Δέκα whisky για τη Σαρακοστή

Το ανέκδοτο με τους δυο μεθυσμένους το ξέρετε? Αν όχι, θα το μάθετε.

Λέει ο πρώτος: Θα κρύψω το μπουκάλι σε ένα απο τα δυο χέρια, πίσω απο την πλάτη μου. Αν βρεις σε ποιό χέρι το έβαλα, θα το πιούμε. Αν δεν το βρεις, δεν θα πιούμε.

Λέει λοιπόν ο άλλος τραυλίζοντας: Το έχεις στο δεξί χέρι.

Κι απαντάει ο πρώτος: Συγκεντρώσουυυ

Έτσι λοιπόν κι εμείς ψάχνουμε αφορμή για whisky, με τη διαφορά οτι καταναλώνουμε υπεύθυνα και δε μεθάμε. Κι η αφορμή αυτή τη φορά είναι η Σαρακοστή. Για ούζα και τσίπουρα που πάνε με τα νηστήσιμα, θα τα πούμε γύρω στη Μεγάλη Εβδομάδα. Προς το παρόν θα πάμε με whisky.

Θα ξεκινήσω με ένα εξαίσιο whisky απο την Ιαπωνία. Οι φίλοι της στήλης ξέρουν οτι σε επίπεδο whisky, δεν τα έχω πολύ καλά με τους Ιάπωνες. Το Yoichi όμως είναι άλλο πράγμα. Πρόκειται για ένα απο τα κορυφαία αποστακτήρια στον κόσμο, και μπορείτε να το διαπιστώσετε διαβάζοντας το σχετικό άρθρο, ενώ θα πίνετε Yoichi Single Malt.



Μιας και μπλέξαμε με Ιαπωνία, διαβάστε και το άρθρο για το αποστακτήριο Shinsu Mars και πιείτε και Mars Komagatake.

Άλλη Ιαπωνία δεν έχει, μην παραγνωριζόμαστε κιόλας. Πάμε Σκωτία.

Πάμε λοιπόν στο Speyside, για δυο whisky που θα τα χαρακτήριζα αγαπησιάρικα. Νομίζω οτι Glenlivet 15 ετών και Aberlour Double Cask 12 ετών, θα ικανοποιήσουν όχι μόνο τους Speysiders, αλλά κι όλους όσους θέλουν να πιούν ένα νόστιμο και γλυκόπιοτο whisky.

Κι απο Speyside δεν φεύγω, αν δεν συμπεριλάβω στις επιλογές μου και το υπέροχο δωδεκάρι Cragganmore. Τα έχω πει πολλές φορές.

Και με το Speyside δε μπλέκεις. Διότι έτσι και μπλέξεις, δύσκολα φεύγεις απο εκεί. Για του λόγου το αληθές, Benriach 12 και Benriach Smoky 12, τα οποία και θα πρωταγωνιστήσουν στην εκδήλωση της 8ης Μαρτίου.



Πάμε τώρα στα Highlands και μάλιστα στον άγριο κι αφιλόξενο βορρά. Στα οκτώμιση χρόνια που βρίσκομαι εδώ, πιστεύω οτι καταφέραμε κάποια πράγματα. Μεταξύ των οποίων είναι να κάνουμε τους αρχάριους να αναγνωρίζουν ένα καλό dram και τους πιο προχωρημένους να το εκτιμούν ακόμη περισσότερο. Στην συγκεκριμένη περίπτωση, είμαι σίγουρος οτι το κοινό του HOW βρίσκεται σε θέση να καταλάβει τι επιπέδου dram είναι το Wolfburn Northland. Δε χρειάζεται να πω λεπτομέρειες.

Κι ένα απο αυτά που καταφέραμε επίσης, είναι να μείνουμε ανεπηρέαστοι απο συμπάθειες και αντιπάθειες και να κρίνουμε όπως πρέπει. Κι έτσι θα συνεχίσω, έστω κι αν χρειαστεί να μείνω μόνος μου. Επομένως,

Glenallachie 10 ετών Cask Strength

Όλο φεύγω απο Speyside, κι όλο επιστρεφω. Για σωστούς ή λάθος λόγους. Πολύ ωραίο whisky από ένα σπουδαίο καλλιτέχνη. Του χρωστάω άρθρο και θα το πάρει σε πρώτη ευκαιρία. Όχι πως τον ενδιαφέρει κιόλας, αλλά λέμε τώρα.

Πάμε τώρα να σας πω μια ιστορία. Βρισκόμαστε στην άνοιξη του 2004. Η γυναίκα μου βρίσκεται στον πέμπτο μήνα κύησης στον πρώτο μας γιό. Και θέλει να δούμε ταινία. Και θέλει Άγγλο ασθενή. Κι εγω πως να τη δω αυτή τη σούπα? Είμαι εγώ για ρομάντσο? Και πως να πεις και όχι? Υπάρχει κανείς μάγκας που λέει όχι σε σύζυγο σε κύηση? Εγω πάντως δεν έχω δει κανέναν. Τον είδα λοιπόν τον Άγγλο ασθενή κι είπα κι ένα τραγούδι, κι ήπια κι ένα δεκαπεντάρι Dalwhinnie όπως θυμάμαι. Ηθικό δίδαγμα: οποιαδήποτε αναποδιά, μπορεί να καταλήξει σε καλό whisky.

Να μην πάω και λίγο στο Islay? Πως δεν θα πάω. Διαλέγουμε δεκάρι Laphroaig.

Να μην πηγαίναμε και λίγο στο Speyside? Καθόλου (?) δεν πήγαμε σήμερα. Αυτή τη φορά αφορμή είναι whisky απο ένα όνομα θρύλο. Samaroli Spey, και ποιότητα ανάλογη του ονόματος. Πληρώνεις και καταλαβαίνεις.

Στο μεταξύ μετράω και βλέπω οτι έβαλα δώδεκα whisky. Κι ο τίτλος μιλάει για δέκα. Σιγά μη τον αλλάξω. Συμβόλαιο υπογράψαμε?

Ροκάραμε και σήμερα. Ραντεβού την επόμενη εβδομάδα.