Tagged with 'Οβελίας'

Ο Τάσος Πικούνης, με πείρα μισού αιώνα (και βάλε!) στο ψήσιμο του οβελία, συμβουλεύει τους νέους ψήστες, τους ".πρωτάρηδες"... όχι τι να κάνουν, αλλά ακριβώς το αντίθετο: τι να ΜΗΝ κάνουν, τι να αποφύγουν, για να έχουν ένα... ανεκτό αποτέλεσμα! Και συνοψίζει τα ΜΗ και τα ΟΧΙ σε ένα χρηστικό δεκάλογο!

Οι "ειδικοί" -και ποιός Έλληνας δεν είναι!- θα ξυπνήσουν πρωί και θα ασχολούνται  με την φωτιά, κάποιοι άλλοι θα παλεύουν -κυριολεκτικά- με το αρνί που αρνείται να "σταθεί" στην σούβλα, λίγο αργότερα κάποιοι (μάλλον κάποιες) θα αρχίσουν να κόβουν τις σαλάτες, να φτιάχνουν τα ορεκτικά, να καθαρίζουν πατάτες, να ετοιμάζουν πίτες....

Όχι όμως εγώ! Γιατί εφέτος είμαι καλεσμένος! Και σαν καλεσμένος κάνω όλα αυτά που έκαναν οι δικοί μου καλεσμένοι τα προηγούμενα ... τριάντα (και βάλε...) χρόνια: Δηλαδή θα ξυπνήσω αργά με το πάσο μου, θα απολαύσω πρωινό και καφέ, θα διαβάσω τη χτεσινή εφημερίδα (μόνο τα καλλιτεχνικά), ε... και όταν μου αρέσει, θα ξεκινήσω για την εξοχή της Αττικής, όπου το σπίτι των φίλων που μας έχουν καλέσει

Από τον Τ. Πικούνη

Οι περισσότεροι γνωρίζετε την μπόλια. Λίγοι γνωρίζουν ότι είναι ο υμένας που περιβάλλει τα έντερα του αρνιού, οι περισσότεροι την γνωρίζουν σαν περιτύλιγμα (νοστιμότατο) μεζέδων, καθώς επίσης σαν το επικάλυμμα της πλάτης του αρνιού όταν το αγοράζουμε από τον κρεοπώλη. Ο λόγος που τοποθετείται στην πλάτη του αρνιού είναι απλός: Με το ψήσιμο ζεσταίνεται, λειώνει και προφυλάσσει τον οβελία από το κάψιμο. Η κατανομή του λίπους στο αρνί δεν είναι ομοιόμορφη, με αποτέλεσμα κάποια σημεία "στεγνότερα" να κινδυνεύουν να καούν περισσότερο. Η μπόλια λιπαίνει τα σημεία που επικαλύπτει (πλάτη, στήθος) περιορίζοντας το πρόβλημα... όσο βέβαια διαρκεί. Γιατί μετά από κάποια ώρα, λειώνει και η ευεργετική της επίδραση σταματάει.