Whisky μετά μουσικής (και θεαμάτων)

Καταρχάς , θα ήθελα να ευχηθώ σε όλο τον κόσμο, αναγνώστες και μη αυτής της στήλης, χρόνια πολλά και μια καλή και δημιουργική χρονιά, με υγεία και επιτυχίες.

 

Για μένα η νέα χρονιά ξεκίνησε τελείως διαφορετικά. Δεν το λες και ιδανικό να είσαι σχεδόν τέζα στο κρεβάτι, από το βράδυ της 1ης Ιανουαρίου, μέχρι και πέντε μέρες μετά. Κι ούτε μπορείς να πεις οτι κάποιος ξεκουράζεται όταν είναι άρρωστος. Ωστόσο, είχα πολύ ελεύθερο χρόνο και 

 

Είδα ταινίες

 

Κι οι ταινίες έχουν πάντα και μουσική. Κι η μουσική πάει και με λίγο ουισκάκι. Και δεν έχω και τη φήμη του καλύτερου αρρώστου, ως προς τη διαχείριση από τους οικείους. Που σημαίνει οτι

 

Ήπια

 

Κι αμαρτία εξομολογουμένη, ουκ έστιν αμαρτία. Δεν γινόταν πέντε μέρες χωρίς ποτό. Και άρρωστος ξεάρρωστος ήπια κάμποσα dram. Να μη τα πολυλογώ, θα ταιριάξω ταινίες, ή σκηνές από ταινίες, με αντίστοιχο soundrack, κι αντίστοιχο whisky.

 

 

Ξεκινάω με την ταινία The Guest

 

Ο δολοφόνος κινείται μέσα στο λαβύρινθο που δημιουργήθηκε για το πάρτι του Halloween. Έχει καθαρίσει τους πάντες , εκτός απο τα δυο παιδιά. Ανάμεσα στην τεχνητή ομίχλη, ακολουθεί τα σημάδια απο τις πατημασιές. Όμως μετά από λίγα μέτρα, βλέπει μόνο δυο μπότες πλέον, κι όχι πατημασιές. Το κόλπο έπιασε. Η πιτσιρίκα του έχει πάρει τα βήματα και βγαίνει πίσω του με το όπλο γεμάτο. Και μόλις την παίρνει χαμπάρι, εκείνη εκτελεί. Ακούγεται το τραγούδι Antonio. Πίνουμε κάτι έντονο, που να ταιριάζει με αυτή την έντονη στιγμή. Glen Scotia Victoriana, για το οποίο έχουμε γράψει διθυράμβους, τόσες και τόσες φορές.

 

 

Και πάμε στην ταινία Color of the night.

 

Ο πολυαγαπημένος μας Μπρους Γουίλις εδώ. Τον λατρέψαμε απο τη σειρά της δεκαετίας του ογδόντα Αυτός, Aυτή και τα Mυστήρια. Στην ταινία παίζει το ρόλο ψυχιάτρου, που προσπαθεί να ξεκλειδώσει μια κοπέλα που τη βασανίζει ο αδελφός της. Στο τέλος της ταινίας, η κοπέλα ανεβαίνει σε ένα φουγάρο με μεγάλο ύψος, κάτω από καταρρακτώδη βροχή. Βουτάει στο κενό και ταυτοχρόνως τρέχει να τη σώσει ο ήρωας, ο οποίος όμως κι αυτός γλυστράει, και κρατιέται με το ένα χέρι από κάπου. Κι ενώ η κοπέλα είναι σε πτώση, την αρπάζει με το ελεύθερο χέρι. Η Lauren Christy τραγουδάει The color of the night, κι εμείς πίνουμε , γλυκό, αγαπησιάρικο δωδεκάρι Cragganmore.

 

 

Και πάμε στην ταινία Music and Lyrics

 

Μας αρέσουν πολύ, τόσο η Ντρου Μπάριμορ, όσο κι ο Χιου Γκραντ, που πρωταγωνιστούν σε αυτή τη ρομαντική κομεντί, που αν δεν ήμασταν σε καταστολή δεν θα βλέπαμε. Τελικά είχε πλάκα και πολύ ωραία μουσική. Ακούμε Meaningless Kiss, απο τον ίδιο το Χιου Γκραντ, και πίνουμε υπέροχο δωδεκάρι Redbreast.

 

 

Κι αν δεν ήμουν τα μαύρα μου τα χάλια, ούτε την ταινία Les choses de la vie, επρόκειτο να δω, έστω και τη μισή, αφού στην υπόλοιπη με πήρε ο ύπνος και κατάφερα να ξυπνήσω λίγο πριν το καταθλιπτικό τέλος. Ωστόσο η μουσική του τεράστιου Φιλίπ Σάρντ, είναι το κάτι άλλο. Ακούμε το βασικό θέμα της ταινίας, πειραγμένο από τον δικό μας Dim Zach, και πίνουμε το εξαιρετικό Inchmoan 12 ετών.

 

Και τώρα έχω δουλειά, ή μάλλον εξερεύνηση. Πρέπει να βρω που είναι η τρύπα στο μπουκάλι του Samaroli Spey κι αδειάζει τόσο γρήγορα.

 

Ραντεβού την επόμενη εβδομάδα