Την Καθαρά Δευτέρα το κατάστημά μας στο Χαλάνδρι θα είναι ανοικτό 10:00-18:00

Πάμε μια βόλτα

Από τον Κ. Κοντογιώργη


Ανέκαθεν ένας από τους πιο αγαπημένους μου μήνες, αν όχι ο πιο αγαπημένος, ήταν ο Γενάρης. Γιατί θα μου πείτε? Δεν ξέρω. Πιθανόν επειδή δεν είμαι από αυτούς που τρελαίνονται για τις γιορτές. Όχι πως δεν μου αρέσουν, αλλά δυστυχώς συνοδεύονται από μεγάλη ταλαιπωρία στους δρόμους και από επισκέψεις, που κάτω από άλλες συνθήκες θα απέφευγε κάποιος. Ίσως να μου θυμίζει ο Γενάρης τις καλές εποχές που ήμουν κάθε βράδυ έξω, σε εποχές Kalua, Wild Rose, Sail In, Market και Romeo., Τέλος πάντων, δεν ξέρω γιατί, πάντως μου αρέσει πολύ ο Γενάρης. Και πάντα αυτό το μήνα φροντίζω να βολτάρω, όσο περισσότερο μπορώ.

Πήγα λοιπόν βόλτες. Σε Πετρούπολη και Πειραιά. Τρία πολύ ωραία μαγαζιά, το καθένα με το δικό του χαρακτήρα. Πάμε να τα δούμε παρέα.

Ξεκινάω με την Πετρούπολη. Η αλήθεια είναι οτι δεν είχε τύχει ποτέ να κάνω βραδινή έξοδο στην Πετρούπολη. Εκτός από μια φορά πριν πολλά χρόνια, που όμως δεν μιλάμε για μπαρ, αλλά για ταβέρνα με φίλους. Από πολύ καιρό άκουγα πως εδώ υπάρχει το Vecchio και πως έχει εκπληκτική κάβα. Ωστόσο, είναι άλλο πράγμα να σου περιγράφει κάποιος κάτι και τελείως διαφορετικό να δεις και μόνος σου .Πριν περιγράψω την κάβα, είναι απαραίτητο να πω λίγα λόγια για το μαγαζί και τη διακόσμηση .Πρόκειται για ένα βαρύ μαγαζί, με την πολύ καλή έννοια του όρου. Υπέροχη διακόσμηση και φωτιστικά, ωραία μπάρα και επίσης πολύ ωραία χρώματα. Ας πάω όμως και σε αυτό που με ενδιαφέρει περισσότερο όταν μπαίνω σε ένα μπαρ. Εκατοντάδες ετικέτες σε ρούμι, whisky και κάθε είδους ποτό. Γεγονός είναι οτι είχα ακούσει πολλά για την κάβα του Vecchio και σε αυτές τις περιπτώσεις προτιμώ να κρατάω μικρό καλάθι, γιατί συνήθως οι πληροφορίες είναι διαφορετικές από την πραγματικότητα. Ωστόσο, όχι μόνο οι πληροφορίες ήταν σωστές, αλλά θα έλεγα και οτι η περιγραφή που μου είχαν δώσει ήταν μάλλον μετριοπαθής.

Είδα Zacapa XO, είδα Kilchoman Sanaig, είδα και τι δεν είδα. Με κέρασαν πανάκριβο Macallan Reflection και ήπια σπουδαίο Macallan μετά από αρκετά χρόνια, αφού πλέον για να πιείς καλό Macallan κοστίζει πολλά. Είδα στο ράφι τη δεύτερη έκδοση της επίσημης εμφιάλωσης της Diageo για το Port Ellen, αλλά αυτό που είναι το κορυφαίο του μπαρ στο δικό μου μάτι, ήταν άλλο. Αρχαίο bourbon και όχι οτιδήποτε, αλλά Old Rip Van Winkle 10 ετών, το οποίο φτιάχτηκε στο αποστακτήριο μύθος για την Αμερική, το Stitzel Weller, όσοι δεν ξέρετε για τι πράγμα μιλάμε, διαβάστε το σχετικό άρθρο. Θεωρώ οτι το συγκεκριμένο μπουκάλι είναι στα τρια τέσσερα πιο σπάνια που πατάνε ελληνικό έδαφος αυτή τη στιγμή, αφού μιλάμε για το κοντό μπουκάλι κι όχι το ψηλό.Για πολύ μυημένους. Συμπερασματικά, αξίζουν συγχαρητήρια σε όλους τους συντελεστές της επιτυχίας του Vecchio, τους οποίους ευχαριστώ θερμά για την φιλοξενία.

Πάω παρακάτω και κατευθύνομαι ανατολικότερα και νοτιότερα. Πήγα στον αγαπημένο μου Πειραιά.. Και συγκεκριμένα στον περιφερειακό της Καστέλας. Η στήλη αυτή ασχολείται κυρίως με ότι πίνεται. Πρέπει όμως και να τρώμε. Και αν μιλάμε για Πειραιά, ένα είναι το μέρος που θα πας για καλό φαγητό.

Το Tony Bonnano βρίσκεται στην ίδια θέση εδώ και δεκαπέντε χρόνια, ακριβώς πάνω από το Μικρολίμανο, με τη θέα, ειδικά το καλοκαίρι, με τα τραπέζια πάνω στο γκρεμό, να είναι μεγαλειώδης. Η κυρίως σάλα που χρησιμοποιείται περισσότερο το χειμώνα, είναι από τους πιο ατμοσφαιρικούς χώρους που έχω συναντήσει ποτέ μου. Υπέροχη μαρμάρινη μπάρα, μεγάλοι καθρέφτες και τρομερή διακόσμηση, που παραπέμπει στα χρόνια που μεσουρανούσε η ιταλική μαφία στη Νέα Υόρκη. Πιθανότατα η καλύτερη συλλογή ποτών που υπάρχει σε εστιατόριο. Είδαμε ατελείωτες επιλογές σε ποτά, όπως δωδεκάρι Balvenie, δεκάρι Ardbeg και άλλα πολλά και ποιοτικά. Από φαγητό, η καλύτερη Caesars Salad που εγώ προσωπικά έχω φάει οπουδήποτε, τρομερή πίτσα με υπέροχη λεπτή ζύμη και απίθανη τόσο η πάστα, όποια κι αν πάρετε, όσο και τα ριζότο. Αν δεν έχετε πάει ακόμη, επιβάλλεται.

Και παραμένουμε στον Πειραιά, για να πάμε στο μακράν ωραιότερο μαγαζί της πόλης. Στο κέντρο του Πειραιά λοιπόν, βρίσκεται το King George XIV, πολύ κοντά στο Δημαρχείο και μέσα στο βασικό άξονα των εμπορικών καταστημάτων. Που σημαίνει οτι είναι γεμάτο από το πρωί, σερβίροντας καφέ, πρωινό, ελαφριά γεύματα, αλλά αυτό που κυρίως μας ενδιαφέρει είναι το βράδυ, όπου λειτουργεί περισσότερο σαν μπαρ.

Καταπληκτικές μουσικές, ωραίες φάτσες και υπέροχα ποτά. Είδαμε δωδεκάρι Dalmore, δωδεκάρι Glendronach, Wolfburn Morven, δεκάρι Laphroaig, γενικώς είδαμε την κορυφαία κάβα της πόλης. Ωστόσο αυτό που κλέβει την παράσταση, είναι το ίδιο το μαγαζί. Πρέπει να προσπαθήσω πάρα πολύ για να βρω κάποιο μαγαζί αυτού του είδους, που να είναι ομορφότερο. Υπέροχη τεράστια μακρόστενη μπάρα και ακριβώς απέναντι στον τοίχο, η επίσης τεράστια πολύχρωμη ταπετσαρία. Εκπληκτικά φωτιστικά και παντός είδους διακοσμητικά, που επιλέχθηκαν με προσωπική φροντίδα και κόπο από τον ιδιοκτήτη, τρομερή επίπλωση και οροφή που ανοίγει με τηλεχειρισμό, όταν χρειάζεται. Ο κάτω χώρος, με την υπέροχη μαρμάρινη σκάλα και την εξίσου όμορφη μπάρα, προσφέρεται περισσότερο για φαγητό, το οποίο όμως μπορείς να απολαύσεις και στον πάνω χώρο, αφού τα τσιμπολογήματα πάνω στη μπάρα δίνουν και παίρνουν. Διαφόρων ειδών finger food και υπέροχο κοτόπουλο με καπνιστό πουρέ πατάτας και πολλά άλλα. Τρομερή αισθητική σε όλους ανεξαιρέτως τους χώρους, για ένα μαγαζί που όμοιό του δεν υπάρχει στον Πειραιά. Κερασάκι στην τούρτα ο εκκεντρικός και πολύ αγαπητός ιδιοκτήτης στον οποίο ευχόμαστε

Πάντα τέτοια


Ο Κυριάκος Κοντογιωργης ασχολείται από το 1992 με τα κρασιά και τα αποστάγματα, είναι ιδιοκτήτης εταιρείας που ασχολείται με την εμπορία των συγκεκριμένων προϊόντων, καθώς επίσης είναι και γνωστός συλλέκτης whisky και cognac. Εχει μόνιμη συνεργασία με όλους τους μεγάλους οίκους δημοπρασιών whisky, όπως Christies, McTears, Bonhams. Η ενασχόληση του για 22 και πλέον χρόνια σε αυτό τον χώρο, του έχει δώσει βαθιά και εμπεριστατωμένη γνώση στο whisky, τόσο σε επίπεδο τεχνικών στοιχείων, όσο και σε επίπεδο ιστορικών λεπτομερειών.

Μοιραστείτε το άρθρο: