Knockdhu

Μοιάζει λιγάκι και με γλωσσοδέτη. Ωστόσο, πρόκειται για όνομα αποστακτηρίου. Οπότε, σωστά μαντέψατε. Σήμερα έχουμε πάλι αφιέρωμα. Επομένως θα παω πάλι στη βιβλιοθήκη, που είναι και η μόνη που συμβουλεύομαι.

Δεν χρειάζεται φυσικά να πω οτι μιλάμε για άγνωστο στην Ελλάδα αποστακτήριο, όταν ακόμη και στη Σκωτία, είναι αν όχι παντελώς άγνωστο, οπωσδήποτε απο τα λιγότερο γνωστά στο κοινό. Ελπίζουμε μέσω αυτού του άρθρου, να βάλουμε ένα χεράκι να το μάθει λίγος παραπάνω κόσμος, έστω στην Ελλάδα.

Και τώρα, οι τακτικοί αναγνώστες αυτής της στήλης ξέρουν, πως έφτασε η ώρα για να πούμε

Λίγα λόγια για την ιστορία όπως πάντα.

Η στήλη αυτή, δεν έχει συνηθίσει να πουλάει λαγούς με πετραχήλια, ούτε να κοροιδεύει τους αναγνώστες, πουλώντας φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Τι θέλω όμως να πω στη συγκεκριμένη περίπτωση? Όπως λοιπόν έχω ξαναπεί, εδω δεν υπάρχουν ματιές στο διαδίκτυο. Ή θα τα θυμάμαι απέξω απο τις εκατοντάδες φορές που τα διάβασα, ή δεν θα τα θυμάμαι. Η περίπτωση λοιπόν του Knockdhu, είναι απο αυτές που δεν θυμάμαι τίποτα, ούτε καν το έτος ίδρυσης, που συνήθως αυτό το έχω. Άρα, αφού διαδίκτυο δεν πάμε, αλλά δεν θυμόμαστε κιόλας, περίσσεψε η βιβλιοθήκη, η οποία πάλι θα βγάλει τα κάστανα απο τη φωτιά.

Που είχα μείνει? Ιστορία.Ξεκινάει το 1893, όταν και χτίζεται το αποστακτήριο. Για ποιό λόγο όμως χτίζεται εκεί? Διοτι την αμέσως προηγούμενη χρονιά, γίνεται η ανακάλυψη μερικών, άγνωστων ως τότε, πηγών, των οποίων το νερό κατεβαίνει απο τις πλαγιές του Black Hill και είναι εξαιρετικής ποιότητας σε καθαρότητα και στοιχεία που μεταφέρει. Αγνό, κρυστάλλινο νερό με δυο λόγια. Η αρχική ιδέα είναι να χτιστεί για να συμμετέχει στα blend του Haig. Πρώτος ιδιοκτήτης ο John Morrison, ο οποίος τελικά βάζει σε λειτουργία τους άμβυκες τον Οκτώβριο του 1894. Όπου και η παραγωγή στο συγκεκριμένο χρονικό σημείο, ανερχόταν στα τρεις χιλιάδες γαλόνια την εβδομάδα, που σημαίνει αν κάνω τα μαθηματικά, 11.340 λίτρα.

Στη συνέχεια, το 1928, έχουμε αλλαγή σε malt mill και σε ορισμένες δευτερεύουσες εγκαταστάσεις, εξαιτίας έκρηξης που προήλθε απο φωτιά. Κατα τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, το αποστακτήριο χρησιμοποιήθηκε ως κοιτώνας του ινδικού στρατού, ενω στάβλοι και σφαγείο χτίστηκαν για εξυπηρέτηση της σίτισής του. Υπενθυμίζω οτι η Ινδία μέχρι το 1948 ήταν μέλος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας κι έτσι μπορεί να εξηγηθεί η παρουσία ινδών στρατιωτών στη Σκωτία. Το 1988 το αποστακτήριο αλλάζει σελίδα και πωλείται στην εταιρεία Inver House Distillers, που είναι η ιδιοκτήτρια μέχρι και σήμερα. Το 1989 γίνεται ανακαίνιση, με ενα πολύ ενδιαφέρον παραλειπόμενο. Μέσα στην αίθουσα της απόσταξης, βρίσκεται ένα μπουκάλι με ένα μήνυμα απο τον John Smith of Huntly, ο οποίος έχτισε το αποστακτήριο πίσω στο 1893. Και το μήνυμα αντικαθίσταται με άλλο, επίσης σε κρυφό σημείο, μέσα στην ίδια αίθουσα. Τι γράφει δεν ξέρουμε. Ωστόσο ξέρουμε τι είδους ήταν αυτό το άδειο μπουκάλι με το νέο μήνυμα. Επρόκειτο για ένα άδειο μπουκάλι

An Cnoc

Διότι έτσι λέγεται ο βασικός κωδικός που βγάζει το αποστακτήριο και μάλιστα με δωδεκαετή παλαίωση. Ρίξτε μια ματιά και τα λέμε την επόμενη εβδομάδα.