Labrot and Graham

Από τον Κ. Κοντογιώργη


Για το πως βλέπω το θέμα του bourbon, τα έχουμε πει πολλές φορές. Δεν συνηθίζω να πίνω, εκτός αν είναι πολύ καλό. Και η αλήθεια είναι ότι εκτιμώ μόνο πέντε έξι αποστακτήρια, εννοείται μόνο από το Kentucky, αφού είπαμε και στο παρελθόν, whisky βγάζει το Kentucky, στο Tennessee βγάζουν κάτι σαν whisky.

Ένα από αυτά τα αποστακτήρια, είναι και αυτό στο οποίο θα αναφερθώ σήμερα. Στη σημερινή μας επικοινωνία, θα γνωρίσουμε το

Labrot and Graham

Πιθανολογώ ότι στους περισσότερους από εσάς, το όνομα δεν λέει κάτι. Αν όμως σας έλεγα Woodford Reserve, τότε φαντάζομαι ότι το όνομα αυτό θα σας ήταν γνώριμο. Αυτό είναι λοιπόν το whisky που παράγεται στο Labrot and Graham, αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Οι ιδιοκτήτες του αποστακτηρίου λένε ότι το αποστακτήριό τους είναι από τα αρχαιότερα σε λειτουργία αποστακτήρια στην Βόρεια Αμερική και αυτό είναι αλήθεια, αφού ελάχιστα είναι αυτά που λειτουργούν πριν από το 1812. Τη χρονιά εκείνη, ο Elijah Pepper ιδρύει το αποστακτήριο, στην τοποθεσία που βρίσκεται και σήμερα στο Kentucky. Μετά το θάνατό του, αναλαμβάνει ο γιός του Oscar και το αποστακτήριο ονομάζεται Oscar Pepper.

Το 1878 ο James Graham και ο Leopold Labrot αγοράζουν την εταιρία και δίνουν στο αποστακτήριο τη σημερινή του ονομασία. Παραμένει αρκετά χρόνια κλειστό, ώσπου το 1994 αγοράζεται από την εταιρία Brown Forman, η οποία αποφασίζει να το ξαναβάλει σε λειτουργία. Στην αρχή η σκέψη ήταν να λειτουργήσει στις επιβλητικές εγκαταστάσεις του κλειστού αποστακτηρίου Early Times στο Louisville, διότι από το υπάρχον αποστακτήριο δεν είχε μείνει σχεδόν τίποτα, ήταν κατεστραμμένο και το κόστος θα ήταν μεγάλο. Ωστόσο, αποφασίστηκε τελικά να λειτουργήσει στο σημείο που βρισκόταν, ανεξαρτήτως κόστους. Επρεπε να επιλεχθεί αυτή η τοποθεσία για να γίνει το σπίτι της καινούριας μάρκας Woodford Reserve, καθώς αυτό το αποστακτήριο γνωρίζει πολύ καλά από καινοτομίες.

Όταν η εταιρία δήλωσε ότι το whisky θα φτιάχνεται με τριπλή απόσταξη, σε άμβυκα και όχι σε αποστακτήρα στήλης, κάποιοι γκρίνιαξαν. Ωστόσο, το whisky τα πήγε περίφημα, τα κέρδη εκτοξεύθηκαν, τα ποτά ωριμάζουν πολύ καλά μέσα σε πετρόκτιστες αποθήκες και οι τουρίστες μαζεύονται σωρηδόν για να δουν από κοντά τη λαμπρή αναγέννηση ενός γνήσιου παλιομοδίτικου αποστακτηρίου του Kentucky. Αλλωστε, στο παλιό Oscar Pepper, την δεκαετία του 1830, ο σκωτσέζος James Crow, ήταν αυτός που ξεκίνησε και τελειοποίησε τη διαδικασία όξινου γλεύκους, χρησιμοποίησε πυκνόμετρα και μελέτησε το θέμα της παλαίωσης, για να δημιουργήσει ουσιαστικά αυτό που σήμερα ονομάζουμε bourbon.

Παρόλα αυτά δημιουργείται η απορία: Γιατί εδώ λειτουργούν άμβυκες, τη στιγμή που σε ολόκληρη τη βιομηχανία χρησιμοποιούν αποστακτήρες στήλης; Μετά από έρευνα που έκαναν οι υπεύθυνοι της εταιρίας, πριν την επαναλειτουργία του αποστακτηρίου, μιλώντας με ανθρώπους από τη Σκωτία, κατέληξαν στο εξής συμπέρασμα: Οτι τα υπόλοιπα αποστακτήρια δεν χρησιμοποιούσαν αποστακτήρες στήλης διότι έτσι έφτιαξαν καλύτερο ποτό, αλλά διότι έτσι μείωναν το κόστος, τουλάχιστον σύμφωνα με την γνώμη των ανθρώπων που ερωτήθηκαν. Φυσικά υπάρχουν πολλά ερωτηματικά, ως προς το κατά πόσον είναι έτσι, όταν έχουμε τα δεδομένα αποστακτηρίων όπως το Buffalo Trace, το Wild Turkey, ή το Stitzel Weller. Ανεξαρτήτως του λόγου πάντως παραμένει πραγματικότητα ότι το Labrot and Graham είναι το μοναδικό αποστακτήριο στην Αμερική που χρησιμοποιεί άμβυκες, οι οποίοι μάλιστα αγοράσθηκαν από το Rothes της Σκωτίας.

Επίσης θα πρέπει να πούμε ότι όλα τα whisky της εταιρίας ωριμάζουν μέσα σε πετρόκτιστες αποθήκες, οι οποίες είναι θερμαινόμενες. Και αν σε κάποιους μπορεί να φαίνεται παράξενο το γεγονός ότι οι αποθήκες θερμαίνονται, σε ένα τόσο παλιομοδίτικο αποστακτήριο, αν κανείς ανατρέξει στα αρχεία, θα δει ότι οι αποθήκες αυτές ήταν θερμαινόμενες από το 1892 κιόλας και ο λόγος είναι απλός: Όταν οι πέτρινοι τοίχοι έχουν πάχος 76 εκατοστά, ακόμη και το καλοκαίρι στο Kentucky, δεν είναι αρκετά ζεστό για τη σωστή ωρίμανση του bourbon.

Το μίγμα συστατικών που χρησιμοποιείται, έχει και αυτό την ιδιαιτερότητά του, μιας και δεν χρησιμοποιούνται 3 δημητριακοί καρποί, ως συνήθως, αλλά 4, εκ των οποίων πάντοτε οι 2 είναι σίκαλη και σιτάρι, εξ ου και η τόση πολλή γλύκα που έχει αυτό το whisky. Η στάνταρ ετικέτα του αποστακτηρίου, το πραγματικά έξοχο Woodford Reserve έχει πολλούς φίλους τόσο παγκοσμίως, όσο και στην Ελλάδα, ενώ και εγώ το πίνω πάντοτε ευχάριστα, έστω κι αν είναι λίγο παραπάνω γλυκό για τα γούστα μου.

Πάντως το δωδεκάρι Highland Park που έπινα την περασμένη εβδομάδα, δεν τελείωσε ακόμη. Ας τελειώσει πρώτα και μετά βλέπουμε αν θα πιούμε bourbon ή malt.

Στην υγειά σας


Ο Κυριάκος Κοντογιωργης ασχολείται από το 1992 με τα κρασιά και τα αποστάγματα, είναι ιδιοκτήτης εταιρείας που ασχολείται με την εμπορία των συγκεκριμένων προϊόντων, καθώς επίσης είναι και γνωστός συλλέκτης whisky και cognac. Εχει μόνιμη συνεργασία με όλους τους μεγάλους οίκους δημοπρασιών whisky, όπως Christies, McTears, Bonhams. Η ενασχόληση του για 22 και πλέον χρόνια σε αυτό τον χώρο, του έχει δώσει βαθιά και εμπεριστατωμένη γνώση στο whisky, τόσο σε επίπεδο τεχνικών στοιχείων, όσο και σε επίπεδο ιστορικών λεπτομερειών.

Μοιραστείτε το άρθρο: