Speyburn

Το λοιπόν, που έλεγε κι η γιαγιά μου η Καλομοίρα. Αφιέρωμα είχαμε την περασμένη εβδομάδα, αφιέρωμα θα έχουμε και σήμερα. Και μάλιστα θα παραμείνουμε στην ίδια περιοχή, αφού πρόκειται να μιλήσουμε για το

Speyburn

Φαίνεται κι απο το πρώτο συνθετικό της λέξης, οτι θα παραμείνουμε κι αυτή την εβδομάδα στο Speyside. Εξάλλου, όταν αναφερθείς back to back σε δυο αποστακτήρια, οι πιθανότητες να είναι και τα δυο απο το Speyside, είναι απο αρκετές έως πολλές. Έχουμε πει οτι το Speyside είναι η περιοχή με την μεγαλύτερη συγκέντρωση αποστακτηρίων στον κόσμο, ανα τετραγωνικό χιλιόμετρο. Και βέβαια μιλάμε για ένα άγνωστο, έως πολύ άγνωστο αποστακτήριο στη χώρα μας, κάτι που ελπίζουμε να αλλάξει με την έλευση του Speyburn στην Ελλάδα, μέσω επίσημου εισαγωγέα κι όχι μέσω παράλληλων εισαγωγών. Η αλήθεια βέβαια είναι, οτι πριν πολλά χρόνια υπήρχε επίσημη εκπροσώπηση μέσω εισαγωγέα, αλλά νομίζω οτι αυτό το γνώριζαν μόνο ο εισαγωγέας και καμιά δεκαριά τρελοί σαν και του λόγου μου. Τέλος πάντων, νομίζω οτι έφτασε η ώρα να πούμε

Λίγα λόγια για την ιστορία όπως πάντα

Αν και σαν πρώτη σκέψη μου ήρθε να ξεκινήσω με την ομορφιά του αποστακτηρίου, θα ξεκινήσω με την ιστορία, για να μη χαλάσω την παράδοση. Η ιστορία λοιπόν ξεκινάει το 1897, αν και αναφορές υπάρχουν για πολύ παλαιότερη δραστηριότητα στο σημείο, κάτι που έχουμε πει οτι συμβαίνει σε όλες σχεδόν τις περιπτώσεις αποστακτηρίων στη Σκωτία. Εμείς όμως θα πάμε με την επίσημη έναρξη του αποστακτηρίου το 1897, κάτω απο την ιδιοκτησία της εταιρείας John Hopkins and Company. Η οποία προσλαμβάνει τον αρχιτέκτονα αποστακτηρίων Charles Doig, ο οποίος αποτελεί μια διασημότητα για τη Σκωτία, την συγκεκριμένη περίοδο και για συγκεκριμένο λόγο. Διότι αυτό που έχει στο μυαλό του για να κατασκευάσει αποστακτήρια, και φυσικά αποτυπώνεται στο στυλ της δουλειάς του, είναι τσιμινιέρα σε σχήμα παγόδας, κάτι που δίνει μοναδική ομορφιά σε όσα αποστακτήρια έχουν κάτι τέτοιο. Φυσικά δεν ήταν η ομορφιά το ζητούμενο μόνο, αλλά και η λειτουργικότητα, κυρίως αυτή θα λέγαμε. Το σχέδιο δηλαδή, ήταν να φεύγει ο αέρας προς όλες τις κατευθύνσεις και το μυαλό του καλλιτέχνη κατέβασε αυτή την πατέντα. Για πρώτη φορά στο Dailuaine. Αν θυμάμαι καλά το 1888 ή το 1889. Ακολούθησαν πολλά αποστακτήρια κι αυτά που θυμάμαι απέξω, χωρίς ματιές στο διαδίκτυο, είναι τα Aberfeldy, Highland Park, Strathisla, με τα δυο τελευταία βέβαια να απέκτησαν την παγόδα ως προσθήκη, διότι το 1798 και 1786 που χτίστηκαν αντιστοίχως, ο Charles Doig δεν ήταν καν γεννημένος. Σαν πολλά είπαμε μου φαίνεται για τον τύπο και θα φύγουμε απο το θέμα.

Που είχα μείνει? Στο 1897 λοιπόν.Το 1916 όμως, αλλάζει το ιδιοκτησιακό καθεστώς, με την εταιρεία Distillers Company Ltd να αναλαμβάνει και το 1992 πλέον έχουμε την εταιρεία Inver House Distillers στην αντίστοιχη θέση.

Λίγα (?) ακόμη λόγια

Όχι και τόσο λίγα νομίζω. Τι είπα στην αρχή? Μίλησα για ομορφιά. Και μπαίνουν δυο ερωτήματα. Πρώτον, είναι άραγε το πιο φωτογραφημένο αποστακτήριο στη Σκωτία? Μάλλον ναι. Δεύτερον, είναι το ομορφότερο στη Σκωτία? Αν δεν υπήρχε το Strathisla, θα έλεγα ναι με σιγουριά. Όπως και να έχει μιλάμε για δυο αποστακτήρια κούκλες. Προτείνω να επισκεφτείτε και τα δυο, που βρίσκονται και σχετικά κοντά άλλωστε, ώστε να βγάλετε πόρισμα. Επειδή βέβαια δεν φημίζομαι για τη συνέχεια στην κουβέντα μου, τώρα θυμήθηκα κάτι που θα έπρεπε να γραφτεί στην προηγούμενη παράγραφο. Πίσω λοιπόν στο 1897, οι τότε διευθυντές του Speyburn προσπάθησαν να τιμήσουν το Queen Victoria's Diamond Jubilee με τα πρώτα γεμίσματα των βαρελιών στην 1η Νοεμβρίου, κατάφεραν όμως να γεμίσουν τελικά μόλις ένα butt.

Πάμε πάλι τώρα σε αυτά που λέγαμε πριν. Το αποστακτήριο βρίσκεται σε μια κοιλάδα ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους, κοντά στον ποταμό Spey και στο δρόμο που ενώνει Rothes και Elgin. Πηγή νερού το Granty Burn και η βύνη που χρησιμοποιείται είναι μη τυρφώδης. Η τοποθεσία του αποστακτηρίου είναι απο τις πλέον παγωμένες σε όλη τη Σκωτία και παλιότερα οι εργαζόμενοι υποχρεώνονταν να δουλεύουν φορώντας τα πανωφόρια τους. Ακόμη μια πληροφορία που μου ήρθε σαν φλας στο μυαλό, είναι οτι η έκδοση των δώδεκα ετών που φτιάχτηκε για τη σειρά Flora and Fauna, είναι μακράν της δεύτερης η σπανιότερη όλης της σειράς.

Το έμβλημα του αποστακτηρίου είναι ένας σολωμός, ο οποίος μάλιστα δεν κολυμπάει, αλλά πετάει, στις παλιότερες φιάλες.Και μάλιστα το αποστακτήριο δίνει δώρο ένα μπουκάλι malt whisky σε κάθε ψαρά που θα επιστρέψει έναν πιασμένο σολωμό, εκεί που τον βρήκε, δηλαδή στον ποταμό Spey.

Το Speyburn διαθέτει ένα ανοξείδωτο mush tun, ακόμη 6 washbacks και 2 άμβυκες. Διαθέτει όμως και κάτι άλλο. Παραδοσιακά worm tubs, δηλαδή οφιοειδείς κάδους. Κάτι που διαθέτουν το πολύ δέκα αποστακτήρια στη Σκωτία. Και που θυμάμαι απέξω αυτή τη στιγμή τα Craggannore, Dalwhinnie, Craigellachie, Talisker, κι άλλα λίγα που δε θυμάμαι τώρα, αλλά δεν έχει και σημασία. Αυτό που είναι το σημαντικό είναι αυτό που είπε ένας εκ των παλιών διευθυντών απόσταξης του Speyburn, ο Graham Mac Williams. Οι οφιοειδείς κάδοι, δεν είναι κάτι που θέλει ένας Master Distiller απο πλευράς ποσότητας δουλειάς που βγάζουν. Είναι όμως το ζητούμενο για την ποιότητα. Και στο Speyburn αυτό είναι που ζητάμε.

Εμείς εδώ στον κατάλογο του HOW συμπεριλάβαμε το πολύ νόστιμο Speyburn 15 ετών. Για ρίξτε μια ματιά.

Τα λέμε την άλλη εβδομάδα