Molasses VS Fresh Sugar Cane Juice

Έχω πει και στο παρελθόν, οτι η αφορμή για κάθε άρθρο που γράφω, μπορεί να προέλθει από οτιδήποτε. Μπορεί να είναι ένα τηλεφώνημα, ένα mail, ένα μήνυμα, κάτι που είδα στην τηλεόραση, μια εικόνα στο δρόμο, στην εξοχή, μπορεί να είναι οτιδήποτε. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, αφορμή στάθηκε ερώτηση φίλου μέσω στήλης. Ο οποίος με ρώτησε ποιό είναι καλύτερο ρούμι. Αυτό που έχει ως πρώτη ύλη τη μελάσσα, ή αυτό με βάση το φρέσκο χυμό ζαχαροκάλαμου. Θα κάνω λοιπόν μια προσέγγιση του θέματος, το οποίο δε νομίζω οτι θα έπρεπε να διατυπωθεί όπως διατυπώθηκε από το φίλο.

Καταρχάς, δε νομίζω οτι υπάρχει καλύτερο ή χειρότερο με τη στενή έννοια των όρων, αλλά αυτό που μας αρέσει λιγότερο, περισσότερο, ή καθόλου. Κι εγώ θα έβαζα κι ακόμη ένα ερώτημα. Άμβυκας ή στήλη? Πάμε λίγο να τα δούμε πιο αναλυτικά, ξεκινώντας από το ερώτημα όπως το έβαλε ο φίλος. Δηλαδή μελάσσα ή φρέσκος χυμός ζαχαροκάλαμου.

Και πρέπει να ξεκινήσω λέγοντας οτι εγώ θα παραθέσω στοιχεία, και το τι μου αρέσει εμένα και τι όχι, δεν έχει σημασία. Ο καθένας θα διαβάσει και θα κρίνει τι πρέπει να διαλέξει, και κυρίως αν πρέπει να διαλέξει μεταξύ των δυο περιπτώσεων.

Τι είναι λοιπόν η μελάσσα? Πρόκειται για ουσία που προκύπτει από το ζαχαροκάλαμο, κατά τη διάρκεια της διαδικασίας παρασκευής ζάχαρης. Θα μπορούσαμε να πούμε δηλαδή οτι πρόκειται για βιομηχανικό κατάλοιπο. Το οποίο για να φτάσει σε σημείο να γίνει ρούμι, μπαίνει σε διαδικασία που έχει αρκετές ομοιότητες με την παρασκευή whisky, όπως ζύμωση, απόσταξη και λοιπά. Η αλήθεια είναι οτι ορισμένα ποτά με βάση τη μελάσσα, είναι τόσο χάλια που δικαιολογούν τους θιασώτες της αντίθετης εκδοχής. Ο λόγος όμως για την κακή ποιότητα δεν είναι αυτός. Είναι οι τεράστιες ποσότητες σε πρόσθετα, και κυρίως σε ζάχαρη. Δε φταίει λοιπόν η μελάσσα, αλλά τα υπόλοιπα. Εξάλλου απόδειξη αυτού αποτελεί το ότι μερικά από τα σπουδαιότερα ποτά όλων των εποχών, έχουν βάση τη μελάσσα. Και κυρίως στις αγγλόφωνες περιοχές της Καραιβικής, όπως Guyana, Trinidad και Jamaica. Ονόματα όπως Port Mourant, Enmore, Uitvlugt, Blairmont, Caroni έγραψαν μοναδική ιστορία χρησιμοποιώντας μελάσσα ως πρώτη ύλη, ενώ Hampden και Worthy Park συνεχίζουν να γράφουν ιστορία στη Jamaica. Και η αναφορά αυτών των δυο ονομάτων, θα μπορούσε να βάλει κι άλλο ερώτημα στο τραπέζι. Άμβυκας ή στήλη? Ούτε κι εδώ όμως υπάρχει εύκολη απάντηση. Διότι εκ πρώτης όψεως φαίνεται να μπαίνουν μπροστά οι άμβυκες του Worthy Park και του Hampden, αλλά Caroni, Enmore και λοιπά, χρησιμοποιούν στήλη.

Τα ίδια, αλλά από την ανάποδη, ισχύουν και στις γαλλόφωνες αποικίες όπως Μαρτινίκα, Γουαδελούπη, Marrie Galante και λοιπά, όπου εδώ κυρίως χρησιμοποιείται ο φρέσκος χυμός ζαχαροκάλαμου, ο οποίος προφανώς δε χρειάζεται ιδιαίτερη επεξήγηση για το τι ακριβώς είναι. Η αλήθεια είναι οτι από πολλούς που ασχολούνται επισταμένως με το ρούμι, θεωρείται μια διαδικασία που είναι πολύ κοντύτερα στο χειροποίητο, από την άλλη διαδικασία. Αλλά κι εδώ ισχύει ότι είπα πριν. Έχω πιει και μαύρα χάλια, έχω πιεί και θεικά ποτά. Κι εδώ τον κύριο λόγο έχει η στήλη, ως προς τη μέθοδο παρασκευής, και σε σπάνιες περιπτώσεις όπως αυτή του Bielle ή του Barbancourt, σε Marrie Galante και Haiti αντιστοίχως, όπου συνυπάρχουν άμβυκας και στήλες. Κι έχουμε πιει ανεπανάληπτα αποστάγματα που φτιάχτηκαν στις στήλες του Depaz και του La Favorite, και αντίστοιχα τρομερά Rhum Rhum φτιαγμένα στον άμβυκα Muller του Bielle.

Αν τώρα κάνοντας ταμείο σε όλα αυτά που είπαμε, πάμε να βγάλουμε συμπέρασμα, ένα είναι το συμπέρασμα. Οτι δεν υπάρχει συμπέρασμα. Διότι έχουμε και χάλια και απίθανα αποστάγματα, ανεξαρτήτως πρώτης ύλης και μεθόδου παρασκευής.

Αν τώρα μπερδευτήκατε, ρίξτε μια ματιά στον κατάλογο του HOW. Θα βρείτε Havana Club Selection De Maestros, Hampden Overproof, Mount Gay XO,  Barbados 8 ετών 1731, Doorlys 14 ετών, με τα οποία σας δίνω όλους τους δυνατούς συνδυασμούς που περιλαμβάνουν μελάσσα, στήλη και άμβυκα. Κι ακόμη Clement Select Barrel και JM XO, αν θέλετε να δείτε το έργο σε γαλλική εκδοχή.

Μόλις τα πιείτε όλα αυτά, αν μπορείτε ακόμη να γράψετε, περιμένω εντυπώσεις.