Τα έχω 400 (?)

Τη στιγμή που γράφω, το ημερολόγιο δείχνει 19 Αυγούστου. Με πολλή ζέστη σήμερα και μια κάποια κινητικότητα που αρχίζει και παρατηρείται στους δρόμους. Μου φαίνεται οτι ήδη άρχισαν να επιστρέφουν αρκετοί αδειούχοι, κι όλο αυτό το ωραίο που ζήσαμε όσοι μείναμε εδώ από 7 μέχρι 17 Αυγούστου, έλαβε τέλος. Ωστόσο, από πλευράς δουλειάς, δε βλέπω την παραμικρή κινητικότητα. Κι όταν υπάρχει ελεύθερος χρόνος, δε φαντάζεστε τι μπορεί να κάνει κανείς για να περάσει η ώρα.

 

Στην προκειμένη περίπτωση, κάθησα και μέτρησα τα άρθρα που έχω γράψει εδώ στο Spiritual Talk. Και τα βρήκα
 
400
 
Το άρθρο βέβαια έχει τίτλο Τα έχω 400, κάτι που δεν είναι και τόσο σίγουρο, για αυτό και κόλλησα το ερωτηματικό δίπλα από το νούμερο. Τα άρθρα όμως ήταν όντως 400 και σήμερα το γιορτάζω. Να βάλω και τίποτα να πίνω για την περίσταση. Λες και ήθελα κι αφορμή. Πάμε με Glenmorangie Quinta Ruban, που μου έφεραν δώρο, κι έχω και πολύ καιρό να πιω, και βλέπουμε για αργότερα.
 
 
Τα μέτρησα 400 λοιπόν. Πλησιάζω τα οκτώ χρόνια συνεργασίας με τους καλούς συναδέλφους στο HOW, με μια μικρή μόνο διακοπή δυο μηνών που έλειπα στο εξωτερικό για λόγους υγείας. Για να γιορτάσω το τετρακοσάρι, παρακάτω θα θυμηθώ μερικά από τα άρθρα που ευχαριστήθηκα πολύ.
 
 
Τον Οκτώβριο του 2021, ήμουν ο πρώτος πανελλαδικά, όχι μόνο που έγραψα για τη σειρά Legends Untold, αλλά και που δοκίμασα και τα οκτώ dram της πολύ ωραίας αυτής ιδέας. Είναι η πρώτη φορά που παρουσιάστηκε κάτι τέτοιο, όχι με την έννοια οτι μιλάμε για τα κορυφαία dram όλων των εποχών. Κάτι τέτοιο θα ήταν ιεροσυλία να ειπωθεί. Όσο κι αν και τα οκτώ ήταν από καλά ως εξαιρετικά, δεν αναφέρομαι στην ποιότητα των ποτών, αλλά στην ποιότητα της κατασκευής των φιαλών, με την απίθανη ιδέα κάθε dram να αντιπροσωπεύει κι έναν από τους χιλιάδες θρύλους που υπάρχουν στη Σκωτία. Και με υπέροχες ετικέτες. Γενικώς φανταστική δουλειά, και όσο για τα dram ξεχώρισα το πολύ ωραίο Oban.
 
 
Και πάω ακόμη πιο πίσω και μάλιστα ακριβώς δυο χρόνια πίσω. Οι βόλτες κι οι εκδρομές μου αρέσουν πολύ. Οι μακροχρόνιες διακοπές, ακόμη περισσότερο. Φυσικά δεν είμαι στα 25 που ξεκινούσαμε στα νησιά το Μάιο και τελειώναμε με την παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου, αλλά όπως έλεγε κι ένας φίλος, το καλό δεν χορταίνεται ποτέ. Και βέβαια, αν παραξενεύεστε για το εξάμηνο που ανέφερα, δεν ήταν όλο διακοπές. Δουλεύαμε κιόλας στα νησιά. Κι η δουλειά στα νησιά, είναι σαν ζάχαρη, σαν μέλι. Δεν έχει καμία σχέση με δουλειά στην Ομόνοια. Τέλος πάντων, μου αρέσουν οι βόλτες. Και μια τέτοια ήταν κι αυτή που έκανα οικογενειακώς πριν ακριβώς δυο χρόνια στην Τήνο. Όπου έμεινα θαμπωμένος απο την ομορφιά αλλά κι από τη διαφορά που είδα σε σχέση με την προηγούμενη φορά μου στο νησί, πολλά χρόνια πριν.
 
 
Και στις 10 Ιανουαρίου του 2016, πραγματικά γέλασα πάρα πολύ. Ήταν το άρθρο Απόψε γελάμε, όπου αφού έκανα ακριβή αναπαραγωγή από κάτι πανέξυπνο που διάβασα κάπου, στη συνέχεια τοποθετήθηκα κι εγώ.
 
 
Αυτά για σήμερα. Περισσότερες ανασκαφές στο τέλος του Οκτώβρη, όπου θα κλείνω ακριβώς οκτώ χρόνια στο HOW.
 
 
Συνεχίζω με λίγο πολυαγαπημένο δωδεκάρι Redbreast, κι ανανεώνω το ραντεβού μας για την επόμενη εβδομάδα.

Μοιραστείτε το άρθρο: