Την Καθαρά Δευτέρα το κατάστημά μας στο Χαλάνδρι θα είναι ανοικτό 10:00-18:00

Μια κάθετη δοκιμή που μας πήγε πίσω... 80 χρόνια!

Μια κάθετη δοκιμή που μας πήγε πίσω... 80 χρόνια! Από τον Θ. Λέλεκα 


Εσείς που ήσασταν μαζί μας εκείνο το βράδυ, θυμάστε την ενδιαφέρουσα κάθετη δοκιμή που είχαμε κάνει στα τέλη του Ιανουαρίου; Εγώ την θυμάμαι πολύ χαρακτηριστικά, όχι μόνο επειδή είχαμε όλοι περάσει τόσο ωραία, αλλά και επειδή δεν είναι πολλά τα Ελληνικά οινοποιεία που έχουν το βάθος – και το οινικό αρχείο – που χρειάζεται για μια μεγάλη κάθετη γευστική δοκιμή.

Αυτό σκεφτόμουν πριν λίγες ημέρες στην Τοσκάνη, όταν, κατά τη διάρκεια της επίσκεψής της δημοσιογραφικής μας αποστολής σε ένα οινοποιείο που δεν γνωρίζαμε (σε μία οινοπαραγωγική ζώνη όπου κανένας μας δεν είχε ξαναβρεθεί), μας ανακοινώθηκε ότι το πρόγραμμά μας περιλαμβάνει μία έκτακτη κάθετη δοκιμή. Αυτό δεν προκάλεσε έκπληξη σε κανέναν μας – είναι πολύ συνηθισμένο σε μία αποστολή δημοσιογράφων ένα οινοποιείο να κάνει επίδειξη της αξίας των κρασιών του διοργανώνοντας μία κάθετη δοκιμή. Η έκπληξη, ωστόσο, ήρθε, όταν συνειδητοποιήσαμε ότι οι εσοδείες των κρασιών που θα δοκιμάζαμε θα έφταναν μέχρι και... 80 χρόνια πίσω!

Ναι, όπως το ακούτε (ή μάλλον, όπως το διαβάζετε)! Τα κρασιά που είχαμε μπροστά μας – και τα οποία μεταγγίζονταν με ευλάβεια προκειμένου να τα δοκιμάσουμε – αφορούσαν σε 7 διαφορετικές εσοδείες. Ήταν αυτές του 2007, του 2001, του 1995, του 1983, του 1974, του 1968 και του 1931! Έχω την εντύπωση ότι η τελευταία αυτή εσοδεία είναι η παλαιότερη που έχω δοκιμάσει σε κάθετη, αν εξαιρέσουμε γλυκά και ενισχυμένα κρασιά, όπου τα δεδομένα είναι διαφορετικά...

Το οινοποιείο Capezzana, στο οποίο συνέβησαν όλα αυτά, βρίσκεται στην οινοπαραγωγική ζώνη του Carmignano DOCG, η οποία είναι η μικρότερη της Τοσκάνης. Η σύγχρονη ιστορία του οινοποιείου ξεκινάει το 1920, με την αγορά του από την οικογένεια Bonacossi. Ωστόσο η ιστορία της ζώνης γενικότερα ανάγεται στο 804μ.Χ. όταν η εκκλησία παραχώρησε τη γη στους αγρότες, με στόχο την αμπελοκαλιέργεια και την αμπελουργία, ενώ τα πρώτα σχετικά αρχαιολογικά ευρήματα στην περιοχή – αμφορείς και κύπελα για την δοκιμή κρασιού, που βρέθηκαν σε Ετρουσκικούς τάφους – χρονολογούνται στο 1000π.Χ. Παρόλη την λαμπρή ιστορία του, αλλά και την ετήσια παραγωγή του που είναι γύρω στις 450.000 φιάλες, το οινοποιείο Capezzana δεν συμπεριλαμβάνεται ανάμεσα στα μεγάλα, τα διάσημα ή τα μυθικά της Τοσκάνης. Αυτό όμως δεν εμπόδισε την οικογένεια Bonacossi, που βρίσκεται στο τιμόνι του οινοποιείου μέχρι σήμερα, να φτιάχνει ποιοτικό κρασί με στόχο την βαθιά παλαίωση, αλλά και να τηρεί ένα αξιοζήλευτο αρχείο παλαιών εσοδειών στις εντυπωσιακές υπόγειες κάβες της.

Πίσω στην κάθετη δοκιμή, όμως, που είχε πραγματικά εξαιρετικό ενδιαφέρον. Για να μην σας κουράσω με λεπτομέρειες, θα σας πω ότι η εσοδεία 2007, που θα κυκλοφορήσει αυτές τις μέρες στην αγορά, αφορά σε ένα κρασί από χαρμάνι Sangiovese με Cabernet Sauvignon (αυτή είναι η βασική σύνθεση της συγκεκριμένης ετικέτας), με ευχάριστα πικάντικη μύτη και στιβαρή τανική δομή στο στόμα. Ο αλκοολικός τίτλος του 14% ήταν εμφανής στη γλώσσα, αλλά με τον καιρό θα «κάτσει».

Το 2001 ήταν μία πολύ καλή χρονιά στην περιοχή, κι αυτό φάνηκε στο κρασί που δοκιμάσαμε και ήταν εντυπωσιακό. Μετά από 10 χρόνια παλαίωσης επεδείκνυε μία εξαιρετική ωριμότητα και βρισκόταν πραγματικά στο ιδανικό σημείο για να καταναλωθεί. Η ετικέτα του 1995 χαρακτηριζόταν από μία πολύ κομψή πολυπλοκότητα στη μύτη και στο στόμα και έδειχνε ότι έχει ακόμα σημαντικά περιθώρια παλαίωσης.

Το κρασί του 1983 είχε εμφανή σημεία οξείδωσης τόσο στο μάτι (το χρώμα είχε αρχίσει να σπάει) όσο και στη μύτη. Παρά ταύτα διατηρούσε με εντυπωσιακό τρόπο μία πολύ καλή ισορροπία ανάμεσα στις τανίνες και την οξύτητά του. Με την ετικέτα του 1974 σταθήκαμε αρχικά άτυχοι: τόσο εγώ, όσο και ένας Βρετανός συνάδελφος αποφανθήκαμε ότι το κρασί υπέφερε από αλλοίωση από το φελλό, και όχι μόνο. Οι οικοδεσπότες μας είχαν την καλωσύνη να ανοίξουν και δεύτερη φιάλη αυτής της εσοδείας, με την οποία εντυπωσιαστήκαμε όλοι: η μύτη ήταν αυστηρή και απρόσμενα καθαρή, το στόμα ήταν όμορφα ώριμο, ενώ οι τανίνες και η οξύτητα δεν πρόδιδαν με τίποτα την ηλικία του κρασιού.

Η ετικέτα του 1968 έδειχνε όλο το μεγαλείο του συγκεκριμένου κρασιού! Η – απόλυτα δικαιολογημένη – οξείδωση ήταν πολύ ηπιότερη απ’ ότι θα περίμενε κανείς, τα αρώματα ήταν εξελιγμένα, ώριμα αλλά καθόλου κουρασμένα, ενώ οι τανίνες και η οξύτητα ήταν απόλυτα ευκρινείς! Τέλος, ο... μαθουσάλας της παρέας, το κρασί του 1931, ήταν φανερά ταλαιπωρημένο από την ηλικία του, ωστόσο διατηρούσε μία αξιοθαύμαστη ζωντάνια, με μία επαρκή... ανάμνηση της οξύτητας και των τανινών του να είναι αισθητή. Η δοκιμή αυτού του κρασιού είχε τεράστιο εκπαιδευτικό ενδιαφέρον, σίγουρα όμως δεν επρόκειτο για ένα κρασί που θα άνοιγε κανείς με την παρέα στο τραπέζι για το φαγητό.

Ήταν μία πραγματικά πολύ καλή εμπειρία. Είδαμε – και δοκιμάσαμε – την εξέλιξη ενός όχι τόσο φημισμένου κρασιού σε βάθος χρόνου και τα αποτελέσματα ήταν μία ευχάριστη έκπληξη. Τέτοιου είδους εμπειρίες είναι καλές αφορμές για να θυμόμαστε ότι η παλαίωση στο κρασί δεν είναι αυτοσκοπός. Ένα νεαρό κρασί είναι ρωμαλέο και δυνατό, και μπορεί να «τα βάλει» με κάθε δύσκολη γεύση που θα ταιριάξουμε δίπλα του στο τραπέζι. Όσο παλαιώνει, το ίδιο κρασί κερδίζει σε πολυπλοκότητα αλλά χάνει σε δομή και ισχύ, κι έτσι το ταίριασμά του στο τραπέζι δεν είναι εξίσου εύκολη υπόθεση.

Μου στέλνετε συχνά ερωτήσεις σχετικά με την δυναμική παλαίωσης διάφορων κρασιών, και είναι χαρά μου να σας συμβουλεύω όσο μπορώ καλύτερα. Δεν θέλω όμως να ξεχνάτε ότι η παλαιωσιμότητα είναι μία μόνο από τις (πραγματικά άπειρες) διαστάσεις του κρασιού, και μέρος της ομορφιάς του ταξιδιού μας στον κόσμο του είναι να ανακαλύψουμε όσες περισσότερες μπορούμε.

Δεν έχω ξεχάσει πόσο ενδιαφέρουσα και διασκεδαστική βρήκατε την κάθετη δοκιμή που είχαμε κάνει μαζί, με το Κτήμα Αβέρωφ. Εν καιρώ θα σας έχουμε νέα και για αντίστοιχες τέτοιες εμπειρίες, που θα σας συναρπάσουν. Μείνετε συντονισμένοι στο House of Wine Club, λοιπόν, και δεν θα το μετανιώσετε!...



Θόδωρος Λέλεκας

Μοιραστείτε το άρθρο: