στο ίδιο μήκος κύματος με τα υπόλοιπα σπουδαία αποστακτήρια που βρίσκονται εκεί.

Στη σημερινή εποχή το αποστακτήριο δείχνει σε σπουδαία φόρμα και τα ποτά που φτιάχνονται εκεί, είναι τα περισσότερα εντυπωσιακά. Δεν ξέρω αν υπάρχει, ή όχι, φάντασμα μέσα στο Glen Scotia, αν όμως υπάρχει, το επηρεάζει πολύ θετικά. Υπάρχουν έξι ανοξείδωτες δεξαμενές ζύμωσης και δυο άμβυκες, με σχήμα λαιμού κύκνου. Το απαραίτητο νερό για την παρασκευή των ποτών του αποστακτηρίου, είναι αυτό από το Grosshill Loch, όπως είπα και πριν, ενώ όλα γίνονται υπό το άγρυπνο βλέμμα του John Peterson, ενός από τους μακροβιότερους Master Distillers στη Σκωτία. Η βύνη που χρησιμοποιεί, είναι και τυρφώδης και μη, ενώ η παλαίωση κατά βάση γίνεται σε πρώην bourbon βαρέλια, χωρίς να λείπουν και εκδόσεις με παλαίωση σε πρώην βαρέλια sherry. Όσο για τη γκάμα του Glen Scotia, είναι μεγάλη, με πολλών ειδών whisky. Πολύ ωραίο dram είναι το Glen Scotia 15 ετών, ενώ το Victoriana κυριολεκτικά αλλάζει επίπεδο και μας αρέσει τόσο, ώστε να το κατατάξω στα πέντε έξι καλύτερα που δοκίμασα τα τελευταία δυο χρόνια. Τέλος, θα έλεγα οτι το Glen Scotia αρχίζει σιγά σιγά να παίρνει το μερίδιο που του ανήκει σαν αποστακτήριο ποιότητας, ενώ κλείνει με αργά αλλά σταθερά βήματα την ψαλίδα που υπάρχει σε σχέση με το σπουδαίο γείτονά του, το Springbank, στου οποίου τη σκιά ζούσε εδώ και πάρα πολλά χρόνια και για το οποίο δεν ήρθε ακόμη η ώρα να μιλήσουμε.

Συμπερασματικά, πρόκειται για ένα ποιοτικό και παραδοσιακό αποστακτήριο, στο οποίο γίνεται πολύ καλή δουλειά, κυρίως τα τελευταία χρόνια και του οποίου τα whiskies πρέπει οπωσδήποτε να δοκιμάσετε.

Στην υγειά σας


Ο Κυριάκος Κοντογιωργης ασχολείται από το 1992 με τα κρασιά και τα αποστάγματα, είναι ιδιοκτήτης εταιρείας που ασχολείται με την εμπορία των συγκεκριμένων προϊόντων, καθώς επίσης είναι και γνωστός συλλέκτης whisky και cognac. Εχει μόνιμη συνεργασία με όλους τους μεγάλους οίκους δημοπρασιών whisky, όπως Christies, McTears, Bonhams. Η ενασχόληση του για 22 και πλέον χρόνια σε αυτό τον χώρο, του έχει δώσει βαθιά και εμπεριστατωμένη γνώση στο whisky, τόσο σε επίπεδο τεχνικών στοιχείων, όσο και σε επίπεδο ιστορικών λεπτομερειών.

Μοιραστείτε το άρθρο: