Έχει ο καιρός ...γυρίσματα, και τα φαγητά επίσης!

Έχει ο καιρός ...γυρίσματα, και τα φαγητά επίσης!
Από τον Τ. Πικούνη

Πέρασε ο καιρός που δέναμε τα σκυλιά με τα λουκάνικα... και πέρασε χωρίς επιστροφή. Έφυγε, έριξε μαύρη πέτρα πίσω του και, ούτε γράμμα ούτε τηλεφώνημα!

Μαζί του πήρε και συνήθειες νεόφερτες, σπατάλες, τρόπους ζωής... και τον κενό χωρό έσπευσαν να γεμίσουν προηγούμενες, ξεχασμένες από κάποιους και άγνωστες στους νεότερους: Οικονομία στα πάντα, προσοχή στα έξοδα, περιορισμός των άχρηστων αγορών, γενικά ένα "μάζεμα" για όλους και στους περισσότερους περιορισμός στα απαραίτητα και μόνο.

Έχει ο καιρός γυρίσματα...

Πάντα είχα μια έμφυτη απέχθεια να βλέπω φαγητό να πετάγεται. Ίσως να προέρχεται από τη μητέρα μου, που έχοντας ζήσει την περίοδο της κατοχής θεωρούσε το πέταγμα του φαγητού κάτι σαν έγκλημα. Και το φαγητό που περίσσευε, το "γύριζε" συνήθως σε κάτι άλλο.

Αλήθεια, πόσοι από τους σημερινούς νέους ξέρουν τι σημένει "γυρίζω" ένα φαγητό; Μάλλον ελάχιστοι. Να εξηγήσω λοιπόν οτι σημαίνει την μετατροπή ένός μαγειρεμένου φαγητού σε ένα άλλο, με την προσθήκη κάποιων επι πλέον υλικών ή/και με την αλλάγή του τρόπου μαγειρέματος.

Έτσι λοιπόν, μαζί με τα γυρίσματα του καιρού, ήρθαν και τα "γυρίσματα" των φαγητών...

Θα σας πω απερίφραστα ότι χάρηκα για αυτή ειδικά την "επάνοδο". Για την επιστροφή δηλαδή της ελληνικής Cucina Povera, που -όπως και η ιταλική- μας προσφέρει εξαιρετικά πιάτα από τα απομεινάρια προηγούμενων. Χάρηκα αφ' ενός γιατί -όπως σας είπα παραπάνω- είμαι "παιδί" κατοχικών γονιών, αλλά και γιατί έτσι αναπτύσσεται μια μαγειρική που δεν βασίζεται στη διαθεσιμότητα κάθε υλικού και στην αφθονία επιλογών, αλλά στην εξυπνάδα και την ευρηματικότητα του μάγειρα ή της μαγείρισσας...

Πως θυμήθηκα τα "γυρισμένα" φαγητά; Είναι απλό. Στην Τσαγκαράδα που βρίσκομαι εδώ και αρκετό καιρό, συναντιόμαστε κάθε καλοκαίρι μια μικρή ομάδα καλών φίλων, και ο κάθε ένας έχει την "υποχρέωση" -κάτι σαν παράδοση πιά- να κάνει το τραπέζι στους υπόλοιπους. Έτσι λοιπόν, την προηγούμενη εβδομάδα ήταν η σειρά μας. Μαζί μας η παρέα του μικρού μου γιού, του Νικόλα, -η Νάνσυ, η Μελίνα, ο Άκης και ο Δημήτρης- με τον τελευταιο να αποδεικνύεται δεινός ψήστης! Μας έφτιαξε ένα τεράστιο κοντοσούβλι, ζουμερό και πεντανόστιμο, που το συνοδεύσαμε με πατάτες στο φούρνο, καθώς και με αρκετό κρασί, βέβαια. Αλλά... παρά το ότι ήσαν όλα εξαιρετικά, περίσεψε μισή σούβλα κοντοσούβλι (από τις δύο!) και μισό ταψί πατάτες...

Γράφω αυτό το άρθρο εδώ, στην Τσαγκαράδα, στις 11 το βράδυ, μετά από ένα θαυμάσιο ελαφρυ (σχετικά είναι ολα!) δείπνο, που περιελάμβανε τις πατάτες φούρνου που περίσεψαν "γυρισμένες" σε τηγανητές, με τζατζίκι.

Ναι, "γυρίσαμε" τις πατάτες φούρνου σε τηγανητές! Και ήσαν υπέροχες.
Η συνταγή απλή:

1. Βγάζετε τις πατάτες από το ψυγείο, και τις ζεσταίνετε στο φούρνο, ώστε να ξεπαγώσουν.

2. Τις τοποθετείτε σε χάρτινη πετσέτα κουζίνας για να απορροφηθεί το λάδι.

3. Τις κόβετε σε μέγεθος λίγο μεγαλύτερο από πατάτες τηγανητές.

4. Βάζετε λάδι στην κατσαρόλα και το αφήνετε να βράσει -εδώ όσο μεγαλύτερη η θερμοκρασία του λαδιού, τόσο το καλύτερα.

5. Ρίχνετε τις πατάτες στο καυτό λάδι και τις τηγανίζετε για 4-5 λεπτά, ή μέχρις ότου να κάνουν μια εξωτερική, τραγανή κρούστα. Καλύτερα να τις αφήσετε λίγο περισσότερο παρά να τις βγάλετε όσο είναι ακόμα μαλακιές.

6. Τις σερβίρετε αμέσως.


Εμείς τις συνοδεύσαμε με τζατζίκι, που ταίριαζε εξαιρετικά με το λεμόνι της "πρώην" πατάτας φούρνου... ήσαν απίστευτα τραγανές εξωτερικά και χυμώδεις, νοστιμότατες. Όσο για το κρασί, ταίριαξαν εξαιρετικά με το Δάκρυ του Πεύκου, τη θαυμάσια ρετσίνα του Κεχρή.

Αύριο θα "γυρίσουμε" το κοντοσούβλι, σε κοκκινιστό με μακαρόνια. Αλλά για αυτό... στο επόμενο άρθρο.

Συμπέρασμα: Μην πετάτε τίποτα... "γυρίστε" ότι έχει απομείνει σε κάτι άλλο, διαφορετικό, αναμείξτε υπολείμματα, δημιουργήστε.... Το μόνο όριο είναι η φαντασία σας!

Θα διαπιστώσετε ότι η ελληνική Cucina Povera δεν είναι καθόλου povera (φτωχή) σε γεύσεις!




Μοιραστείτε το άρθρο: