Πάμε για Ρετσίνες

Η αρχή της συμβολής του ρετσινιού πεύκης στο κρασί λέγεται ότι τοποθετείται σε αρχαίους χρόνους. Το κρασί, όπως έχουμε πιθανότατα εικόνα στο μυαλό μας, αποθηκευόταν σε πήλινους αμφορείς. Αυτοί, συχνά σφραγίζονταν με  ρητίνη της χαλέπιου πεύκης ή/και ήταν καλυμμένοι με αυτή για την καλύτερη προστασία του κρασιού. Το ρετσίνι καθώς ερχόταν σε επαφή με το κρασί, εκχύλιζε τα αρώματά του σε αυτό και έδινε τον δικό του χαρακτήρα.

 

Εκτός από τα αρώματα, ή μάλλον χάρη σε αυτά, το ρετσίνι έχει και μια άλλη σημαντική δυνατότητα. Μπορεί να καλύπτει πολύ ικανά τις δυσάρεστες οσμές και τα ελαττώματα που πιθανόν να έχει ένα χαμηλής ποιότητας κρασί, αλλά και να δίνει εύκολα γεύση στο άγευστο.

 

Έτσι, στη σύγχρονη Ελλάδα όπου το ρετσίνι βρίσκεται εύκολα και είναι φθηνή πρώτη ύλη, παραγωγοί μπορούσαν να παίρνουν το δεύτερης και τρίτης διαλογής κρασί τους και αναμειγνύοντας μεγάλες ποσότητες ρετσινιού, να είναι ικανοί να το πουλούν αλλά και να δημιουργούν φανατικούς υποστηρικτές. Αναπόφευκτα όμως δημιουργήθηκε και το στίγμα του χαμηλής ποιότητας κρασιού που δυσαρέστησε πολλούς.

 

Η φράση “πάμε για Ρετσίνες” θα ακουγόταν σε μία παρέα ως κάλεσμα για κατανάλωση υψηλής ποσότητας, αλλά χαμηλής ποιότητας ρετσίνας (με ή χωρίς γνωστό καφεϊνούχο ποτό) υπό τη συνοδεία ελληνικών μεζέδων.

 

Εμείς κρατάμε τους ελληνικούς μεζέδες, αλλά επιλέγουμε Ρετσίνες όπου τιμούν το σταφύλι από το οποίο προέρχονται, με το ρετσίνι να μην κρύβει τα χαρακτηριστικά του, αλλά να προσθέτει στον πλούτο και να δημιουργεί ένα τέλειο γαστρονομικό κρασί.

 

Δεν θα ντραπούμε να πούμε ότι είναι το καλύτερο πασπαρτού σε ένα τραπέζι γεμάτο από διαφορετικές γεύσεις. Σε μία ποικιλία από τηγανιτούς, πικάντικους, πλούσιους σε σκόρδο και κρεμμύδι μεζέδες, πράσινες σαλάτες, πιάτα βοτανικά και γήινα όπως όσπρια και λαδερά ενώ και με πληθώρα ψαρικών και θαλασσινών, είναι εξαιρετικά αξιόπιστη επιλογή. Aν θέλετε να δείτε το τραπέζι σας σε ένα πιο “έθνικ” πλάνο βάλτε τη δίπλα σε γουακαμόλε του Μεξικού, σεβίτσε του Περού, σούσι της Ιαπωνίας  και αφήστε τη Ρετσίνα να σας κερδίσει.

 

Αυτές είναι 5 υπέροχες Ρετσίνες, κάθε μία με το δικό της χαρακτήρα, ικανές να μεταπείσουν και τους πιο φανατικούς αρνητές της.

 

Αφρός - Οινοποιείο Κεχρής

Κορώνα για πώμα αντί φελλού και η λέξη αφρός στην ετικέτα, προϊδεάζουν για κάτι που δεν είχε ξαναγίνει. Είναι η πρώτη αφρώδης pet-nat ρετσίνα, με τη ζύμωση να ολοκληρώνεται στη φιάλη, προσφέροντας φυσαλίδες και την κρεμώδη αίσθηση των ζυμών που παραμένουν στη φιάλη. Ο αφρισμός βοηθάει τον Ροδίτη να επιδείξει το πυρηνόκαρπο φρούτο του και σε συνδυασμό με το ρετσίνι, η φρεσκάδα φτάνει ακόμη παραπέρα.

 

Ρετσίνα Old Vines - Οινοποιία Αναστασίας Φράγκου

Γυρνάμε στα Μεσόγεια, την πιθανότερη γενέτειρα της Ρετσίνας. Το Σαββατιανό κυριαρχεί και  βγάζει τον καλύτερό του εαυτό μέσα από γηραιά αμπέλια που έχοντας αρκετές δεκαετίες πάνω τους, ξέρουν καλά τη δουλειά. Η Αναστασία Φράγκου λαμβάνοντας τον καρπό τους και ποιοτικό ρετσίνι που η πολυπλοκότητα του θυμίζει βοτανικό κήπο, δημιουργεί μια ρετσίνα υψηλών προδιαγραφών που εντυπωσιάζει αβίαστα με την καλλίγραμμη σιλουέτα της.

 

Ρετσίνα Amphore Nature – Οινοποιείο Τετράμυθος

Το οινοποιείο Τετράμυθος γνωρίζει καλά από οινοποιήσεις χαμηλής παρέμβασης, κάτι το οποίο αντικατοπτρίζεται και σε αυτή τη ρετσίνα. Χρησιμοποιείται Ροδίτης από υψηλά υψόμετρα, μπαίνει σε αμφορείς  και αφήνεται να εκφραστεί ελεύθερα με τον πιο παραδοσιακό τρόπο. Το διακριτικό ρετσίνι και η πολυπλοκότητα της άγριας ζύμωσης συνθέτουν μία εξαιρετική “low intervention” ρετσίνα.

 

Ρόζα - Οινοποιείο Κεχρής

Το Ξινόμαυρο με τα κεράσια, τις φράουλες και τη ντομάτα του μπορεί να δημιουργήσει την τέλεια ροζέ Ρετσίνα και αυτό αποδεικνύεται από τη Ρόζα. Δένει τέλεια αρωματικά με τα βοτανικά του ρετσινιού και σε συνδυασμό με βαρελάτες νότες της ωρίμασης, κερδίζει εύκολα τους φίλους του Ξινόμαυρου, αλλά και όποιον αναζητεί τη δροσιά ενός ροζέ κρασιού, με ή χωρίς φαγητό.

 

Δάκρυ του Πεύκου – Οινοποιείο Κεχρής

Δεν θα μπορούσε να λείπει από τη λίστα μας η ετικέτα που άλλαξε τη σελίδα στην ιστορία της Ρετσίνας αρχίζοντας να τη βάζει στα “σαλόνια”. Για σταφύλι επιλέγεται η ”ντίβα” του ελληνικού αμπελώνα, το Ασύρτικο. Θα μπει σε βαρέλι για να τιθασευτεί αλλά και να πλουτίσει από τη δρυ του βαρελιού, αγκαλιάζει το ρετσίνι και ανεβάζει ψηλά τον πήχη. Μην φοβηθείτε και να την παλαιώσετε για μερικά χρόνια, η αναμονή θα ανταμείψει.